Cfrtjryk

Hertz Corporation
Państwo	Stany Zjednoczone
Siedziba	Estero
Data założenia	1918
Forma prawna	spółka publiczna
Dyrektor	John P Tague (CEO)[1]
Zatrudnienie	29 350[2]
Giełda	NYSE
Symbol akcji	HTZ
Położenie na mapie Florydy Hertz Corporation
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych Hertz Corporation
26°25′10,6″N 81°48′39,2″W/26,419611 -81,810889
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

The Hertz Corporation, jednostka zależna Hertz Global Holdings Inc^[3] – amerykańskie przedsiębiorstwo zajmujące się wynajmem samochodów, które działa w blisko 150 państwach na całym świecie^[3]. Hertz jest największym amerykańskim przedsiębiorstwem w branży wypożyczania samochodów pod względem sprzedaży^[4]. W maju 2013 roku ogłoszono, że Hertz przeniesie siedzibę główną do Estero, poza Fort Myers, w południowo-zachodniej części stanu Floryda^[5][6].

Historia |

Początki |

Przedsiębiorstwo założone zostało w 1918 roku przez Waltera L. Jacobsa, który rozpoczął w Chicago działalność zajmującą się wynajmem pojazdów z tuzinem samochodów Ford Model T. W 1923 roku Jacobs sprzedał firmę Johnowi D. Hertzowi^[7], który zmienił jej nazwę na Hertz Drive-Ur-Self System^[8].

W 1926 roku Hertz sprzedał koncernowi General Motors pakiet kontrolny w Yellow Truck and Coach Manufacturing Company (włącznie z Hertz Drive-Ur-Self)^[8], który w 1943 roku zakupił pozostałe udziały^[9].

W 1953 roku z inicjatywy Hertza, należąca do niego The Omnibus Corporation, odkupiła od GM przedsiębiorstwo wynajmujące samochody^[10]. W tym samym roku sprzedał on wszystkie udziały transportu publicznego The Omnibus Corporation, i 1954 roku zmienił nazwę na The Hertz Corporation^[11]; w tym samym roku wprowadził ją na giełdę New York Stock Exchange^[10].

The Hertz Corporation |

Biuro Hertz w Livonii

W 1954 roku nowa korporacja kupiła Metropolitan Distributors, nowojorską firmą leasingową z ciężarówkami^[12].

W 1967 roku The Hertz Corporation stała się całkowicie zależna od RCA, ale zarządzana była jako niezależna jednostka^[12]. W 1985 roku, Hertz połączono z UAL Corporation^[a]. Pod koniec grudnia 1987 roku Hertz został sprzedany przedsiębiorstwu Park Ridge Corporation, utworzone wówczas przez Ford Motor Company i część wyższego kierownictwa firmy Hertz, co miało na celu kupno firmy Hertz. W 1988 roku Volvo North America Corporation weszło w skład managementu Forda i Hertz, pełniąc rolę inwestora w Park Ridge Corporation^[12].

W czerwcu 2005 roku Ford wydało notę, że Hertz będzie dostępny jako pierwsza oferta publiczna. We wrześniu 2005 roku ogłoszono, że miał być sprzedany przedsiębiorstwom typu private equity Clayton, Dubilier & Rice, The Carlyle Group i Merrill Lynch Global Private Equity za kwotę 15 mld USD (gotówka i przejęcie długu)^[13]. Sprzedaż została zakończona w grudniu 2005 roku^[14]. W listopadzie 2006 roku ta grupa inwestorów wprowadziła spółkę Hertz na giełdę^[15].

Wcześniejsze logo Hertz (do 2009)

W styczniu 2010 roku Hertz ogłosiło przejęcie dilera samochodów używanych British Car Auctions (BCA) za nieujawnioną kwotę^[16][17].

W listopadzie 2011 roku Hertz zaprezentował kioski ExpressRent, które zostały umieszczone w wielu miejscach. Była to pierwsza, na podobną skalę, sieć kiosków wynajmu samochodów w Stanach Zjednoczonych, która korzystała z wideorozmowy z pośredniczącym asystentem^[18].

W styczniu 2014 roku opublikowany został raport, w którym stwierdzono, że udziały spółki Hertz skoczyły na wartości o 2,6% po informacji o nabyciu przez miliardera Carla Icahna 30–40 mln udziałów, co uważano wówczas za próbę wrogiego przejęcia. W odpowiedzi na raport o nabyciu udziałów przez Icahna, zarząd Hertz stwierdził podobno, że dla każdej bieżącej akcji opublikuje jedną uprzywilejowaną, co miało być odpowiedzią w formie tzw. „trującej pigułki”^[19].

Kierownictwo |

Frissora w telewizji CNBC

• Mark Frissora – w styczniu 2007 roku objął stanowisko dyrektora generalnego^[b]; przed czwartym kwartałem 2014 roku Frissora został zwolniony; przed pracą w Hertz, w latach 1999–2006, pełnił on funkcję przewodniczącego i dyrektora generalnego w Tenneco^[20].; w 2011 roku Frissora ogłosił, że powstanie wspólna strategia zrównoważonego rozwoju Hertz Living Journey^[21]; został on nazwany jednym z najbardziej wpływowych kierowników 2012 roku, według czasopisma „Business Travel News”^[22]
  


• Elyse Douglas – od sierpnia do października 2007 roku pełniła funkcje dyrektora finansowego Hertz Global Holdings Inc., natomiast od października 2007 roku wiceprezesa^[c]; kiedy została zatrudniona w Hertz, w lipcu 2006 roku, objęła stanowisko skarbnika (Treasurer) oraz wiceprzewodniczącego personelu^[d], pełniąc obie funkcje do czerwca 2008 roku^[23]; w 2012 roku Douglas została nominowana, przez redakcję czasopisma „CFO”, do (pierwszej) nagrody dla kobiet w finansach^[24]; pod koniec 2013 roku zastąpiona została przez Thomasa Kennedy’ego^[25]
  


• Joseph F. Eckroth – w czerwcu 2007 roku został mianowany kierownikiem ds. informatyzacji^[e], wtedy też został pierwszym wiceprezesem zarządu^[f] działu obsługi klienta^[26].; Eckroth nazwany został, przez redakcję czasopisma „Computerworld”, jednym ze 100 liderów branży IT 2013 roku^[27].


• Lois Boyd – zatrudniona została w Hertz w 2007 roku obejmując stanowisko pierwszego wiceprezesa zarządu^[f]; od kwietnia 2011 roku wiceprezes^[c] i prezes Hertz Equipment Rental Corporation; kiedy Hertz nabył, w kwietniu 2009 roku, upadłe przedsiębiorstwo Advantage, Boyd objęła kierownicze stanowisko w przejętej firmie^[28].


• Scott P. Sider – rozpoczął pracę w Hertz w 1983 roku; od maja 2008 do grudnia 2009 roku Sider pracował w The Hertz Corporation i Hertz Global Holdings, Inc. na stanowisku prezesa działu operacji prowadzonych poza terenem lotnisk; od grudnia 2009 roku pracował jako wiceprezes^[c] i prezes działu wynajmu i leasingu aut na terenie obu Ameryk^[29]
  


• Michel Taride – od stycznia 2010 roku pełnił funkcję prezesa grupy Rent a Car International of Hertz Global Holdings Inc.; do marca 2015 roku był on odpowiedzialny za dział zajmujący się światową obsługą klienta^[30].

Uwagi |

Przypisy |