Cfrtjryk

Glaukonit
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	uwodorniony glinokrzemian potasu, żelaza, magnezu i glinu (K, Na, Ca)( Fe, Al, Mg, Fe)2[(OH)2/(Al,Si)4O10] x n H2O)
Twardość w skali Mohsa	2
Przełam	nierówny
Łupliwość	doskonała, jednokierunkowa
Układ krystalograficzny	jednoskośny
Gęstość minerału	2,2–2,95 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	zielony w różnych odcieniach
Rysa	identyczna z barwą
Połysk	matowy, ziemisty, tłustawy
Multimedia w Wikimedia Commons

Glaukonit – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do minerałów ilastych. Jest pospolity i szeroko rozpowszechniony. Ma zmienny skład chemiczny.

Nazwa pochodzi z gr. glaukos = niebieskozielony, niebieskawy i nawiązuje do charakterystycznej barwy tego minerału^[1][2].

Właściwości |

Tworzy niewielkie kryształy o pokroju drobnopłytkowym, listewkowym lub łuseczkowym. Przeważnie występuje w postaci drobnych, okrągławych ziaren o średnicy dochodzącej do 1,5 –2,0 mm. Często tworzy skupienia oolitowe, sferolityczne i ziemiste. Jest miękki, przeświecający, barwny – przeważnie w odcieniach zielonych.

Występowanie |

Pospolity składnik osadów morskich szelfowych – powstaje do około 1000 m głębokości. Spotykany niekiedy w znacznej ilości w piaskach, piaskowcach – tzw. piaski i piaskowce glaukonitowe – glaukonityty. Także w marglach, wapieniach, mułowcach.

Miejsca występowania: Wielka Brytania – Kent, Anglia, Francja, Szwecja, Włochy – Grognardo.

W Polsce występuje pospolicie na Opolszczyźnie i Roztoczu. Stwierdzono je też w otworach wiertniczych na Suwalszczyźnie i na Podlasiu, oraz w okolicach Kruszyna.

Zastosowanie |

Wybrane zastosowania glaukonitu^[1]:

• surowiec do produkcji pigmentów, barwienia szkła i ceramiki


• jako nawóz mineralny zawierający m.in. potas, magnez i żelazo
  


• do filtrowania i oczyszczania wody pitnej
  


• jako wymieniacz jonowy.

Zobacz też |

• 
  mika.

Przypisy |