290 Dywizja Piechoty (III Rzesza)
290 Dywizja Piechoty – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana w Munsterlager na mocy rozkazu z 5 lutego 1940 roku, w 8. fali mobilizacyjnej w X. Okręgu Wojskowym.
Spis treści
1 Struktura organizacyjna
2 Dowódcy
3 Szlak bojowy
4 Bibliografia
Struktura organizacyjna |
- Struktura organizacyjna w lutym 1940 roku:
501., 502. i 503. pułk piechoty, 290. pułk artylerii, 290. batalion pionierów, 290. szwadron rozpoznawczy, 290. oddział przeciwpancerny, 290. oddział łączności;
- Struktura organizacyjna w październiku 1944 roku:
501. i 502. pułk grenadierów, 290. pułk artylerii, 290. batalion pionierów, 290. dywizyjny batalion fizylierów, 290. oddział przeciwpancerny, 290. oddział łączności, 290. polowy batalion zapasowy;
Dowódcy |
- Generalleutnant Max Dennerlein 5.II.1940 – 8.VI.1940;
- Generalleutnant Theodor Freiherr von Wrede 8.VI.1940 – 19.IX.1940;
- General Helge Auleb 19.IX.1940 – 14.X.1940;
- Generalleutnant Theodor Freiherr von Wrede 14.X.1940 – 1.V.1942;
- General Conrad - Oskar Heinrichs 1.V.1942 – 1.II.1944;
- Generalmajor Gerhard Henke 1.II.1944 – VI.1944;
- Generalmajor Rudolf Goltzsch VI.1944 – 18.VIII.1944;
- Generalmajor Hans – Joachim Baurmeister 18.VIII.1944 – 25.IV.1945;
- Generalmajor Carl Henke 25.IV.1945 – 27.IV.1945;
- Generalleutnant Alfred Hermmann 27.IV.1945 – 8.V.1945;
Szlak bojowy |
Dywizja zakończyła szkolenie 30 kwietnia 1940 r. dzięki czemu zdążyła na ostatnią fazę walk o Francję. Do lutego 1941 r. stacjonowała na francuskim wybrzeżu Oceanu Atlantyckiego. W marcu 1941 r. została przerzucona do Prus Wschodnich. Stamtąd w składzie LVI Korpusu Pancernego wkroczyła do Rosji gdzie odegrała główną rolę w zdobyciu Dźwińska. W sierpniu 1941 r. wzięła udział w |pierwszej bitwie o jezioro Ilmen, a w styczniu 1942 r. została okrążona pod Demiańskiem, skąd została oswobodzona w lutym 1943 r. Następnie walczyła o Dno, jezioro Ładoga i zimą o Newel. Jesienią 1943 r. miała już tylko sześć batalionów grenadierów, a bataliony niszczycieli czołgów i rozpoznawczy połączono w jeden batalion szybki.
Podczas odwrotu spod Leningradu poniosła ciężkie straty, a od października 1944 r. była izolowana w kotle kurlandzkim gdzie wytrzymała kilka radzieckich ataków do marca 1945 r. W marcu 1945 r. zaokrętowano ją i wysłano do Neutief na Mierzei Wiślanej w Prusach Wschodnich. Podczas ostatniej próby Armii Czerwonej zniszczenia wojsk niemieckich w Prusach Wschodnich 290 Dywizja poniosła ciężkie straty. Pozostała izolowana w Prusach aż do końca wojny i poddała się Rosjanom w maju 1945 r.
Bibliografia |
- Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;
- Samuel W. Mitcham jr. Niemieckie siły zbrojne 1939 - 1945 Wojska lądowe Orde de Bataille; Warszawa 2009; ISBN 978-83-11-11596-5
| ||||||||||||||||||||
