Préalpes du Dauphiné







Grande Tête de l’Obiou





Grand Ferrand





Pic de Bure


Préalpes du Dauphiné[1][2][3] – pasmo górskie, część Alp Zachodnich. Leży w południowo-wschodniej Francji. Jest to najbardziej na zachód wysunięta część Alp. Od Alp Delfinackich oddziela je przełęcz Col Bayard. Na południu sąsiadują z Alpami Prowansalskimi i Préalpes de Provence, na północnym wschodzie z Prealpami Sabaudzkimi, a od zachodu i północnego zachodu ogranicza je rzeka Rodan. Najwyższym szczytem pasma jest Grande Tête de l’Obiou, który osiąga wysokość 2790 m.


Pasmo to dzieli się na następujące podgrupy:




  • Masyw Dévoluy,


  • Vercors,


  • Masyw Diois,


  • Masyw Baronnies,


  • Prealpy na zachód od Gap.


Najwyższe szczyty:




  • Grande Tête de l’Obiou - 2789 m,


  • Grand Ferrand - 2759 m,


  • Pic de Bure - 2709 m,


  • Tête de la Cavale - 2697 m,


  • Tête de la Cluse - 2683 m,


  • Dent d'Aurouze - 2679 m,


  • Bonnet de l'Evêque - 2663 m,


  • Tête de l'Aupet - 2627 m,


  • Tête des Pras Arnaud - 2617 m,


  • Tête d'Aurouze - 2587 m,


  • Tête de Lapras - 2584 m,


  • Rougnou - 2577 m,


  • Tête de Collier - 2568 m,


  • Roc Roux - 2566 m,


  • Montagne de Féraud - 2565 m,


  • Tête de Claudel - 2563 m,


  • Agards - 2556 m,


  • Tête des Chaux - 2521 m,


  • Tête de Vallon Pierra - 2516 m,


  • Nid - 2509 m.



Przypisy |




  1. Główny Urząd Geodezji i Kartografii nie podaje polskiego egzonimu: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, s. 791; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013. [dostęp 2016-08-21].


  2. Główny Urząd Geodezji i Kartografii: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, Przedmowa, s. XVIII; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013. [dostęp 2016-08-21].



    Quote-alpha.png
    Niewymienienie danego obiektu jest jednoznaczne ze stwierdzeniem, że Komisja nie zaleca dla niego polskiej nazwy, nawet jeżeli taka spotykana jest w niektórych publikacjach.



  3. Sergio Marazzi: La “Suddivisione orografica internazionale unificata del Sistema Alpino” (SOIUSA) (wł.). Fioridimontagna.it. [dostęp 2016-08-22].



Bibliografia |



  • Pascal Sombardier, Du Mont Aiguille à l’Obiou : Alpinisme et randonnée en Trièves et Dévoluy, Glénat, coll. « Montagne Randonnée », 2005 (​ISBN 2-7234-5072-4​)

  • Alexis Nouailhat, Marie Tarbouriech, Le Massif du Dévoluy, Editions du Fournel, coll. « AQUARELLE », 2004, (​ISBN 2-915493-10-3​)

  • Dominique Rigaux, Gisella Cantino Wataghin, Regards croisés sur le Dévoluy : Cultures et sociétés dans les pays alpins, Prealp, 2005 (​ISBN 2-914242-22-0​)





Popular posts from this blog

Morgemoulin

Scott Moir

Souastre