Cfrtjryk

Pius XI Pius Undecimus
Ambrogio Damiano Achille Ratti
Papież Biskup Rzymu Suweren Państwa Watykańskiego
Pax Christi in regno Christi Pokój Chrystusowy w Królestwie Chrystusowym
Data i miejsce urodzenia	31 maja 1857 Desio
Data i miejsce śmierci	10 lutego 1939 Watykan
Papież
Okres sprawowania	6 lutego 1922 – 10 lutego 1939
Arcybiskup Mediolanu
Okres sprawowania	1921 – 1922
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	20 grudnia 1879
Nominacja biskupia	3 czerwca 1919
Sakra biskupia	28 października 1919
Kreacja kardynalska	19 lipca 1921 Benedykt XV
Kościół tytularny	Santi Silvestro e Martino ai Monti
Pontyfikat	6 lutego 1922
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Pius XI, łac. Pius XI, właśc. Ambrogio Damiano Achille Ratti (ur. 31 maja 1857 w Desio, zm. 10 lutego 1939 w Watykanie^[1]) – arcybiskup Mediolanu (1921-1922), 259. papież w okresie od 6 lutego 1922 do 10 lutego 1939^[2] i 1. Suweren Państwa Watykańskiego od 7 czerwca 1929 do 10 lutego 1939.

Życiorys |

Dzieciństwo i kapłaństwo |

Urodził się w Desio koło Mediolanu jako syn fabrykanta przędzalni jedwabiu Francesca Rattiego i Teresy Galli^[3]. Początkowo uczył się w szkołach kościelnych. Po zdaniu matury w gimnazjum państwowym w Mediolanie wstąpił do seminarium duchownego. Święcenia kapłańskie przyjął 20 grudnia 1879^[3]. Kontynuował studia w Rzymie (prawo kanoniczne na Uniwersytecie Gregoriańskim, teologię na dominikańskim uniwersytecie Sapienza oraz filozofię w Akademii św. Tomasza), uzyskując trzy doktoraty^[3]. W 1882 wrócił do Mediolanu i pracował 3 miesiące w duszpasterstwie. Przez kilka lat był w tamtejszym seminarium profesorem dogmatyki i homiletyki^[3].

Od 5 listopada 1888 pracował w Bibliotece Ambrozjańskiej w Mediolanie^[3] (zajmował się m.in. konserwatorstwem, muzealnictwem, zabezpieczaniem starodruków oraz zdobył gruntowną wiedzę historyczną). Odbył badania naukowe w ośrodkach europejskich, m.in. w Berlinie, Wiedniu, Oksfordzie, Paryżu, Monachium i Rydze. W latach 1907-1911 był prefektem Biblioteki Ambrozjańskiej^[3]. W roku 1914 został mianowany na stanowisko prefekta Biblioteki Watykańskiej i protonotariusza apostolskiego^[3].

Był także bardzo dobrym alpinistą, do jego osiągnięć należą m.in. zdobycie szczytów Cima di Jazzi, Monte Rosa, Dufourspitze wschodnią ścianą, oraz wejścia na Matterhorn i Mont Blanc.

Biskupstwo i służba dyplomatyczna |

25 kwietnia 1918 został mianowany przez papieża Benedykta XV wizytatorem apostolskim w Polsce i na Litwie^[3]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został nuncjuszem apostolskim w Polsce (6 czerwca 1919)^[3]. Wcześniej, 3 czerwca, mianowano go arcybiskupem tytularnym Nafpaktos^[3]. Podczas Bitwy Warszawskiej pozostał w Warszawie jako jeden z dwóch (obok przedstawiciela Turcji) przedstawicieli dyplomatycznych obcych państw^[1].

Podczas pobytu w Polsce wizytatora apostolskiego Achille Rattiego doszło do konfliktu pomiędzy nim a ówczesnym biskupem krakowskim Adamem Sapiehą, który – w czasie pierwszego powojennego zjazdu polskich biskupów w Gnieźnie (26–30 sierpnia 1919) – poprosił Achille Rattiego o opuszczenie sali obrad, argumentując, iż Kościół polski chce rozstrzygać swoje sprawy bez wpływów zewnętrznych^[4]. Napięcia w relacjach pomiędzy Rattim a Sapiehą mogły przyczynić się do tego, że po wyborze Achille Rattiego na papieża Piusa XI (6 lutego 1922) biskup krakowski Adam Sapieha nie otrzymał z rąk Piusa XI kapelusza kardynalskiego. Do godności kardynała Adama Sapiehę wyniósł (18 lutego 1946) papież Pius XII.

13 czerwca 1921 Benedykt XV mianował go arcybiskupem Mediolanu i kardynałem prezbiterem kościoła Santi Silvestro e Martino ai Monti^[3]. Kapelusz kardynalski uzyskał 6 miesięcy przed wyborem na papieża, 19 lipca 1921.

Wybór na papieża |

Po śmierci Benedykta XV zebrało się konklawe, które 6 lutego 1922, w czternastym głosowaniu, wybrało Rattiego na papieża^[1]. Elekt przyjął imię Piusa XI. Po koronowaniu udzielił błogosławieństwa Urbi et Orbi z loggii Bazyliki św. Piotra, co wydarzyło się po raz pierwszy od 1870^[1].

Pontyfikat |

Sprawy wewnętrzne |

Papież Pius XI

Papież Pius XI w 1922 nakazał, aby konklawe rozpoczynało się po upływie 15-18 dni od śmierci papieża. Miało to umożliwić przybycie na konklawe kardynałom zamorskim. Wkrótce po zakończeniu pierwszej wojny światowej rozpoczął dialog z włoskimi faszystami, na czele których stał Benito Mussolini^[2] uznając go publicznie za „człowieka zesłanego przez Opatrzność”^[5]. Dzięki negocjacjom z duce i zdolnościom dyplomatycznym sekretarzy stanu Pietra Gasparriego i Eugenia Pacellego papież doprowadził do pojednania z Włochami^[1]. 11 lutego 1929 podpisano traktaty laterańskie, które zapewniły suwerenność Państwu Miasto Watykan, uregulowały sprawy finansowe i konkordat oraz ostatecznie rozwiązały tzw. kwestię rzymską^[2]. W zamian za korzystne dla Watykanu rozwiązanie kwestii rzymskiej papież zmobilizował kościół do poparcia Mussoliniego w wyborach zaplanowanych na dzień 24 marca 1929 roku. Między innymi dzięki poparciu księży, którzy zachęcali parafian do poparcia faszyzmu, a w niektórych wypadkach prowadzili wiernych do lokali wyborczych, partia faszystowska uzyskała 98.3% głosów^[6].

W odpowiedzi na coraz większą rolę i wpływ na wychowanie młodzieży organizacji „Balilla”^[7] papież wydał encyklikę Non abbiamo bisogno (29 VI 1931), w której potępił faszyzm, monopolizację wychowania młodzieży, szerzenie kultu państwa. Papież upomniał się o prawo rodziców do wychowania i przestrzegania w tym względzie postanowień konkordatu^[7].

Sprawy zagraniczne |

Ponieważ Pius XI przyjął jako swoją dewizę „Pokój Chrystusa w państwie Chrystusa”, postanowił zaangażować się w łagodzenie skutków wojny na świecie^[2]. Jedną z jego pierwszych inicjatyw była inauguracja (23 grudnia 1922) działalności Akcji Katolickiej^[1]. Wkrótce potem podjął usilne kroki, by nawiązać stosunki dyplomatyczne z wieloma krajami^[2]. Doprowadził do podpisania ponad 20 porozumień; znacznie poprawił stosunki pomiędzy państwem a Kościołem we Francji, gdzie złagodzono ustawę z 1905 roku^[1].

Głównym problemem dla Piusa były państwa totalitarne, w których nasilały się prześladowania chrześcijan^[1]. W encyklice Divini Redemptoris (19 marca 1937) potępił ateistyczny komunizm^[1]. Cztery lata wcześniej podpisał konkordat z nazistowskimi Niemcami, co tymczasowo zahamowało opozycję katolicką^[1]. Kluczową rolę w negocjacjach odegrali kardynałowie: Michael von Faulhaber i Klemens August von Galen^[2]. Jednak działania Hitlera i jego dojście do władzy w 1933, sprawiły, że 14 marca 1937 papież wydał encyklikę Mit brennender Sorge, w której potępił hitleryzm^[1].

Papież, który żywo interesował się sprawami misji, sprzeciwiał się sytuacji w Meksyku i Rosji, gdzie prześladowano katolików^[2]. W kwietniu 1937 zachęcał Meksykanów, by organizowali się w ramach Akcji Katolickiej^[1]. Popierał także Francisco Franco i jego działania w Hiszpanii oraz potępił tamtejszy rozdział Kościoła od państwa^[1].

W 1925 podpisał konkordat z Polską, w którym ustanowiono 5 metropolii łacińskich, jedną ormiańską i jedną unicką^[2]. W 1918 przewodniczył posiedzeniu Konferencji Episkopatu Królestwa Polskiego, która powołała do życia Uniwersytet Katolicki w Lublinie^[2], natomiast w 1921 Uniwersytet Warszawski przyznał mu tytuł doktora honoris causa^[8].

Papież Pius XI ustanowił i nadał ruchowi alpinistycznego i organizacjom turystyki górskiej patrona św. Bernarda z Menthon^[9] w 1923.

Sprawy religijne |

W dniu 11 grudnia 1925 Pius XI ogłosił encyklikę Quas primas, którą ustanowił Święto Chrystusa Króla z jego własnym officium i mszą św^[1]. Przyczynił się do rozwinięcia idei pierwszych piątków miesiąca jako zadośćuczynienia Sercu Jezusa za grzechy ludzkości. W 1931 wprowadził uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi obchodzone 1 stycznia. W 1937 roku powołał Papieską Akademię Nauk^[1]. W latach 1925-1926 utworzył Muzeum Misyjno-Etnologiczne, które na początku zajmowało dwa piętra w Pałacu na Lateranie. Uroczysta inauguracja działalności muzeum nastąpiła 21 grudnia 1927 r. Trzykrotnie, w latach 1925, 1929 (50. rocznica święceń kapłańskich Piusa) i 1933 (1900. rocznica śmierci Jezusa), z inicjatywy papieża obchodzono Rok Jubileuszowy^[2].

Na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych wydał serię encyklik (Divini illius magistri, Casti conubii, Quadragesimo anno i Nova impendet) w których wyraził stanowisko Kościoła w sprawach dotyczących wychowania chrześcijańskiego, definicji małżeństwa, metod antykoncepcji i bezrobocia^[1]. W 1928 potępił fałszywie pojmowany ekumenizm w encyklice Mortalium animos, gdzie stanowczo przeciwstawił się promowaniu jedności z Kościołami chrześcijańskimi, które nie pozostawały w łączności doktrynalnej z Kościołem katolickim^[1]. Podjął także próby rozmów ekumenicznych z Kościołem anglikańskim i Cerkwią prawosławną, które nie przyniosły oczekiwanych rezultatów^[2].

Kreował 76 kardynałów na siedemnastu konsystorzach^[3]. W czasie pontyfikatu przeprowadził ponad 500 beatyfikacji i 33 kanonizacji^[2]. Ogłosił świętymi m.in. Teresę z Lisieux, Jana Bosko, Jana Fishera, Tomasza More’a, Piotra Kanizjusza, Alberta Wielkiego, Konrada z Parzham i Andrzeja Bobolę^[1][2]. Dodatkowo, nadał tytuł doktora Kościoła: Albertowi Wielkiemu, Piotrowi Kanizjuszowi, Robertowi Bellarminowi i Janowi od Krzyża^[1].

Śmierć |

Rzeźba Piusa XI w katedrze Duomo w Mediolanie

Zmarł w Watykanie 10 lutego 1939^[10][11][3]. 14 lutego 1939 został pochowany w Bazylice św. Piotra^[12][3].

Tajne archiwa |

Po 21 latach opracowywania materiałów archiwalnych, dotyczących 17-letniego pontyfikatu Piusa XI, dnia 18 września 2006 r. zgodnie z decyzją Benedykta XVI tajne watykańskie archiwum zawierające 30 tysięcy teczek, a w nich m.in. prywatne listy papieża, jego oficjalne korespondencje, encykliki i pisma, zostało otwarte dla historyków^[13][14].

Tuż po otwarciu do Watykanu zgłosiło się około 50 naukowców z całego świata badających okres od 1922 do 1939 roku, których interesowała postawa Stolicy Apostolskiej względem rosnących przed wybuchem II wojny światowej postaw antysemickich i faszystowskich, głównie w Niemczech i we Włoszech^[14].

Encykliki |

Tablica Piusa XI na KUL-u

• 
  Ubi Arcano Dei o pokoju – 23 grudnia 1922


• 
  Quas Primas ustanawiająca święto liturgiczne na cześć Chrystusa Króla – 11 grudnia 1925


• 
  Mortalium animos o popieraniu prawdziwej jedności chrześcijan – 6 stycznia 1928


• 
  Miserentissimus Redemptor o powszechnym obowiązku wynagrodzenia Najświętszemu Sercu Jezusa – 8 maja 1928


• 
  Divini Illius Magistri o chrześcijańskim wychowaniu młodzieży – 31 grudnia 1929


• 
  Casti connubii o małżeństwie chrześcijańskim – 31 grudnia 1930


• 
  Quadragesimo Anno o odnowieniu ustroju społecznego i dostosowaniu go do Prawa Ewangelicznego na czterdziestą rocznicę encykliki Rerum novarum – 15 maja 1931


• 
  Non Abbiamo Bisogno o Akcji Katolickiej – 29 czerwca 1931


• 
  Lux Veritatis temporumque testis o Powszechnym Soborze Efeskim odbytym przed piętnastoma wiekami – 25 grudnia 1925


• 
  Caritate Christi o modlitwie błagalnej jako lekarstwie na problemy świata – 3 maja 1932


• 
  Acerba Animi Anxitudo o przykrym położeniu katolicyzmu w Republice Meksykańskiej – 29 września 1932


• 
  Dilectissima nobis o ucisku Kościoła katolickiego w Hiszpanii – 3 czerwca 1933


• 
  Ad Caatholici Sacerdotti Fastigium o kapłaństwie katolickim – 20 grudnia 1935


• 
  Mit brennender Sorge o położeniu Kościoła katolickiego w Rzeszy Niemieckiej – 14 marca 1937


• 
  Divini Redemptoris o bezbożnym komunizmie – 19 marca 1937


• 
  Nos es muy conocida o sytuacji religijnej w Meksyku – 28 marca 1937


• 
  Ingravescentibus Malis o różańcu świętym – 29 września 1937

Odznaczenia i upamiętnienie |

Papież Pius XI został odznaczony polskim Orderem Orła Białego, który otrzymał od posła RP w Watykanie przed konklawe w 1922^[15]. Po śmierci Piusa XI, pod koniec lutego 1939 władze polskich miast Piotrkowa i Kalisza nazwały jego imieniem ulice^[16].

Zobacz też |

• Beatyfikowani i kanonizowani przez Piusa XI


• 
  Klemens VIII – również nuncjusz apostolski w Polsce


• poczet papieży

Przypisy |

Linki zewnętrzne |

• 
  Pius XI na oficjalnej stronie Watykanu (biografia i dokumenty) (wł.) [data dostępu: 2011-03-17]

p • d • e Zwierzchnicy Kościoła katolickiego Poczet papieży • Emerytowany papież • Święci i błogosławieni I wiek 1.Piotr Apostoł • 2.Linus • 3.Anaklet • 4.Klemens I • 5.Ewaryst II wiek 6.Aleksander I • 7.Sykstus I • 8.Telesfor • 9.Hygin • 10.Pius I • 11.Anicet • 12.Soter • 13.Eleuteriusz • 14.Wiktor I • 15.Zefiryn III wiek 16.Kalikst I • 17.Urban I • 18.Poncjan • 19.Anteros • 20.Fabian • 21.Korneliusz • 22.Lucjusz I • 23.Stefan I • 24.Sykstus II • 25.Dionizy • 26.Feliks I • 27.Eutychian • 28.Kajus • 29.Marcelin IV wiek 30.Marceli I • 31.Euzebiusz • 32.Milcjades • 33.Sylwester I • 34.Marek • 35.Juliusz I • 36.Liberiusz • 37.Damazy I • 38.Syrycjusz • 39.Anastazy I V wiek 40.Innocenty I • 41.Zozym • 42.Bonifacy I • 43.Celestyn I • 44.Sykstus III • 45.Leon I • 46.Hilary • 47.Symplicjusz • 48.Feliks III • 49.Gelazjusz I • 50.Anastazy II • 51.Symmachus VI wiek 52.Hormizdas • 53.Jan I • 54.Feliks IV • 55.Bonifacy II • 56.Jan II • 57.Agapit I • 58.Sylweriusz • 59.Wigiliusz • 60.Pelagiusz I • 61.Jan III • 62.Benedykt I • 63.Pelagiusz II • 64.Grzegorz I VII wiek 65.Sabinian • 66.Bonifacy III • 67.Bonifacy IV • 68.Adeodat I • 69.Bonifacy V • 70.Honoriusz I • 71.Seweryn • 72.Jan IV • 73.Teodor I • 74.Marcin I • 75.Eugeniusz I • 76.Witalian • 77.Adeodat II • 78.Donus • 79.Agaton • 80.Leon II • 81.Benedykt II • 82.Jan V • 83.Konon • 84.Sergiusz I VIII wiek 85.Jan VI • 86.Jan VII • 87.Syzyniusz • 88.Konstantyn • 89.Grzegorz II • 90.Grzegorz III • 91.Zachariasz • 92.Stefan II • 93.Paweł I • 94.Stefan III • 95.Hadrian I • 96.Leon III IX wiek 97.Stefan IV • 98.Paschalis I • 99.Eugeniusz II • 100.Walentyn • 101.Grzegorz IV • 102.Sergiusz II • 103.Leon IV • 104.Benedykt III • 105.Mikołaj I • 106.Hadrian II • 107.Jan VIII • 108.Maryn I • 109.Hadrian III • 110.Stefan V • 111.Formozus • 112.Bonifacy VI • 113.Stefan VI • 114.Roman • 115.Teodor II • 116.Jan IX • 117.Benedykt IV X wiek 118.Leon V • 119.Sergiusz III • 120.Anastazy III • 121.Lando • 122.Jan X • 123.Leon VI • 124.Stefan VII • 125.Jan XI • 126. Leon VII • 127.Stefan VIII • 128.Maryn II • 129.Agapit II • 130.Jan XII • 131.Leon VIII • 132.Benedykt V • 133.Jan XIII • 134.Benedykt VI • 135.Benedykt VII • 136.Jan XIV • 137.Jan XV • 138.Grzegorz V • 139.Sylwester II XI wiek 140.Jan XVII • 141.Jan XVIII • 142.Sergiusz IV • 143.Benedykt VIII • 144.Jan XIX • 145.Benedykt IX • 146.Sylwester III • 147.Benedykt IX • 148.Grzegorz VI • 149.Klemens II • 150.Benedykt IX • 151.Damazy II • 152. Leon IX • 153.Wiktor II • 154.Stefan IX • 155.Mikołaj II • 156.Aleksander II • 157.Grzegorz VII • 158.Wiktor III • 159.Urban II • 160.Paschalis II XII wiek 161.Gelazjusz II • 162.Kalikst II • 163.Honoriusz II • 164.Innocenty II • 165.Celestyn II • 166.Lucjusz II • 167.Eugeniusz III • 168.Anastazy IV • 169.Hadrian IV • 170.Aleksander III • 171.Lucjusz III • 172.Urban III • 173.Grzegorz VIII • 174.Klemens III • 175.Celestyn III XIII wiek 176.Innocenty III • 177.Honoriusz III • 178.Grzegorz IX • 179.Celestyn IV • 180.Innocenty IV • 181.Aleksander IV • 182.Urban IV • 183.Klemens IV • 184.Grzegorz X • 185.Innocenty V • 186.Hadrian V • 187.Jan XXI • 188.Mikołaj III • 189.Marcin IV • 190.Honoriusz IV • 191.Mikołaj IV • 192.Celestyn V • 193.Bonifacy VIII XIV wiek 194.Benedykt XI • 195.Klemens V • 196.Jan XXII • 197.Benedykt XII • 198.Klemens VI • 199.Innocenty VI • 200.Urban V • 201.Grzegorz XI • 202.Urban VI • 203.Bonifacy IX XV wiek 204.Innocenty VII • 205.Grzegorz XII • 206.Marcin V • 207.Eugeniusz IV • 208.Mikołaj V • 209.Kalikst III • 210.Pius II • 211.Paweł II • 212.Sykstus IV • 213.Innocenty VIII • 214.Aleksander VI XVI wiek 215.Pius III • 216.Juliusz II • 217.Leon X • 218.Hadrian VI • 219.Klemens VII • 220.Paweł III • 221.Juliusz III • 222.Marceli II • 223.Paweł IV • 224.Pius IV • 225.Pius V • 226.Grzegorz XIII • 227.Sykstus V • 228.Urban VII • 229.Grzegorz XIV • 230.Innocenty IX • 231.Klemens VIII XVII wiek 232.Leon XI • 233.Paweł V • 234.Grzegorz XV • 235.Urban VIII • 236.Innocenty X • 237.Aleksander VII • 238.Klemens IX • 239.Klemens X • 240.Innocenty XI • 241. Aleksander VIII • 242.Innocenty XII XVIII wiek 243.Klemens XI • 244.Innocenty XIII • 245.Benedykt XIII • 246.Klemens XII • 247.Benedykt XIV • 248.Klemens XIII • 249.Klemens XIV • 250.Pius VI XIX wiek 251. Pius VII • 252. Leon XII • 253.Pius VIII • 254.Grzegorz XVI • 255.Pius IX • 256.Leon XIII XX wiek 257.Pius X • 258.Benedykt XV • 259.Pius XI • 260.Pius XII • 261.Jan XXIII • 262.Paweł VI • 263.Jan Paweł I • 264.Jan Paweł II XXI wiek 265.Benedykt XVI • 266.Franciszek Portal Katolicyzm • Kategoria Papieże Zobacz też: Papieże elekci: Stefan II i Celestyn II Inne postacie: Donus II, Vicedominus de Vicedominis, Jean Carrier, Bernard Garnier antypapieże

p • d • e Papież Pius XI 6 lutego 1922 -10 lutego 1939 Biografia konklawe 1922 • herb • konklawe 1939 Pontyfikat Beatyfikowani i kanonizowani przez Piusa XI Dokumenty papieskie Ubi Arcano Dei •Quas Primas •Mortalium animos •Miserentissimus Redemptor •Divini Illius Magistri •Casti connubii • Quadragesimo Anno •Non Abbiamo Bisogno •Lux Veritatis temporumque testis • Caritate Christi • Acerba Animi Anxitudo • Dilectissima nobis • Ad Caatholici Sacerdotti Fastigium •Mit brennender Sorge •Divini Redemptoris • Nos es muy conocida •Ingravescentibus Malis Współpracownicy 1922-1939 Pietro Gasparri • Eugenio Pacelli • Carlo Confalonieri • Kardynałowie z nominacji Piusa XI Portal:Katolicyzm

p • d • e Wielcy mistrzowie bożogrobców Giovanni Valerga (1848–1872) • Vincento Bracco (1872–1889) • Luigi Piave (1889–1905) • Filippo Camassei (1907–1914) • Pius X (1907–1914) • Benedykt XV (1914–1922) • Pius XI (1922–1928) • Louis Barlassina (1928–1947) • Alberto Gori (1947–1949) • Nicola Canali (1949–1961) • Eugène Tisserant (1961–1972) • Maximilien de Furstenberg (1973–1987) • Giuseppe Caprio (1987–1995) • Carlo Furno (1995–2008) • John Patrick Foley (2008–2011) • Edwin O’Brien (od 2011)