Grand Prix Monako 1950

Multi tool use
Multi tool use






















































Grand Prix Monako 1950
XI Grand Prix Automobile de Monaco


Tor Circuit de Monaco (1929–1971)
Monako Circuit de Monaco (1929–1971)
2. wyścig z 7 w sezonie
2. wyścig mistrzostw Formuły 1
Data

21 maja 1950
Trasa
Liczba okrążeń
100
Długość okrążenia
3,181 km
Dystans
318,100 km
Zgłoszenia
Zgłoszenia
25 kierowców
Zakwalifikowało się
21 kierowców
Ukończyło wyścig
7 kierowców
Najlepsze wyniki
Pole position

Juan Manuel Fangio
(1:50,2, Alfa Romeo)
Zwycięzca

Juan Manuel Fangio
(3h:13m:18,7, Alfa Romeo)
Najszybsze
okrążenie

Juan Manuel Fangio
(1:51, Alfa Romeo)

Grand Prix Wielkiej Brytanii w sezonie 1950 Indianapolis 500
Grand Prix Monako 1955

Grand Prix Monako 1950 (oryg. XI Grand Prix Automobile de Monaco) – druga runda Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 1950. Grand Prix odbyła się 21 maja na torze Circuit de Monaco w Monako.


Juan Manuel Fangio z Alfa Romeo zdobył pole position, zwyciężył w wyścigu oraz wywalczył najszybsze okrążenie w wyścigu. Na drugim stopniu podium znalazł się Alberto Ascari z Ferrari, a na trzecim Louis Chiron, również z Alfa Romeo.




Spis treści






  • 1 Tło


  • 2 Kwalifikacje


  • 3 Wyścig


  • 4 Lista startowa


  • 5 Wyniki


    • 5.1 Kwalifikacje


    • 5.2 Wyścig


    • 5.3 Najszybsze okrążenie




  • 6 Prowadzenie w wyścigu


  • 7 Klasyfikacja kierowców po wyścigu


  • 8 Przypisy


  • 9 Linki zewnętrzne





Tło |


Pierwsze Grand Prix w Monako odbywały się przed II wojną światową w latach 1929–1937[1]. W 1948 roku ponownie zorganizowano Grand Prix, którego zwycięzcą został Giuseppe Farina z Maserati[2]. Tor został utworzony na ulicach miasta za propozycją Anthoniego Noghèsa w 1929 roku[3].


Do wyścigu zostało zgłoszonych 24 kierowców z dziewięciu prywatnych i czterech fabrycznych zespołów[4].



Kwalifikacje |


Dwunastu kierowców rozpoczęło Grand Prix z oponami Pirelli, siedmiu z oponami Dunlop, a pozostała dwójka użyła opon Englebert[4].


Peter Whitehead był nieobecny podczas kwalifikacji[5] z powodu wielu problemów z silnikiem[6]. Alfredo Pián również nie wystartował w kwalifikacjach, a Harry Schell nie ustanowił czasu[7].


Pierwsze i trzecie miejsce zostało wywalczone przez kierowców Alfa Romeo – Juana Manuela Fangio i Louisa Chirona, drugą pozycję wywalczył Alberto Ascari z Ferrari[7].



Wyścig |





Talbot-Lago T26C Johnny’ego Claesa z zespołu Écurie Belge


W czasie wyścigu panowała łagodna i słoneczna pogoda[8]. Kierowcy ustawili się na pozycjach w formie siedmiu rzędów po trzy i dwa bolidy na przemian, w ósmym rzędzie ustawił się jeden bolid[9].


W niedzielę pogoda była wietrzna, zakręt Tabac z powodu zalania wodą z portu był raczej śliski[6]. Po starcie, za prostą startową doszło do karambolu, Giuseppe Farina stracił kontrolę nad bolidem i został uderzony przez José Froilána Gonzáleza[10], Luigi Fagioli wykonał nagły skręt, aby się zatrzymać. Louis Rosier uniknął zderzenia z bolidem Fagiolego, jednak po uderzeniu przez Roberta Manzona miał z nim kontakt. W wyniku wypadku wraz z Emmanuelem de Graffenriedem, Maurice Trintignantem, Cuthem Harrisonem, Franco Rolem, Harrym Schellem, Alfredo Piánem i Peterem Whiteheadem musieli oni wycofać się z wyścigu[6], José Froilán González wycofał się na następnym okrążeniu[11]. Podczas gdy Fangio wyprzedził wraki bolidów Villoresi zwalniając utknął między nimi, przez co został wyprzedzony przez wszystkich kierowców, Ascari awansował na drugie miejsce[6]. Villoresi powrócił do czołówki i przez kilkanaście okrążeń walczył z Ascarim[12], kiedy to na 63.[11] okrążeniu w bolidzie Villoresiego doszło awarii skrzyni biegów i musiał on zakończyć jazdę. Juan Manuel Fangio utrzymywał prowadzenie przez cały wyścig, przez pewien czas miał przewagę jednego okrążenia nad drugim Ascarim. Na drugim miejscu podium znalazł się Alberto Ascari, a na trzecim Louis Chiron[10].


Najszybsze okrążenie wyścigu ustanowił Juan Manuel Fangio[13].


Grand Prix Monako 1950 jest najwolniejszym wyścigiem Formuły 1[10], średnia prędkość zwycięzcy wyścigu wyniosła 98,701 km/h[11].



Lista startowa |



























































































































































































Nr
Kierowca
Zespół
Samochód
Silnik
Opony
2

Argentyna José Froilán González

Scuderia Achille Varzi (prywatnie)

Maserati 4CLT/48

Maserati 1.5 R4T

P
4

Argentyna Alfredo Pián

Scuderia Achille Varzi (prywatnie)

Maserati 4CLT/50

Maserati 1.5 R4T

P
6

Belgia Johnny Claes

Écurie Belge (prywatnie)

Talbot-Lago T26C

Talbot 4.5 R6

D
8

Stany Zjednoczone Harry Schell
Horschell Racing Corporation (prywatnie)

Cooper T12

JAP 1.1 V2

D
10

Francja Robert Manzon

Equipe Gordini

Simca-Gordini T15

Gordini 1.5 R4T

E
12

Francja Maurice Trintignant

Equipe Gordini

Simca-Gordini T15

Gordini 1.5 R4T

E
14

Francja Philippe Étancelin
Philippe Étancelin (prywatnie)

Talbot-Lago T26C

Talbot 4.5 R6

D
16

Francja Louis Rosier

Ecurie Rosier (prywatnie)

Talbot-Lago T26C

Talbot 4.5 R6

D
24

Wielka Brytania Cuth Harrison
Cuth Harrison (prywatnie)

ERA B-Type

ERA 1.5 R6T

D
26

Wielka Brytania Bob Gerard
Bob Gerard (prywatnie)

ERA B-Type

ERA 1.5 R6T

D
28

Wielka Brytania Peter Whitehead
Peter Whitehead (prywatnie)

Ferrari 125 F1

Ferrari 1.5 V12T

D
32

Włochy Giuseppe Farina

Alfa Romeo

Alfa Romeo 158

Alfa Romeo 1.5 R8T

P
34

Argentyna Juan Manuel Fangio

Alfa Romeo

Alfa Romeo 158

Alfa Romeo 1.5 R8T

P
36

Włochy Luigi Fagioli

Alfa Romeo

Alfa Romeo 158

Alfa Romeo 1.5 R8T

P
38

Włochy Luigi Villoresi

Ferrari

Ferrari 125 F1

Ferrari 1.5 V12T

P
40

Włochy Alberto Ascari

Ferrari

Ferrari 125 F1

Ferrari 1.5 V12T

P
42

Francja Raymond Sommer

Ferrari

Ferrari 125 F1

Ferrari 1.5 V12T

P
44

Włochy Franco Rol

Maserati

Maserati 4CLT/48

Maserati 1.5 R4T

P
48

Monako Louis Chiron

Maserati

Maserati 4CLT/48

Maserati 1.5 R4T

P
50

Tajlandia Prince Bira

Scuderia Enrico Platé (prywatnie)

Maserati 4CLT/48

Maserati 1.5 R4T

P
52

Szwajcaria Emmanuel de Graffenried

Scuderia Enrico Platé (prywatnie)

Maserati 4CLT/48

Maserati 1.5 R4T

P
Nr
Kierowca
Zespół
Samochód
Silnik
Opony


Wyniki |



Kwalifikacje |


Źródło: Wyprzedź Mnie![7][14]
































































































































































































































































P
Nr
Kierowca
Konstruktor(-silnik)
Opony
Czas
Odstęp
Strata
Poz.s.
1
34

Argentyna Juan Manuel Fangio

Alfa Romeo

P

1:50,2
-
- 1
2
38

Włochy Luigi Villoresi

Ferrari

P
1:52,3
0:02,1
0:02,1 6
3
32

Włochy Giuseppe Farina

Alfa Romeo

P
1:52,8
0:00,5
0:02,6 2
4
40

Włochy Alberto Ascari

Ferrari

P
1:53,8
0:01
0:03,6 7
5
14

Francja Philippe Étancelin

Talbot-Lago

D
1:54,1
0:00,3
0:03,9 4
6
36

Włochy Luigi Fagioli

Alfa Romeo

P
1:54,2
0:00,1
0:04 5
7
48

Monako Louis Chiron

Maserati

P
1:56,3
0:02,1
0:06,1 8
8
42

Francja Raymond Sommer

Ferrari

P
1:56,6
0:00,3
0:06,4 9
9
2

Argentyna José Froilán González

Maserati

P
1:57,3
0:00,7
0:07,1 3
10
16

Francja Louis Rosier

Talbot-Lago

D
1:57,7
0:00,4
0:07,5 10
11
52

Szwajcaria Emmanuel de Graffenried

Maserati

P
2:00,7
0:03,0
0:10,5 12
12
12

Francja Maurice Trintignant

Simca-Gordini

E
2:01,4
0:00,7
0:11,2 13
13
24

Wielka Brytania Cuth Harrison

ERA

D
2:01,6
0:00,2
0:11,4 14
14
50

Tajlandia Prince Bira

Maserati

P
2:02,2
0:00,6
0:12 15
15
26

Wielka Brytania Bob Gerard

ERA

D
2:03,4
0:01,2
0:13,2 16
16
10

Francja Robert Manzon

Simca-Gordini

E
2:04
0:00,6
0:13,8 11
17
44

Włochy Franco Rol

Maserati

P
2:04,5
0:00,5
0:14,3 17
18
6

Belgia Johnny Claes

Talbot-Lago

D
2:12
0:07,5
0:21,8 18
19
8

Stany Zjednoczone Harry Schell

Cooper

D
-
-
- 19
19
4

Argentyna Alfredo Pián

Maserati

P
-
-
- NW
19
28

Wielka Brytania Peter Whitehead

Ferrari

D
-
-
- NW
P
Nr
Kierowca
Konstruktor(-silnik)
Opony
Czas
Odstęp
Strata
Poz.s.


Wyścig |


Źródło: Wyprzedź Mnie![11]










































































































































































































































P
 + / – 
Nr
Kierowca
Konstruktor
Okr.
Czas / Strata
Komentarz
1
 Bez zmian
34

Argentyna Juan Manuel Fangio

Alfa Romeo
100
3h:13m:18,7

2

Awans 5
40

Włochy Alberto Ascari

Ferrari
99
+1 okr.

3

Awans 5
48

Monako Louis Chiron

Maserati
98
+2 okr.

4

Awans 5
42

Francja Raymond Sommer

Ferrari
97
+3 okr.

5

Awans 10
50

Tajlandia Prince Bira

Maserati
95
+5 okr.

6

Awans 10
26

Wielka Brytania Bob Gerard

ERA
94
+6 okr.

7

Awans 11
6

Belgia Johnny Claes

Talbot-Lago
94
+6 okr.


Niesklasyfikowani

 
38

Włochy Luigi Villoresi

Ferrari
63

skrzynia biegów[10]

 
14

Francja Philippe Étancelin

Talbot-Lago
38

wyciek oleju

 
2

Argentyna José Froilán González

Maserati
1

wypadek/pożar

 
32

Włochy Giuseppe Farina

Alfa Romeo
0

wypadek

 
36

Włochy Luigi Fagioli

Alfa Romeo
0

wypadek

 
16

Francja Louis Rosier

Talbot-Lago
0

wypadek

 
10

Francja Robert Manzon

Simca-Gordini
0

wypadek

 
52

Szwajcaria Emmanuel de Graffenried

Maserati
0

wypadek

 
12

Francja Maurice Trintignant

Simca-Gordini
0

wypadek

 
24

Wielka Brytania Cuth Harrison

ERA
0

wypadek

 
44

Włochy Franco Rol

Maserati
0

wypadek

 
8

Stany Zjednoczone Harry Schell

Cooper
0

kolizja/wypadek

 
4

Argentyna Alfredo Pián

Maserati
0

nie wystartował – wypadek

 
28

Wielka Brytania Peter Whitehead

Ferrari
0

nie wystartował – silnik
P
 + / – 
Nr
Kierowca
Konstruktor
Okr.
Czas / Strata
Komentarz


Najszybsze okrążenie |


Źródło: Wyprzedź Mnie![13]

















Nr
Kierowca
Konstruktor
Czas
Okr.
34

Argentyna Juan Manuel Fangio

Alfa Romeo
1:51
0


Prowadzenie w wyścigu |


Źródło: Racing-Reference.info[15]
















Nr
Kierowca
Okrążenia
Suma
34

Argentyna Juan Manuel Fangio
1-100
100







Klasyfikacja kierowców po wyścigu |


Pierwsza piątka otrzymywała punkty według klucza 8-6-4-3-2, 1 punkt przyznawany był dla kierowcy, który wykonał najszybsze okrążenie w wyścigu[16]. Klasyfikacja konstruktorów została wprowadzona w 1958 roku[17].



Przypisy |




  1. MONACO (ang.). kolumbus.fi. [dostęp 2013-04-15].


  2. 1948 Monaco GP (ang.). chicanef1.com. [dostęp 2013-04-15].


  3. Marek Roczniak: Monte Carlo (pol.). f1wm.pl, 2004-05-16. [dostęp 2013-04-14].


  4. ab Grand Prix de Monaco 1950 – Lista zgłoszeń (pol.). f1wm.pl. [dostęp 2013-04-14].


  5. Grand Prix de Monaco 1950 (pol.). f1ultra.pl. [dostęp 2013-04-15].


  6. abcd GRAND PRIX RESULTS: MONACO GP, 1950 (ang.). grandprix.com. [dostęp 2013-04-15].


  7. abc Grand Prix de Monaco 1950 – Wyniki kwalifikacji (pol.). f1wm.pl. [dostęp 2011-06-02].


  8. 1950 Monaco GP (ang.). chicanef1.com. [dostęp 2013-04-14].


  9. Grand Prix de Monaco 1950 – Kolejność startowa (pol.). f1wm.pl. [dostęp 2013-04-14].


  10. abcd Grand Prix de Monaco 1950 (pol.). f1ultra.pl. [dostęp 2013-04-15].


  11. abcd Grand Prix de Monaco 1950 – Rezultat wyścigu (pol.). f1wm.pl. [dostęp 2011-06-02].


  12. MONACO 1950 (ang. • fr. • hiszp. • niem. • wł. • port.). statsf1.com. [dostęp 2013-04-16].


  13. ab Grand Prix de Monaco 1950 – Najszybsze okrążenia w wyścigu (pol.). f1wm.pl. [dostęp 2013-03-20].


  14. Pierwsze pięć pozycji startowych zostało zarezerwowane dla pięciu najszybszych zawodników z pierwszej sesji kwalifikacyjnej


  15. 1950 Grand Prix of Monaco (ang.). racing-reference.info. [dostęp 2013-04-14].


  16. Sezon 1950 > Klasyfikacje generalne (pol.). f1wm.pl. [dostęp 2012-06-25].


  17. 1950 > Konstruktorzy > Podsumowanie rezultatów (pol.). f1wm.pl. [dostęp 2012-06-25].



Linki zewnętrzne |



  • Oficjalna strona Grand Prix Monako (ang. • fr.). formula1monaco.com. [dostęp 2011-05-29].

  • Strona Grand Prix Monako 1950 na oficjalnej stronie Formuły 1 (ang.). formula1.com. [dostęp 2011-06-02].






ZaBgD 0DQmra5v ve,A 7998C1,ybAynjl20YxZqNIrPIvrh0YqQ,qzH6r2j,DYF7y9,Ys,2VIG1Wl8,shhF0NMSqUxGNa
9feVncB6OaYv5 i dIk

Popular posts from this blog

Scott Moir

Souastre

Stal Mielec (piłka nożna)