C&A
































C&A Mode GmbH & Co. KG


Ilustracja

Państwo

 Niemcy

Kraj związkowy

 Nadrenia Północna-Westfalia
Siedziba

Düsseldorf
Data założenia
1841

Forma prawna

spółka komandytowa
brak współrzędnych

Strona internetowa



Sklep C&A w Ibbenbüren (Niemcy)




Wnętrze jednego ze sklepów C&A w Polsce


C&A Mode GmbH & Co. KG – międzynarodowa sieć sklepów odzieżowych. Należy do szwajcarskiego holdingu COFRA, kontrolowanego przez rodzinę Brenninkmeijer. W 2002 roku miesięcznik „Forbes” szacował, że 200 członków tej rodziny posiada łącznie majątek rzędu 4 mld USD. Centra operacyjne firmy mieszczą się w Brukseli oraz Düsseldorfie.


Nazwa jest skrótem od Clemens & August, czyli imion braci Brenninkmeijer, którzy w 1841 wyemigrowali z Niemiec i w holenderskim mieście Sneek założyli firmę odzieżową. W roku 1861 otworzyli pierwszy sklep C&A, który oferował gotową odzież w różnych rozmiarach i po przystępnych cenach. Członkowie rodziny Brenninkmeijer do dziś obsadzają wszystkie kluczowe stanowiska w firmie i są zobowiązywani do utrzymywania w ścisłej tajemnicy jej działań (łącznie z danymi finansowymi).


W czasie II wojny światowej niemiecki oddział spółki korzystał z pracy robotników przymusowych z krajów okupowanych przez III Rzeszę. Przejmował również mienie należące do Żydów i korzystał z taniej siły roboczej w getcie łódzkim[1].


Sklepy C&A zlokalizowane są w Austrii, Argentynie, Belgii, Brazylii, Czechach, Francji, Hiszpanii, Holandii, Luksemburgu, Meksyku, Niemczech, na Węgrzech, w Portugalii, Rosji, Szwajcarii, Rumunii oraz Polsce. Firma zatrudnia 32 tys. pracowników w 1050 sklepach. W roku 2000 wycofała się z Wielkiej Brytanii, likwidując 113 sklepów. W 2004 roku wycofała się również ze Stanów Zjednoczonych.


Do C&A należą takie marki jak Angelo Litrico, Canda, Clockhouse, Jinglers, Palomino, Westbury, Yessica oraz Your Sixth Sense.


C&A produkuje w różnych krajach trzeciego świata, często wyzyskując pracowników i w warunkach sprzecznych z prawem[2]. Fabryka Tazreen, która spłonęła w 2012 roku, produkowała w dużej części dla C&A. Kompensacja wypłacona dla ofiar była poniżej międzynarodowych standardów, co wywołało krytykę[3].



Przypisy |




  1. Ghosts in the machine. „The Economist”, s. 55, 29 October 2016. 


  2. Is this in fashion? C&A sells clothes produced in clandestine sweatshops that exploit illegal immigrants | International Labor Rights Forum, www.laborrights.org [dostęp 2016-01-03] .


  3. C&A’s compensation for Bangladeshi fire victims falls short, Clean Clothes Campaign [dostęp 2016-01-03]  (ang.).



Linki zewnętrzne |



  • Oficjalna strona sieci


  • Oficjalna strona holdingu COFRA (ang.)











Popular posts from this blog

Morgemoulin

Scott Moir

Souastre