Rozmieszczenie placówek SC Komisariatu Korbielów w 1926
Placówka Straży Celnej „Krzyżówki” – jednostka organizacyjna Straży Celnej pełniąca w okresie międzywojennym służbę ochronną na granicy polsko-czechosłowackiej.
Spis treści
1Formowanie i zmiany organizacyjne
2Funkcjonariusze placówki
3Uwagi
4Przypisy
5Bibliografia
Formowanie i zmiany organizacyjne |
Na wniosek Ministerstwa Skarbu, uchwałą z 10 marca 1920 roku, powołano do życia Straż Celną[1]. Jednostki Straży Celnej rozpoczęły przejmowanie odcinków granicy od pododdziałów Batalionów Celnych[2]. W 1921 roku w Korbielowie stacjonował sztab 1 kompanii 7 batalionu celnego. Kompania wystawiała również placówkę w Krzyżówce W 1922 roku w Korbielowie stacjonował sztab 4 kompanii 7 batalionu celnego. Kompania wystawiała również placówkę w Krzyżówce[3]. Proces tworzenia Straży Celnej trwał do końca 1922 roku[4]. Placówka Straży Celnej „Krzyżówki” weszła w podporządkowanie komisariatu Straży Celnej „Korbielów” z Inspektoratu SC „Żywiec”[5].
W drugiej połowie 1927 roku przystąpiono do gruntownej reorganizacji Straży Celnej[6]. W praktyce skutkowało to rozwiązaniem tej formacji granicznej. Ochronę granicy północnej, zachodniej i południowej granicy państwa przejęła powołana z dniem 2 kwietnia 1928 roku Straż Graniczna[7].
Rozkazem nr 10 z 5 listopada 1929 roku w sprawie reorganizacji Śląskiego Inspektoratu Okręgowego komendant Straży Granicznej płk Jan Jur-Gorzechowski powołał komisariat Straży Granicznej „Korbielów”[8], a rozkazem nr 2 z 24 sierpnia 1933 roku w sprawach zmian etatowych, przydziałów oraz utworzenia placówek, komendant Straży Granicznej płk Jan Jur-Gorzechowski nakazał utworzyć placówkę I linii „Krzyżówka”[9][10].
Osobny artykuł: placówka Straży Granicznej I linii „Krzyżówki”.
Funkcjonariusze placówki |
Kierownicy placówki
stopień
imię i nazwisko, numer
okres pełnienia służby
kolejne stanowisko
przodownik
Antoni Hołota (159)[a]
był w 1926[11]
Obsada personalna placówki w 1926[11]:
przodownik Antoni Hołota (159)
starszy strażnik Piotr Tomal (2256)
strażnik Józef Jankowski (1330)
strażnik Franciszek Książek (1922)
strażnik Antoni Lewandowski (1500)
strażnik Władysław Mrowca (796)
strażnik Józef Prodlik (1071)
strażnik Józef Siekulicki (1335)
strażnik Jan Szeląg (1337)
strażnik Roman Szewczyk (2255)
strażnik Ludwik Zieleśkiewicz (2100)
strażnik Stanisław Zielonka (1344)
strażnik Kazimierz Żak (1345)
Uwagi |
↑Przy nazwiskach w nawiasach podano numery służbowe funkcjonariuszy Straży Celnej[11]
Przypisy |
↑Dominiczak 1975 ↓, s. 130.
↑Piekarz 2017 ↓, s. 28.
↑OdeB batalionów celnych ↓, s. 7bc.
↑Dominiczak 1997 ↓, s. 250.
↑Kozłowski 2012 ↓, s. 34.
↑Kula 1994 ↓, s. 40.
↑Goryński 2012 ↓, s. 226.
↑Jabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 60.
↑Jabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 87.
↑Promińska 2011 ↓, s. 5.
↑ abcSzematyzm Straży Celnej 1927 ↓, s. 286.
Bibliografia |
Henryk Dominiczak: Granica polsko–niemiecka 1919–1939. Z dziejów formacji granicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
Henryk Dominiczak: Granice państwa i ich ochrona na przestrzeni dziejów 966–1996. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 1997. ISBN 83-11-08618-4. OCLC 37244743. (pol.)
Grzegorz Goryński: Powstanie, organizacja i funkcjonowanie straży granicznej w latach 1928-1939. 2012. [dostęp 2017-06-1].
Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. T. II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-77-3.
Kalendarz z szematyzmem funkcjonariuszy Straży Celnej na rok 1927. , 1927. Nakładem Zarządu Internatu imienia dra Władysława Rasińskiego dla Dzieci Funkcjonariuszy Straży Celnej.
Piotr Kozłowski. Straż Celna zapomnianą formacją graniczną II Rzeczypospolitej – dyslokacja jednostek granicznych w 1926 roku. „Problemy Ochrony Granic”. 50, 2012. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej w Kętrzynie. ISSN 1505-1757.
Henryk Mieczysław Kula: Polska Straż Graniczna w latach 1928-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 8311082671.
I Wbe •
II Wbe •
III Wbe •
IV Wbe •
V Wbe •
VII Wbe •
I Kbe •
II Kbe •
III Kbe •
IV Kbe •
I Krbe •
II Krbe •
III Krbe •
IV Krbe •
V Krbe •
I Lbe •
II Lbe •
III Lbe •
IV Lbe •
V Lbe •
VI Lbe •
VII Lbe •
I Lwbe •
II Lwbe •
III Lwbe •
IV Lwbe •
V Lwbe •
VI Lwbe •
II Łbe •
III Łbe •
IV Łbe •
V Łbe •
VI Łbe •
I Pbe •
II Pbe •
III Pbe •
IVPbe •
V Pbe •
I LBbe •
II LBbe •
III LBbe •
IV LBbe
Scott Moir Tessa Virtue i Scott Moir w 2016 r. Reprezentacja Kanada Data i miejsce urodzenia 2 września 1987 London Wzrost 180 cm Konkurencja Pary taneczne Partner sportowy Tessa Virtue Trener Marie-France Dubreuil, Patrice Lauzon, Romain Haguenauer Poprzednio: Marina Zujewa, Oleg Epstein, Igor Szpilband, Johnny Johns, Carol Moir, Paul MacIntosh, Suzanne Killing Klub Montreal International School of Skating Poprzednio: Arctic Edge FSC Ilderton Skating Club Lokalizacja treningowa Montreal Poprzednio: Canton Kitchener Rekordy życiowe ISU przed sezonem 2018/2019 Nota łączna 206,07 Igrzyska Olimpijskie 2018 Taniec krótki 83,67 Igrzyska Olimpijskie 2018 Taniec dowolny 122,40 Igrzyska Olimpijskie 2018 Dorobek medalowy Reprezentacja Kanada Igrzyska olimpijskie Złoto Vancouver 2010 pary taneczne Złoto Pjongczang 2018 pary taneczne Złoto Pjongczang 2018 drużynowo Srebro S...
Souastre — miejscowość i gmina — Herb Państwo Francja Region Hauts-de-France Departament Pas-de-Calais Okręg Arras Kod INSEE 62800 Powierzchnia 7,18 km² Populacja (1990) • liczba ludności 352 • gęstość 49 os./km² Kod pocztowy 62111 Położenie na mapie Francji Souastre 50°09′N 2°34′E / 50,150000 2,566667 Portal Francja Souastre – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Hauts-de-France, w departamencie Pas-de-Calais. Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwały 352 osoby, a gęstość zaludnienia wynosiła 49 osób/km² (wśród 1549 gmin regionu Nord-Pas-de-Calais Souastre plasuje się na 887. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 507.). Bibliografia | Francuski urząd statystyczny ( fr. ) . p • d • e Gminy okręgu Arras Ablain-Saint-Nazaire Ablainzevelle Acheville Achicourt Achiet-le-Grand Achiet-le-Pe...
Na tę stronę wskazuje przekierowanie z „ biegi ”. Zobacz też: bieg rzeki. Biegi w konkurencjach lekkoatletycznych dzielą się na: Bieg na 100 m przez płotki kobiet podczas Olimpiady w Atlancie 1996 Biegacz Start niski z bloku startowego Start wysoki sprinty (biegi krótkie), biegi średnie, biegi długie, biegi przez płotki. Sprint to bieg na krótkich dystansach: 60 metrów (hala), 100 metrów, 200 metrów, 400 metrów, sztafety 4 × 100 metrów i 4 × 400 metrów. Zawodnicy startują na sygnał (strzał) startera z bloków startowych. Każdy zawodnik biegnie po swoim torze (przed zawodami odbywa się losowanie torów albo też numer toru przydzielonego zawodnikowi wynika z miejsca, które zajął on w biegu eliminacyjnym). O kolejności na mecie decyduje pierś zawodnika. W biegach sztafetowych biorą udział zespoły czteroosobowe, konkurencja polega na biegu z pałeczką sztafetową trzymaną w dłoni. Zawodnicy podczas zmian przekazują sobie pałeczkę w wyznaczonej strefie zmian...
II Rzeczpospolita
