Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR
| ||
Data założenia | 1957 | |
Data likwidacji | 1984 | |
Typ | państwowa uczelnia niepubliczna, uczelnia partyjna PZPR | |
Państwo | PRL | |
Adres | Warszawa ul. Bagatela 2 | |
Rektor | Norbert Michta | |
Położenie na mapie Warszawy Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR b. Instytut Nauk Społecznych przy KC PZPR b. Instytut Kształcenia Kadr Naukowych | ||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR b. Instytut Nauk Społecznych przy KC PZPR b. Instytut Kształcenia Kadr Naukowych | ||
Położenie na mapie Polski Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR b. Instytut Nauk Społecznych przy KC PZPR b. Instytut Kształcenia Kadr Naukowych | ||
52°12′49,176″N 21°01′25,475″E/52,213660 21,023743 |
Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR – istniejąca w latach 1957–1984 uczelnia Komitetu Centralnego PZPR o statusie akademickim, z prawem do nadawania stopni doktora i doktora habilitowanego.
Spis treści
1 Historia
2 Rektorzy[3]
3 Wykładowcy
4 Znani absolwenci
5 Osoby, którym nadano stopień doktora
6 Osoby którym nadano stopień doktora habilitowanego
7 Siedziba
8 Bibliografia
9 Przypisy
10 Linki zewnętrzne
11 Zobacz też
Historia |
Jej twórcą był Adam Schaff. Była szkołą wyższą, w której kształcono przyszłe kadry partyjne i pracowników naukowych w duchu założeń marksizmu i w oparciu o sprawdzone wzory radzieckie.
Składała się z dwóch wydziałów.
W skład Wydziału Historyczno-Socjologicznego weszły dwie katedry historyczne:
- Katedra Historii Polski (następnie Historii Polski i Polskiego Ruchu Robotniczego), kierownik – Stanisław Arnold, od 1967 Marian Żychowski.
- Katedra Historii Powszechnej (następnie Historii Powszechnej i Stosunków Międzynarodowych), kierownik – Karol Lapter.
Program uczelni był nastawiony na szkolenie pracowników politycznych aparatu partyjnego i państwowego. Uczelnia prowadziła też Podyplomowe Studium Służby Zagranicznej. W maju 1968 Sekretariat KC PZPR podjął decyzję o likwidacji uczelni. Decyzja ta oznaczała zmianę systemu kształcenia kadr partyjnych i rezygnację z prowadzenia przez PZPR wyższej szkoły przeznaczonej dla kadr partyjnych i administracji. W latach 1968–1971 w miejsce WSNS działała Centralna Szkoła Partyjna przy KC PZPR[1]. W 1971 w miejsce zlikwidowanych Centralnej Szkoły Partyjnej i Zakładu Historii Partii przy KC PZPR powołano ponownie Wyższą Szkołę Nauk Społecznych przy KC PZPR. Została ona w 1984 przekształcona w Akademię Nauk Społecznych PZPR[2].
Rektorzy[3] |
Maksymilian Pohorille 10 kwietnia 1957–30 września 1968 (8 września szkoła została zlikwidowana)
Władysław Zastawny 16 marca 1971–30 września 1981
Norbert Michta 21 maja 1981–25 maja 1984
Wykładowcy |
Znani absolwenci |
- Kazimierz Barcikowski
- Józef Barecki
- Ryszard Frelek
- Barbara Koziej-Żukowa
- Jerzy Łukaszewicz
- Norbert Michta
- Leszek Miller
- Józef Ozga-Michalski
- Jan Pietrzak
- Marian Renke
- Mieczysław Róg-Świostek
- Piotr Stefański
- Józef Tejchma
- Emil Wojtaszek
Osoby, którym nadano stopień doktora |
- Roman Malinowski
- Longin Pastusiak
- Janusz Zemke
Osoby którym nadano stopień doktora habilitowanego |
- Tadeusz Iwiński
- Danuta Waniek
Siedziba |
Od 1959 Szkoła mieściła się w obecnym gmachu Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
Bibliografia |
Podstawowe przepisy dotyczące Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR (wydane w okresie od dnia 18.VI.1957 r. do dnia 26.IX.1960 r.), Warszawa: Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR 1961.- Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański, Informator o strukturze i obsadzie personalnej centralnego aparatu PZPR, 1948–1990, Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN 2000, s. 166, ISBN 83-88490-03-6
Jan Sobczak, Warszawski epizod w życiu profesora Antoniego Czubińskiego. Z kart dziennika 1971-1974, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 2005
Tadeusz Rutkowski, Nauki historyczne w Polsce 1944–1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego 2007, s. 545–548, ISBN 978-83-235-0318-7- Ryszard Gradowski, Szkolnictwo partyjne w Polsce Ludowej, „Zeszyty Naukowe WSNS” 7 (1982), nr 3/4, s. 100–127.
Przypisy |
↑ Tadeusz Rutkowski, Nauki historyczne w Polsce 1944–1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2007, s. 545–548, ISBN 978-83-235-0318-7
↑ Szerzej o zmianach pisze Jan Sobczak, Warszawski epizod w życiu profesora Antoniego Czubińskiego. Z kart dziennika 1971–1974, Poznań 2005
↑ Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański, Informator o strukturze i obsadzie personalnej centralnego aparatu PZPR 1948–1990, red. Krzysztof Persak, Warszawa 2000, s. 144.
Linki zewnętrzne |
- Alma Mater...
Zobacz też |
- Centralna Szkoła Partyjna PZPR
- Szkoła Partyjna przy KC PZPR
- Centralna Szkoła Partyjna przy KC PZPR 1968–1971
- Instytut Nauk Społecznych przy KC PZPR
- Instytut Kształcenia Kadr Naukowych
- Akademia Nauk Społecznych