Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR





































Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR

b. Instytut Nauk Społecznych przy KC PZPR
b. Instytut Kształcenia Kadr Naukowych



Ilustracja
Data założenia
1957
Data likwidacji
1984
Typ
państwowa uczelnia niepubliczna, uczelnia partyjna PZPR

Państwo

 PRL
Adres

Warszawa
ul. Bagatela 2
Rektor

Norbert Michta


Położenie na mapie Warszawy


Mapa lokalizacyjna Warszawy

Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR b. Instytut Nauk Społecznych przy KC PZPR b. Instytut Kształcenia Kadr Naukowych

Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR

b. Instytut Nauk Społecznych przy KC PZPR
b. Instytut Kształcenia Kadr Naukowych






Położenie na mapie województwa mazowieckiego


Mapa lokalizacyjna województwa mazowieckiego

Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR b. Instytut Nauk Społecznych przy KC PZPR b. Instytut Kształcenia Kadr Naukowych

Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR

b. Instytut Nauk Społecznych przy KC PZPR
b. Instytut Kształcenia Kadr Naukowych






Położenie na mapie Polski


Mapa lokalizacyjna Polski

Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR b. Instytut Nauk Społecznych przy KC PZPR b. Instytut Kształcenia Kadr Naukowych

Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR

b. Instytut Nauk Społecznych przy KC PZPR
b. Instytut Kształcenia Kadr Naukowych





Ziemia52°12′49,176″N 21°01′25,475″E/52,213660 21,023743

Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR – istniejąca w latach 1957–1984 uczelnia Komitetu Centralnego PZPR o statusie akademickim, z prawem do nadawania stopni doktora i doktora habilitowanego.




Spis treści






  • 1 Historia


  • 2 Rektorzy[3]


  • 3 Wykładowcy


  • 4 Znani absolwenci


  • 5 Osoby, którym nadano stopień doktora


  • 6 Osoby którym nadano stopień doktora habilitowanego


  • 7 Siedziba


  • 8 Bibliografia


  • 9 Przypisy


  • 10 Linki zewnętrzne


  • 11 Zobacz też





Historia |


Jej twórcą był Adam Schaff. Była szkołą wyższą, w której kształcono przyszłe kadry partyjne i pracowników naukowych w duchu założeń marksizmu i w oparciu o sprawdzone wzory radzieckie.


Składała się z dwóch wydziałów.
W skład Wydziału Historyczno-Socjologicznego weszły dwie katedry historyczne:



  • Katedra Historii Polski (następnie Historii Polski i Polskiego Ruchu Robotniczego), kierownik – Stanisław Arnold, od 1967 Marian Żychowski.

  • Katedra Historii Powszechnej (następnie Historii Powszechnej i Stosunków Międzynarodowych), kierownik – Karol Lapter.


Program uczelni był nastawiony na szkolenie pracowników politycznych aparatu partyjnego i państwowego. Uczelnia prowadziła też Podyplomowe Studium Służby Zagranicznej. W maju 1968 Sekretariat KC PZPR podjął decyzję o likwidacji uczelni. Decyzja ta oznaczała zmianę systemu kształcenia kadr partyjnych i rezygnację z prowadzenia przez PZPR wyższej szkoły przeznaczonej dla kadr partyjnych i administracji. W latach 1968–1971 w miejsce WSNS działała Centralna Szkoła Partyjna przy KC PZPR[1]. W 1971 w miejsce zlikwidowanych Centralnej Szkoły Partyjnej i Zakładu Historii Partii przy KC PZPR powołano ponownie Wyższą Szkołę Nauk Społecznych przy KC PZPR. Została ona w 1984 przekształcona w Akademię Nauk Społecznych PZPR[2].



Rektorzy[3] |




  • Maksymilian Pohorille 10 kwietnia 1957–30 września 1968 (8 września szkoła została zlikwidowana)


  • Władysław Zastawny 16 marca 1971–30 września 1981


  • Norbert Michta 21 maja 1981–25 maja 1984



Wykładowcy |



 Z tym tematem związana jest kategoria: Wykładowcy Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR.


Znani absolwenci |




  • Kazimierz Barcikowski

  • Józef Barecki

  • Ryszard Frelek

  • Barbara Koziej-Żukowa

  • Jerzy Łukaszewicz

  • Norbert Michta

  • Leszek Miller

  • Józef Ozga-Michalski

  • Jan Pietrzak

  • Marian Renke

  • Mieczysław Róg-Świostek

  • Piotr Stefański

  • Józef Tejchma

  • Emil Wojtaszek




 Z tym tematem związana jest kategoria: Absolwenci Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR.


Osoby, którym nadano stopień doktora |



  • Roman Malinowski

  • Longin Pastusiak

  • Janusz Zemke



Osoby którym nadano stopień doktora habilitowanego |



  • Tadeusz Iwiński

  • Danuta Waniek



Siedziba |


Od 1959 Szkoła mieściła się w obecnym gmachu Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.



Bibliografia |




  • Podstawowe przepisy dotyczące Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR (wydane w okresie od dnia 18.VI.1957 r. do dnia 26.IX.1960 r.), Warszawa: Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR 1961.

  • Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański, Informator o strukturze i obsadzie personalnej centralnego aparatu PZPR, 1948–1990, Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN 2000, s. 166, ​ISBN 83-88490-03-6


  • Jan Sobczak, Warszawski epizod w życiu profesora Antoniego Czubińskiego. Z kart dziennika 1971-1974, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 2005


  • Tadeusz Rutkowski, Nauki historyczne w Polsce 1944–1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego 2007, s. 545–548, ​ISBN 978-83-235-0318-7

  • Ryszard Gradowski, Szkolnictwo partyjne w Polsce Ludowej, „Zeszyty Naukowe WSNS” 7 (1982), nr 3/4, s. 100–127.



Przypisy |




  1. Tadeusz Rutkowski, Nauki historyczne w Polsce 1944–1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2007, s. 545–548, ​ISBN 978-83-235-0318-7


  2. Szerzej o zmianach pisze Jan Sobczak, Warszawski epizod w życiu profesora Antoniego Czubińskiego. Z kart dziennika 1971–1974, Poznań 2005


  3. Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański, Informator o strukturze i obsadzie personalnej centralnego aparatu PZPR 1948–1990, red. Krzysztof Persak, Warszawa 2000, s. 144.



Linki zewnętrzne |


  • Alma Mater...


Zobacz też |



  • Centralna Szkoła Partyjna PZPR

  • Szkoła Partyjna przy KC PZPR

  • Centralna Szkoła Partyjna przy KC PZPR 1968–1971

  • Instytut Nauk Społecznych przy KC PZPR

  • Instytut Kształcenia Kadr Naukowych

  • Akademia Nauk Społecznych




Popular posts from this blog

Morgemoulin

Scott Moir

Souastre