Ił-76
| ||
 Ił-76MD | ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  ZSRR Uzbekistan Rosja | |
| Producent | zakłady lotnicze im. W. Czkałowa w Taszkencie Rosyjskie Zakłady Lotnicze Aviastar w Uljanowsku | |
| Konstruktor | biuro konstrukcyjne Iljuszyna | |
| Typ | samolot transportowy | |
| Konstrukcja | metalowa | |
| Załoga | 6-7 osób | |
| Historia | ||
| Data oblotu | 25 marca 1971 | |
| Lata produkcji | Od 1974 | |
| Egzemplarze | 960+ | |
| Dane techniczne | ||
| Napęd | 4 silniki turboodrzutowe Sołowiew D-30KP | |
Ciąg | 4 × 117,7 kN (4 x 12000 kG) | |
| Wymiary | ||
| Rozpiętość | 50,5 m | |
| Długość | 46,59 m | |
| Szerokość kadłuba | 4,80 m | |
| Wysokość | 14,76 m | |
| Powierzchnia nośna | 301,2 m² | |
| Masa | ||
Własna | 89 000 kg (Ił-76), 87 200 kg (Ił-76TD) | |
Startowa | 157 500 kg (Ił-76), 170 000 kg (Ił-76 M/T), 190 000 kg (Ił-76MD/TD), 210 000 kg (Ił-76 MF/TF) | |
| Do lądowania | 155 000 kg | |
| Paliwa | 84 840 kg | |
| Zapas paliwa | 109 480 l | |
| Osiągi | ||
Prędkość maks. | 900 km/h | |
Prędkość przelotowa | 750-780 km/h | |
Pułap | 13 000 m | |
| Zasięg | 3650 km (Ił-76), 4000 km (Ił-76M/T), 4200 (Ił-76MF/TF) 4400 (Ił-76MD/TD) | |
Rozbieg | 1700 m | |
Dobieg | 900-1000 m | |
| Dane operacyjne | ||
| Uzbrojenie | ||
| w niektórych samolotach - tylne stanowisko z działkiem GSz-23 kal. 23 mm | ||
| Przestrzeń ładunkowa | ||
| długość - 20,0 m szerokość - 3,45 m wysokość - 3,40 m | ||
| Użytkownicy | ||
Rosja, Irak, Iran, Chiny, Ukraina, Białoruś, Indie, Korea Północna, Algieria | ||
| Rzuty | ||
 | ||
Iljuszyn Ił-76 (ros. Ил-76) jest 4-silnikowym odrzutowym radzieckim samolotem transportowym, zaprojektowanym przez biuro konstrukcyjne im. Iljuszyna. Prototyp został oblatany w 1971 roku, seryjna produkcja rozpoczęła się w 1974 roku w zakładach TAPO znajdujących się w Taszkencie w Uzbekistanie. Dotychczas wyprodukowano 938 egzemplarzy tego samolotu. Jest jednym z najpopularniejszych samolotów transportowych. Samoloty o nazwie MF są przedłużoną wersją wojskową, a TF - wersją cywilną.
Samolot miał przenosić ładunek o masie 40 ton na odległość 5000 km w czasie krótszym niż 6 godzin i być zdolnym do startu na krótkich pasach startowych oraz móc pracować w niesprzyjających warunkach pogodowych. Konstrukcja była inspirowana C-141 Starlifterem. W 1990 r. wprowadzono zmodernizowane wersje MD i MT, lecz z powodu kłopotów finansowych wyprodukowano ograniczoną ich liczbę[1]. W 1997 r. produkcję zawieszono. W 2004 r. część samolotów zmodernizowano, wymieniając im silniki[1]. W 2005 r. Chiny zamówiły 34 samoloty w wersji MD oraz 4 cysterny Ił-78[2]. W styczniu 2009 r. Pakistan odebrał pierwszy z 4 zamówionych samolotów Ił-78.
W wersji wojskowej samolot posiada: dwulufowe działko automatyczne kal. 23 mm GSz-23L w ogonie samolotu.
Spis treści
1 Historia
2 Ił-476
3 Katastrofy
4 Galeria
5 Zobacz też
6 Przypisy
7 Bibliografia
8 Linki zewnętrzne
Historia |
Pierwszy samolot dostarczono do radzieckich Sił Powietrznych w czerwcu 1974 roku. Następnie stał się on głównym radzieckim samolotem transportowym. Od 1976 roku był eksploatowany przez linie Aerofłot.
W latach 1979 – 1991 radzieckie Siły Powietrzne przy pomocy samolotów Ił-76 wykonały 14 700 lotów do Afganistanu, transportując 786 200 żołnierzy oraz 315 800 ton ładunków. Ił-76 przetransportował 89% wojsk radzieckich oraz 74% towarów potrzebnych w Afganistanie. Ponieważ afgańscy partyzanci nie mogli z ziemi zestrzeliwać wysoko latających samolotów Ił-76, ich taktyką był atak podczas startu lub lądowania. Samoloty te były trafiane przez rakiety ziemia-powietrze oraz wielkokalibrowe karabiny maszynowe, lecz wytrzymałe płatowce były prawie nie do zniszczenia i nawet po atakach nadal sprawnie działały. Ił-76 miał zadziwiająco niski wskaźnik rotacji w okresie konfliktu. Bazując na tym doświadczeniu, większość wyposażenia dla Kanadyjskich Sił Powietrznych w Afganistanie była dostarczana przy użyciu cywilnej wersji Ił-76. W 2006 roku rosyjskie Siły Powietrzne miały około 200 samolotów Ił-76S. 108 użytkowników cywilnych posiada te samoloty na własność.
Przy użyciu tego samolotu możliwy jest obecnie tzw. lot paraboliczny w Centrum Wyszkolenia Kosmonautów im. J. Gagarina w Gwiezdnym Miasteczku w pobliżu Moskwy[3].
Ił-476 |
W styczniu 2013 roku prototyp Ił-76MD-90A (znany pod nazwą Ił-476) rozpoczął loty testowe w LII im. M.M. Gromowa (lotniczym instytucie badawczym) w Żukowskim. Samolot jest zmodernizowaną wersją Ił-76 z nowym płatem nośnym, wyposażoną w cyfrową awionikę, nowy kokpit ze skomputeryzowanymi przyrządami pokładowymi i wyświetlaczami zamiast standardowych wskaźników. Posiada również nowe silniki Aviadvigatel PS-90A-76 o zmniejszonym zużyciu paliwa.
Ministerstwo Obrony Rosji podpisało kontrakt z producentem na dostarczenie dla WWS RF 39 statków powietrznych tego typu do 2018 r. Do 2020 roku zakłady Aviastar planują zbudować 100 egzemplarzy tego samolotu dla różnych odbiorców w Rosji[4]. Pierwszy z zamówionych samolotów, przyleciał 2 grudnia 2015 roku z fabrycznego lotniska w Ulianowsku do bazy Iwanowo. Pierwsza z dostarczonych maszyn jest w kolejności trzecim wybudowanym egzemplarzem, dwa pierwsze pozostają u producenta w roli samolotów testowych, a przyszłości mają posłużyć do zabudowy systemu wczesnego ostrzegania[5].
Katastrofy |
Galeria |
Ił-76 w malowaniu linii Turkmenistan Airlines
Ił-76 w malowaniu Sił Powietrznych Białorusi na Air Show Radom 2009
Ił-76 linii Alrosa Mirny Air Enterprise
Ił-76T linii Syrian Arab Airlines
Ił-76 linii Silk Way Airlines
Lądujący Ił-76, widoczne szczegóły podwozia
Rosyjski Ił-76
Zobacz też |
Ił-78 – rosyjska cysterna powietrzna skonstruowana na bazie Ił-76- Iljuszyn
Berijew A-50 – rosyjski samolot lotniczego systemu ostrzegania- Lista wytwórni lotniczych
Przypisy |
↑ ab Piotr Butowski, Iliuszyn Ił-76 powraca. Lotnictwo nr 9/2004, s.28-32
↑ Piotr Butowski, Rosyjski kontrakt na Ił-76 i Ił-78 dla Chin. Lotnictwo nr 1/2007, s. 54-55
↑ Lot paraboliczny w samolocie Ił-76 w Rosji. Poczuj stan nieważkości, jetryders.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
↑ Ilyushin Il-476 starts test flights. Airliners World nr 6/2013, s.24
↑ Pierwszy Ił-76MD dostarczony, "Lotnictwo", nr 1 (2016), s. 7, ISSN 1732-5323
Bibliografia |
- Encyklopedia Techniki Wojskowej 1987
Linki zewnętrzne |
Ił-76TD-90 na stronie zakładów Iljuszyna (ang.)
- O wspomaganiu desantowania z Ił-76 nocą
| ||||
| ||||||||||||||||||
