Cfrtjryk

Grand Prix Wielkiej Brytanii 1950 III RAC British Grand Prix XI Grand Prix d'Europe
Silverstone Circuit (1949–1951)
1. wyścig z 7 w sezonie 1. wyścig mistrzostw Formuły 1
Data	13 maja 1950
Trasa
Liczba okrążeń	70
Długość okrążenia	4,649 km
Dystans	325,430 km
Zgłoszenia
Zgłoszenia	24 kierowców
Zakwalifikowało się	21 kierowców
Ukończyło wyścig	11 kierowców
Najlepsze wyniki
Pole position	Giuseppe Farina (1:50,8, Alfa Romeo)
Zwycięzca	Giuseppe Farina (2h:13m:23,6, Alfa Romeo)
Najszybsze okrążenie	Giuseppe Farina (1:50,6, Alfa Romeo)
w sezonie 1950 Grand Prix Monako Grand Prix Wielkiej Brytanii 1951

Grand Prix Wielkiej Brytanii 1950 lub Grand Prix Europy 1950 (oryg. III RAC British Grand Prix lub XI Grand Prix d'Europe)^[1] – pierwsza runda Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 1950. Grand Prix odbyła się 13 maja na torze Silverstone w Wielkiej Brytanii.

Wyścig zakończył się zwycięstwem Alfa Romeo, kiedy Giuseppe Farina startujący z pole position, Luigi Fagioli i Reg Parnell dojechali do mety na trzech pierwszych miejscach. Najszybsze okrążenie wyścigu wykonał Farina.

Przed Formułą 1 |

Lotnisko RAF Silverstone w 1945 roku

Po zakończeniu II wojny światowej zaczęto mówić o konieczności zorganizowania jednolitej i połączonej ze sobą serii zawodów, która na koniec sezonu miała wyłaniać mistrza świata kierowców Formuły 1^[2]. W 1947 grupa przyjaciół zorganizowała wyścig, po czym torem zainteresował się brytyjski Royal Automobile Club, który w 1948 roku otrzymał pozwolenie na dzierżawę tego miejsca od Ministerstwa Lotnictwa. Na miejscu toru znajdowało się gospodarstwo rolne i chlewnia. RAC zatrudniło rolnika Jamesa Wilsona Browna, by ten w czasie dwóch miesięcy utworzył tor wyścigowy^[3]. Pierwszy układ toru miał około 6 km długości, wygląd trasy toru przypominał klepsydrę. Trasę wyznaczały bele siana, prowizoryczne boksy zostały ulokowane w okolicy obecnego zakrętu Farm^[4]. 2 października tego samego roku odbyło się Grand Prix Wielkiej Brytanii 1948, w którym zwyciężył Luigi Villoresi w Maserati, na tor przybyły tysiące kibiców^[3]. W 1949 roku pasy startowe zostały usunięte^[5], zmieniono układ zakrętów a tor został skrócony do ponad 4,5 km^[4] i w maju odbył się wyścig Formula One Daily Express International Trophy, w sierpniu tego samego roku odbył się drugi wyścig BRDC International Trophy 1949^[5] w, którym zwyciężył Alberto Ascari z Ferrari^[6].

W 1949 roku Fédération Internationale de l’Automobile powołała nową serię wyścigową, która miała mieć taką samą formę jak seria motocyklowa utworzona w tym samym roku, dlatego zastosowano regulamin techniczny mówiący o ograniczeniu pojemności silników^[7].

Tło |

W 1950 roku, przed Grand Prix Wielkiej Brytanii zorganizowano cztery niezaliczane do mistrzostw świata Formuły 1 Grand Prix – 10 kwietnia Grand Prix Pau i Richmond Trophy, 16 kwietnia Grand Prix San Remo oraz 30 kwietnia Grand Prix Paris^[8].

Grand Prix Wielkiej Brytanii zorganizowane w 1950 roku jest pierwszym oficjalnym wyścigiem w historii Mistrzostw Świata Formuły 1. Grand Prix zostało zorganizowane na torze Silverstone w Wielkiej Brytanii, który został utworzony jako lotnisko RAF Silverstone w 1943 i służył podczas II wojny światowej jako baza lotnicza bombowców brytyjskich Royal Air Force^[2][3][9].

Po zakończeniu II wojny światowej obiekt stał się miejscem zainteresowania fanów sportów motorowych, którzy jako pierwsi zorganizowali wyścig, który odbył się w 1948 roku^[2].

Organizatorzy Grand Prix Wielkiej Brytanii mieli do dyspozycji mały budżet, dlatego trasę wyznaczono poprzez ułożenie siana w odpowiednich miejscach, a aleja serwisowa była wykonana prowizorycznie^[2].

Do wyścigu zostało zgłoszonych 24 kierowców z czternastu prywatnych i czterech fabrycznych zespołów^[10].

Organizatorzy chcieli by w Grand Prix udział wzięło Ferrari, zagwarantowali 250 funtów szterlingów za każdy startujący samochód. Enzo Ferrari stwierdził, że zespół Ferrari nie wystartuje w wyścigu ze względu na zbyt małe wynagrodzenie, które nie pokryje kosztów transportu^[11].

Treningi i kwalifikacje |

Siedmiu kierowców rozpoczęło Grand Prix z oponami Pirelli, a pozostali kierowcy z oponami Dunlop^[10].

W treningach przed kwalifikacjami kierowcy Alfa Romeo okazali się najszybsi^[12].

W kwalifikacjach nie wystartował: Brian Shawe-Taylor zgłoszony z Joe Fry'em i Tony Rolt zgłoszony z Peterem Walkerem, ale zostali dopuszczeni do wyścigu. Natomiast Felice Bonetto, który nie był obecny podczas kwalifikacji, nie został dopuszczony do zawodów^[13].

Cztery pierwsze miejsca zostały zdobyte przez kierowców Alfa Romeo – Giuseppę Farinę, Luigiego Fagioliego, Juana Manuela Fangio i Rega Parnella, a na piątym miejscu zakwalifikował się Prince Bira z Maserati^[14].

Wyścig |

Talbot-Lago T26C Johnny'ego Claesa z zespołu Écurie Belge

Na wyścig przybyło 200 000 widzów^[15], w tym para królewska – Jerzy VI Windsor i Elżbieta Bowes-Lyon^{[9][16][17][18]}.

W czasie wyścigu panowała łagodna, słoneczna i sucha pogoda^[16][19]. Kierowcy ustawili się na pozycjach w formie sześciu rzędów po cztery i trzy bolidy na przemian^[20]. Giuseppe Farina wystartował z pierwszego pola i utrzymał prowadzenie przez 9 okrążeń. Przez następnych 5 okrążeń na pierwszym miejscu był Luigi Fagioli, po czym Farina powrócił na pozycję lidera^[21]. Po pierwszych dziesięciu okrążeniach Farina i Fagioli prowadzili w wyścigu^[22]. Leslie Johnson wycofał się z wyścigu na 2. okrążeniu z powodu awarii sprężarki. Z powodu awarii skrzyni biegów w bolidzie ERA E-Type Tony'iego Rolta, zakończył on jazdę po 2. okrążeniach, a jeżdżący tym samym autem Peter Walker – po 3^[23]. Na 8. okrążeniu problemy z ciśnieniem oleju miał Eugène Martin, w wyniku czego musiał zakończyć rywalizację^[23]. Natomiast inny Brytyjczyk, Reg Parnell we wczesnej fazie wyścigu miał kontakt z zającem^[15][17]. Na 15. okrążeniu Juan Manuel Fangio, Fagioli i Farina byli poza pierwszą pozycją, na 16. okrążeniu powrócili na czołowe miejsca, na 17. okrążeniu Fagioli objął drugie miejsce. Na 20. okrążeniu Farina ciągle był pierwszy, na kolejnych pozycjach byli Fagioli, Fangio, Reg Parnell, Prince Bira i Yves Giraud-Cabantous, Emmanuel de Graffenried i Louis Rosier, a Cuth Harrison i Philippe Étancelin zamienili się pozycją na dziesiątym miejscu^[22]. Na 24. okrążeniu Louis Chiron zakończył rywalizację z powodu awarii sprzęgła. Emmanuel de Graffenried miał awarię silnika na 32. okrążeniu, zakończył jazdę w wyścigu^[23]. Na 37. okrążeniu Fangio zjechał do boksów by dotankować bolid, Farina zjechał na dotankowanie bolidu na następnym okrążeniu, a Fagioli objął prowadzenie i okrążenie później zjechał do boksów by uzupełnić paliwo. Na 39. okrążeniu prowadzenie objął Fangio, ale został wyprzedzony przez Farinę. Farina prowadził podczas 40. okrążenia, a na następnych pozycjach byli Fagioli, Parnell, Giraud-Cabantous, Rosier, Bira, Harrison, Gerard, a Étancelin był na dziesiątym miejscu^[22]. Na 43., 44. i 49. okrążeniu problemy mieli Geoffrey Crossley (awaria układu przeniesienia napędu), David Murray (awaria silnika) i Prince Bira (problemy z wtryskiem). Joe Kelly ukończył wyścig z 57. wykonanymi okrążeniami, ale nie został sklasyfikowany. Na 62. okrążeniu Juan Manuel Fangio wypadł z toru i przez wyciek oleju także został zmuszony do opuszczenia bolidu^[23], gdy walczył o zwycięstwo^[12]. Nino Farina utrzymał pozycję lidera w wyścigu i zwyciężył^[21].

Trzej kierowcy Alfa Romeo zdobyli trzy pierwsze miejsca – odpowiednio: Giuseppe Farina, Luigi Fagioli i Reg Parnell^[23].

Najszybsze okrążenie wyścigu ustanowił Giuseppe Farina na drugim okrążeniu^[24].

Lista startowa |

Na niebieskim tle kierowcy, którzy nie wzięli udziału w kwalifikacjach, lecz współdzielili samochód w czasie wyścigu

Nr	Kierowca	Zespół	Samochód	Silnik	Opony
1	Juan Manuel Fangio	Alfa Romeo	Alfa Romeo 158	Alfa Romeo 1.5 R8T	P
2	Giuseppe Farina	Alfa Romeo	Alfa Romeo 158	Alfa Romeo 1.5 R8T	P
3	Luigi Fagioli	Alfa Romeo	Alfa Romeo 158	Alfa Romeo 1.5 R8T	P
4	Reg Parnell	Alfa Romeo	Alfa Romeo 158	Alfa Romeo 1.5 R8T	P
5	David Murray	Scuderia Ambrosiana (prywatnie)	Maserati 4CLT/48	Maserati 1.5 R4T	D
6	David Hampshire	Scuderia Ambrosiana (prywatnie)	Maserati 4CLT/48	Maserati 1.5 R4T	D
7	Felice Bonetto	Scuderia Milano (prywatnie)	Maserati 4CLT/48	Maserati 1.5 R4T	D
8	Leslie Johnson	ERA	ERA E-Type	ERA 1.5 R6T	D
9	Tony Rolt	Tony Rolt (prywatnie)	ERA E-Type	ERA 1.5 R6T	D
9	Peter Walker	Peter Walker (prywatnie)	ERA E-Type	ERA 1.5 R6T	D
10	Joe Fry	Joe Fry (prywatnie)	Maserati 4CL	Maserati 1.5 R4T	D
10	Brian Shawe-Taylor	Brian Shawe-Taylor (prywatnie)	Maserati 4CL	Maserati 1.5 R4T	D
11	Cuth Harrison	Cuth Harrison (prywatnie)	ERA B-Type	ERA 1.5 R6T	D
12	Bob Gerard	Bob Gerard (prywatnie)	ERA B-Type	ERA 1.5 R6T	D
14	Yves Giraud-Cabantous	Automobiles Talbot-Darracq SA	Talbot-Lago T26C-DA	Talbot 4.5 R6	D
15	Louis Rosier	Ecurie Rosier (prywatnie)	Talbot-Lago T26C	Talbot 4.5 R6	D
16	Philippe Étancelin	Philippe Étancelin (prywatnie)	Talbot-Lago T26C	Talbot 4.5 R6	D
17	Eugène Martin	Automobiles Talbot-Darracq SA	Talbot-Lago T26C-DA	Talbot 4.5 R6	D
18	Johnny Claes	Écurie Belge (prywatnie)	Talbot-Lago T26C	Talbot 4.5 R6	D
19	Louis Chiron	Maserati	Maserati 4CLT/48	Maserati 1.5 R4T	P
20	Emmanuel de Graffenried	Scuderia Enrico Platé (prywatnie)	Maserati 4CLT/50	Maserati 1.5 R4T	P
21	Prince Bira	Scuderia Enrico Platé (prywatnie)	Maserati 4CLT/50	Maserati 1.5 R4T	P
23	Joe Kelly	Joe Kelly (prywatnie)	Alta GP	Alta 1.5 R4T	D
24	Geoffrey Crossley	Geoffrey Crossley (prywatnie)	Alta GP 2	Alta 1.5 R4T	D
Nr	Kierowca	Zespół	Samochód	Silnik	Opony

Wyniki |

Kwalifikacje |

Źródło: Wyprzedź Mnie!^[14]

P	Nr	Kierowca	Konstruktor(-silnik)	Opony	Czas	Odstęp	Strata	Poz.s.
1	2	Giuseppe Farina	Alfa Romeo	P	1:50,8	-	-	1
2	3	Luigi Fagioli	Alfa Romeo	P	1:51	0:00,2	0:00,2	2
3	1	Juan Manuel Fangio	Alfa Romeo	P	1:51	0:00	0:00,2	3
4	4	Reg Parnell	Alfa Romeo	P	1:52,2	0:01,2	0:01,4	4
5	21	Prince Bira	Maserati	P	1:52,6	0:00,4	0:01,8	5
6	14	Yves Giraud-Cabantous	Talbot	D	1:53,4	0:00,8	0:02,6	6
7	17	Eugène Martin	Talbot	D	1:55,4	0:02	0:04,6	7
8	20	Emmanuel de Graffenried	Maserati	P	1:55,8	0:00,4	0:05	8
9	15	Louis Rosier	Talbot	D	1:56	0:00,2	0:05,2	9
10	9	Peter Walker	ERA	D	1:56,6	0:00,6	0:05,8	10
11	19	Louis Chiron	Maserati	P	1:56,6	0:00	0:05,8	11
12	8	Leslie Johnson	ERA	D	1:57,4	0:00,8	0:06,6	12
13	12	Bob Gerard	ERA	D	1:57,4	0:00	0:06,6	13
14	16	Philippe Étancelin	Talbot	D	1:57,8	0:00,4	0:07	14
15	11	Cuth Harrison	ERA	D	1:58,4	0:00,6	0:07,6	15
16	6	David Hampshire	Maserati	D	2:01	0:02,6	0:10,2	16
17	24	Geoffrey Crossley	Alta	D	2:02,6	0:01,6	0:11,8	17
18	5	David Murray	Maserati	D	2:05,6	0:03	0:14,8	18
19	23	Joe Kelly	Alta	D	2:06,2	0:00,6	0:15,4	19
20	10	Joe Fry	Maserati	D	2:07	0:00,8	0:16,2	20
21	18	Johnny Claes	Talbot	D	2:08,8	0:01,8	0:18	21
22	7	Felice Bonetto	Maserati	D	-	-	-	NW
P	Nr	Kierowca	Konstruktor(-silnik)	Opony	Czas	Odstęp	Strata	Poz.s.

Wyścig |

Źródło: Wyprzedź Mnie!^[23]

P	+ / –	Nr	Kierowca	Konstruktor	Okr.	Czas / Strata	Komentarz
1		2	Giuseppe Farina	Alfa Romeo	70	2h:13m:23,6
2		3	Luigi Fagioli	Alfa Romeo	70	+0:02,600
3	1	4	Reg Parnell	Alfa Romeo	70	+0:52,000
4	2	14	Yves Giraud-Cabantous	Talbot	68	+2 okr.
5	4	15	Louis Rosier	Talbot	68	+2 okr.
6	7	12	Bob Gerard	ERA	67	+3 okr.
7	8	11	Cuth Harrison	ERA	66	+4 okr.
8	6	16	Philippe Étancelin	Talbot	65	+5 okr.
9	7	6	David Hampshire	Maserati	64	+6 okr.
10	10	10	Joe Fry Brian Shawe-Taylor	Maserati	45/64 19/64	+6 okr.	bolid współdzielony
11	10	18	Johnny Claes	Talbot	64	+6 okr.
Niesklasyfikowani
		1	Juan Manuel Fangio	Alfa Romeo	62		wyciek oleju
		23	Joe Kelly	Alta	57		niesklasyfikowany
		21	Prince Bira	Maserati	49		wtrysk
		5	David Murray	Maserati	44		silnik
		24	Geoffrey Crossley	Alta	43		układ przeniesienia napędu
		20	Emmanuel de Graffenried	Maserati	36		silnik
		19	Louis Chiron	Maserati	24		sprzęgło
		17	Eugène Martin	Talbot	8		ciśnienie oleju
		9	Tony Rolt Peter Walker	ERA	2/5 3/5		skrzynia biegów (bolid współdzielony)
		8	Leslie Johnson	ERA	2		sprężarka
P	+ / –	Nr	Kierowca	Konstruktor	Okr.	Czas / Strata	Komentarz

Najszybsze okrążenie |

Źródło: Wyprzedź Mnie!^[24]

Nr	Kierowca	Konstruktor	Czas	Okr.
2	Giuseppe Farina	Alfa Romeo	1:50,6	2

Prowadzenie w wyścigu |

Źródło: Racing-Reference.info^[21]

Nr	Kierowca	Okrążenia	Suma
2	Giuseppe Farina	1-9, 16-37, 39-70	63
3	Luigi Fagioli	10-15	6
1	Juan Manuel Fangio	38	1
Wykres

Klasyfikacja kierowców po wyścigu |

Pierwsza piątka otrzymywała punkty według klucza 8-6-4-3-2, 1 punkt przyznawany był dla kierowcy, który wykonał najszybsze okrążenie w wyścigu^[25]. Klasyfikacja konstruktorów została wprowadzona w 1958 roku^[26].

P	+/-	Kierowca	Starty	Punkty	P1	P2	P3	PP	NO	NS
1	N	Giuseppe Farina	1	9	1	-	-	1	1	-
2	N	Luigi Fagioli	1	6	-	1	-	-	-	-
3	N	Reg Parnell	1	4	-	-	1	-	-	-
4	N	Yves Giraud-Cabantous	1	3	-	-	-	-	-	-
5	N	Louis Rosier	1	2	-	-	-	-	-	-
6	N	Bob Gerard	1	0	-	-	-	-	-	-
7	N	Cuth Harrison	1	0	-	-	-	-	-	-
8	N	Philippe Étancelin	1	0	-	-	-	-	-	-
9	N	David Hampshire	1	0	-	-	-	-	-	-
10	N	Joe Fry	1	0	-	-	-	-	-	-
10	N	Brian Shawe-Taylor	1	0	-	-	-	-	-	-
12	N	Johnny Claes	1	0	-	-	-	-	-	-
Niesklasyfikowani
-	'	Juan Manuel Fangio	1	-	-	-	-	-	-	1
-	'	Joe Kelly	1	-	-	-	-	-	-	1
-	'	Prince Bira	1	-	-	-	-	-	-	1
-	'	David Murray	1	-	-	-	-	-	-	1
-	'	Geoffrey Crossley	1	-	-	-	-	-	-	1
-	'	Emmanuel de Graffenried	1	-	-	-	-	-	-	1
-	'	Louis Chiron	1	-	-	-	-	-	-	1
-	'	Eugène Martin	1	-	-	-	-	-	-	1
-	'	Tony Rolt	1	-	-	-	-	-	-	1
-	'	Peter Walker	1	-	-	-	-	-	-	1
-	'	Leslie Johnson	1	-	-	-	-	-	-	1
P	+/-	Kierowca	Starty	Punkty	P1	P2	P3	PP	NO	NS

Przypisy |

Linki zewnętrzne |

• Podstrona Grand Prix na oficjalnej stronie Formuły 1 (ang.). formula1.com. [dostęp 2011-05-29].