Cfrtjryk

European Rugby Champions Cup Heineken Champions Cup
Trofeum za zwycięstwo w pucharze
2018/2019
Państwo	Anglia  Francja  Irlandia  Włochy  Szkocja  Walia
Dyscyplina	rugby union
Organizator rozgrywek	European Professional Club Rugby
Data założenia	• 1995 (Puchar Heinekena)  • 2014 (ER Champions Cup)
Założyciel	European Rugby Cup
Poprzednia nazwa	Puchar Heinekena
Prezes	Simon Halliday
Rozgrywki
Liczba drużyn	20
Zwycięzcy
Pierwszy zwycięzca	Tuluza
Obecny zwycięzca	Leinster
Najwięcej zwycięstw	Tuluza  Leinster (po 4)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

European Rugby Champions Cup – najwyższy poziom międzynarodowych klubowych rozgrywek rugby union w Europie. W obecnej formie turniej organizowany jest od 2014 roku, jednak uważany jest za kontynuatora istniejącego w latach 1995–2014 Pucharu Heinekena. W rozgrywkach uczestniczą kluby z krajów grających w Pucharze Sześciu Narodów reprezentujących trzy ligi: Top 14, Premiership oraz Pro14.

Historia |

Puchar Heinekena |

Rozgrywki zostały zorganizowane z inicjatywy federacji rugby pięciu krajów: Irlandii, Walii, Włoch, Rumunii i Francji, które w tym celu zawiązały organizację European Rugby Cup. W pierwszym sezonie, 1995/1996, wzięło udział 12 drużyn, a zwycięstwo odniósł francuski klub Tuluza. Drużyny rywalizowały początkowo w czterech trzyzespołowych grupach, których zwycięzcy awansowali do półfinałów^[1]. W kolejnym sezonie do rozgrywek dołączyły drużyny z Anglii i Szkocji, zabrakło natomiast drużyny rumuńskiej. Liczbę drużyn powiększono do 20 (skład grup zmieniono z 3 na 5 zespołów, a fazę play-off inaugurowano na etapie ćwierćfinałów)^[2]. W następnym sezonie w fazie grupowej wprowadzono kołowy system gier (każda para drużyn w grupie rozgrywała mecz i rewanż)^[3]. W sezonie 1998/1999 ponownie nie uczestniczyły drużyny z Anglii (liczba drużyn w rozgrywkach zmniejszyła się do 16)^[4].

Od sezonu 1999/2000, gdy powróciły do pucharu drużyny angielskie, format rozgrywek ustalił się na dłuższy czas. Brały w nich udział 24 drużyny, po 6 angielskich i francuskich, 10 z Celtic League (Pro12), zaś zasady kwalifikacji 2 pozostałych były zmienne^[5]. W pierwszym etapie drużyny były podzielone na 6 czterozespołowych grup, w których mecze rozgrywano systemem kołowym. W fazie play-off rozpoczynającej się od ćwierćfinałów (do których awansowali zwycięzcy grup i dwie najlepsze drużyny z drugich miejsc) decydował pojedynczy mecz^[6].

European Rugby Champions Cup |

Począwszy od co najmniej 2007 roku pomiędzy federacjami narodowymi a organizatorami krajowych rozgrywek ligowych – w szczególności angielskiej Premiership i francuskiej Ligue Nationale de Rugby – narastał konflikt^[7][8]. Tamtejsze kluby podnosiły zarzuty o złą dystrybucję zysków i niesprawiedliwy system kwalifikacji^{[7][8][9][10][11][12]}. Francuskie kluby kilkakrotnie groziły opuszczeniem rozgrywek^[7][10], w 2012 roku zapowiadając stworzenie wraz z Anglikami alternatywnych zawodów po sezonie 2013/2014^[10]. W efekcie negocjacji prowadzonych pomiędzy udziałowcami prowadzącej Puchar Heinekena spółki European Rugby Cup Ltd. zawarto porozumienie, na mocy którego jego strony powołały nową instytucję European Professional Club Rugby, a Puchar Heinekena został zastąpiony przez European Rugby Champions Cup. Liczbę uczestniczących w nim zespołów ograniczono do 20, zmieniono także reguły kwalifikacji. Wprowadzono zasadę podziału zysku po 1/3 dla klubów z każdej z lig. Porozumienie zawarto na okres co najmniej ośmiu lat^[13].

Format rozrywek |

Kwalifikacje |

W rozgrywkach uczestniczy 20 klubów. Automatyczny awans uzyskuje 19 z nich:

• siedem zespołów z ligi Pro14 (najlepsze kluby z czterech krajów uczestniczących w lidze – Irlandii, Szkocji, Walii i Włoch, oraz trzy kolejne najlepsze kluby)


• sześć najlepszych zespołów z ligi Top 14
  


• sześć najlepszych zespołów z ligi Premiership
  

Reguły przyznawania ostatniego, 20 miejsca w rozgrywkach, są zmienne. W sezonie 2017/2018 rywalizację o nie toczyły cztery drużyny (kolejne najlepsze dwie drużyny z Pro14 i po jednej z Top 14 i Premiership)^[14].

Turniej |

Kluby dzieli się na cztery koszyki w zależności od pozycji bądź etapu na którym zakończyły rozgrywki play-off w swoich ligach. Zwycięzcy rozgrywek krajowych automatycznie przydzielani są do pierwszego koszyka, w wyniku małego losowania pomiędzy trzema drużynami z drugich miejsc dwie z nich przydzielane są do pierwszego koszyka, trzecia natomiast do koszyka drugiego. Kolejne drużyny są przydzielane do pozostałych koszyków według tego samego klucza.

Do trzeciego koszyka włącznie nakazem regulaminu jest aby w grupie nie mogły się spotkać drużyny z tego samego kraju przez co losowanie drużyn z ostatniego koszyka posiada dodatkowe warunki^[15]. Drużyny z koszyków są rozlosowywane do pięciu czterozespołowych grup, w grupach grają każdy z każdym po dwa mecze (u siebie i na wyjeździe). Zwycięzcy grup oraz trzy najlepsze drużyny z drugich miejsc awansują do fazy pucharowej.

Za zwycięstwo przyznawane są 4 punkty, za remis 2 a za porażkę 0. Dodatkowo przyznawane są punkty bonusowe: bonus ofensywny za zdobycie czterech lub więcej przyłożeń oraz bonus defensywny za przegraną siedmioma punktami lub mniej. Każdy bonus wynosi 1 punkt i jest doliczany do punktów w tabeli^[16].

Nazwa |

Od początku istnienia do reorganizacji w 2014 rozgrywki nosiły nazwę Pucharu Heinekena, która pochodziła od głównego sponsora – holenderskiego koncernu Heineken. W 2014 wprowadzono nazwę European Rugby Champions Cup. W 2018 podpisano nową umowę partnerską z Heinekenem i na kolejne cztery sezony rozgrywki przyjęły komercyjną nazwę Heineken Champions Cup^[17].

Finały rozgrywek |

Lista finałów rozgrywek^[18]:

Sezon	Zwycięzca	Wynik	Finalista	Data	Stadion	Publiczność
Puchar Heinekena
1995/1996	Tuluza	21:18	Cardiff	1996-01-077 stycznia 1996	Cardiff Arms Park, Cardiff	21 800
1996/1997	Brive	28:9	Leicester Tigers	1997-01-2525 stycznia 1997	Cardiff Arms Park, Cardiff	41 664
1997/1998	Bath	19:18	Brive	1998-01-3131 stycznia 1998	Stade Chaban-Delmas, Bordeaux	36 500
1998/1999	Ulster	21:6	Colomiers	1999-01-3030 stycznia 1999	Lansdowne Road, Dublin	49 000
1999/2000	Northampton Saints	9:8	Munster	2000-05-2727 maja 2000	Twickenham, Londyn	68 441
2000/2001	Leicester Tigers	34:30	Stade Français	2001-05-1919 maja 2001	Parc des Princes, Paryż	44 000
2001/2002	Leicester Tigers	15:9	Munster	2002-05-2525 maja 2002	Millennium Stadium, Cardiff	74 000
2002/2003	Tuluza	22:17	Perpignan	2003-05-2424 maja 2003	Lansdowne Road, Dublin	28 600
2003/2004	Wasps	27:20	Tuluza	2004-05-2020 maja 2004	Twickenham, Londyn	73 057
2004/2005	Tuluza	18:12	Stade Français	2005-05-2222 maja 2005	Murrayfield, Edynburg	51 326
2005/2006	Munster	23:19	Biarritz	2006-05-2020 maja 2006	Millennium Stadium, Cardiff	74 534
2006/2007	Wasps	25:9	Leicester Tigers	2007-05-2020 maja 2007	Twickenham, Londyn	81 076
2007/2008	Munster	16:13	Tuluza	2008-05-2424 maja 2008	Millennium Stadium, Cardiff	74 500
2008/2009	Leinster	19:16	Leicester Tigers	2009-05-2323 maja 2009	Murrayfield, Edynburg	66 523
2009/2010	Tuluza	21:19	Biarritz	2010-05-2222 maja 2010	Stade de France, Saint-Denis	78 962
2010/2011	Leinster	33:22	Northampton Saints	2011-05-2121 maja 2011	Millennium Stadium, Cardiff	72 456
2011/2012	Leinster	42:14	Ulster	2012-05-1919 maja 2012	Twickenham, Londyn	81 774
2012/2013	Tulon	16:15	Clermont	2013-05-1818 maja 2013	Aviva Stadium, Dublin	50 148
2013/2014	Tulon	23:6	Saracens	2014-05-2424 maja 2014	Millennium Stadium, Cardiff	67 578
European Rugby Champions Cup
2014/2015	Tulon	24:18	Clermont	2015-05-022 maja 2015	Twickenham, Londyn	56 622
2015/2016	Saracens	21:9	Racing 92	2016-05-1414 maja 2016	Parc Olympique Lyonnais, Lyon	58 017
2016/2017	Saracens	28:17	Clermont	2017-05-1313 maja 2017	Murrayfield, Edynburg	55 272
2017/2018	Leinster	15:12	Racing 92	2018-05-1212 maja 2018	San Mamés, Bilbao	52 282

Gracze roku |

Organizatorzy rozgrywek od 2010 przyznają na zakończenie sezonu tytuł gracza roku. W kolejnych latach otrzymywali go^[19]:

• 
  2010 – Ronan O’Gara (Munster)


• 
  2011 – Seán O'Brien (Leinster)


• 
  2012 – Rob Kearney (Leinster)


• 
  2013 – Jonny Wilkinson (Tulon)


• 
  2014 – Steffon Armitage (Tulon)


• 
  2015 – Nick Abendanon (Clermont)


• 
  2016 – Maro Itoje (Saracens)


• 
  2017 – Owen Farrell (Saracens)


• 
  2018 – Leone Nakarawa (Racing 92)

Zobacz też |

• European Rugby Challenge Cup

Przypisy |