Profesor zwyczajny
Multi tool use
Profesor zwyczajny (skrót: prof. zw., łac. professor ordinarius) – w Polsce do 2018 r. stanowisko w szkole wyższej przewidziane dla pracownika naukowo-dydaktycznego lub pracownika naukowego, który posiadał tytuł naukowy profesora (art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 roku – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz.U. z 2017 r. poz. 2183, z późn. zm.)). Stanowisko profesora zwyczajnego było ukoronowaniem kariery naukowej pracowników uczelni, wiązało się bowiem z największym prestiżem – jest przyznawane szczególnie zasłużonym dla uczelni i wyróżniającym się naukowcom z tytułem naukowym profesora. Od 1 października 2018 r. wprowadzono stanowisko profesora i profesora uczelni[1].
Do 1990 profesor zwyczajny i profesor nadzwyczajny były dwoma odrębnymi tytułami naukowymi, które nadawała Rada Państwa; profesor zwyczajny był wyższy rangą niż profesor nadzwyczajny[2].
Stanowisko profesora zwyczajnego a tytuł naukowy profesora |
Tytuł naukowy profesora, na podstawie wniosku Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z inicjatywy rady uprawnionej podstawowej jednostki organizacyjnej, nadaje Prezydent RP postanowieniem w sprawie nadania tytułu profesora. Stanowisko profesora zwyczajnego przyznawane natomiast było jako etat przez upoważnione organy uczelni wyłącznie osobom mającym tytuł naukowy profesora. Stanowisko profesora nadzwyczajnego mogło być natomiast powierzone pracownikom naukowym lub naukowo-dydaktycznym, którzy mieli tytuł naukowy albo stopień doktora habilitowanego, a w wyjątkowych wypadkach osobom mającym stopień naukowy doktora[3].
W stanie prawnym obowiązującym od 2005 do 2018 r. stanowisko profesora zwyczajnego ma wyższą rangę niż stanowisko profesora nadzwyczajnego.
Przypisy |
↑ Art. 116 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2018 r. poz. 1668).
↑ Hubert Izdebski, Jan Michał Zieliński: Ustawa o stopniach naukowych i tytule naukowym: komentarz. Warszawa: Wolters Kluwer Polska, 2013, s. 24. ISBN 978-83-264-4244-5.
↑ Paweł Nowik, Pracownicy uczelni, [w:] Prawo o szkolnictwie wyższym. Komentarz, red. Magdalena Pyter, Warszawa 2012, s. 642.
Zobacz też |
- tytuł naukowy profesora
profesor: uczelniany, nadzwyczajny, wizytujący, emeritus.
QkUFKH9I7bx1zlQS6vA,MyckfCn7so69hRU1nX
Popular posts from this blog
Scott Moir Tessa Virtue i Scott Moir w 2016 r. Reprezentacja Kanada Data i miejsce urodzenia 2 września 1987 London Wzrost 180 cm Konkurencja Pary taneczne Partner sportowy Tessa Virtue Trener Marie-France Dubreuil, Patrice Lauzon, Romain Haguenauer Poprzednio: Marina Zujewa, Oleg Epstein, Igor Szpilband, Johnny Johns, Carol Moir, Paul MacIntosh, Suzanne Killing Klub Montreal International School of Skating Poprzednio: Arctic Edge FSC Ilderton Skating Club Lokalizacja treningowa Montreal Poprzednio: Canton Kitchener Rekordy życiowe ISU przed sezonem 2018/2019 Nota łączna 206,07 Igrzyska Olimpijskie 2018 Taniec krótki 83,67 Igrzyska Olimpijskie 2018 Taniec dowolny 122,40 Igrzyska Olimpijskie 2018 Dorobek medalowy Reprezentacja Kanada Igrzyska olimpijskie Złoto Vancouver 2010 pary taneczne Złoto Pjongczang 2018 pary taneczne Złoto Pjongczang 2018 drużynowo Srebro S...
Souastre — miejscowość i gmina — Herb Państwo Francja Region Hauts-de-France Departament Pas-de-Calais Okręg Arras Kod INSEE 62800 Powierzchnia 7,18 km² Populacja (1990) • liczba ludności 352 • gęstość 49 os./km² Kod pocztowy 62111 Położenie na mapie Francji Souastre 50°09′N 2°34′E / 50,150000 2,566667 Portal Francja Souastre – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Hauts-de-France, w departamencie Pas-de-Calais. Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwały 352 osoby, a gęstość zaludnienia wynosiła 49 osób/km² (wśród 1549 gmin regionu Nord-Pas-de-Calais Souastre plasuje się na 887. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 507.). Bibliografia | Francuski urząd statystyczny ( fr. ) . p • d • e Gminy okręgu Arras Ablain-Saint-Nazaire Ablainzevelle Acheville Achicourt Achiet-le-Grand Achiet-le-Pe...
Na tę stronę wskazuje przekierowanie z „ biegi ”. Zobacz też: bieg rzeki. Biegi w konkurencjach lekkoatletycznych dzielą się na: Bieg na 100 m przez płotki kobiet podczas Olimpiady w Atlancie 1996 Biegacz Start niski z bloku startowego Start wysoki sprinty (biegi krótkie), biegi średnie, biegi długie, biegi przez płotki. Sprint to bieg na krótkich dystansach: 60 metrów (hala), 100 metrów, 200 metrów, 400 metrów, sztafety 4 × 100 metrów i 4 × 400 metrów. Zawodnicy startują na sygnał (strzał) startera z bloków startowych. Każdy zawodnik biegnie po swoim torze (przed zawodami odbywa się losowanie torów albo też numer toru przydzielonego zawodnikowi wynika z miejsca, które zajął on w biegu eliminacyjnym). O kolejności na mecie decyduje pierś zawodnika. W biegach sztafetowych biorą udział zespoły czteroosobowe, konkurencja polega na biegu z pałeczką sztafetową trzymaną w dłoni. Zawodnicy podczas zmian przekazują sobie pałeczkę w wyznaczonej strefie zmian...
