6 Pułk Wojskowej Straży Granicznej
.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}
| ||
| Historia | ||
Państwo |  II Rzeczpospolita | |
| Sformowanie | 1920 | |
| Rozformowanie | 1920 | |
| Tradycje | ||
| Kontynuacja | 6 pułk Strzelców Granicznych | |
| Organizacja | ||
| Dyslokacja | Wronki (?) Leszno | |
| Formacja | Wojskowa Straż Graniczna | |
| Podległość | Inspektorat WSG DOG „Poznań” | |
6 Pułk Wojskowej Straży Granicznej – jednostka organizacyjna Wojskowej Straży Granicznej w II Rzeczypospolitej.
Spis treści
1 Formowanie i zmiany organizacyjne
2 Dowódcy pułku
3 Uwagi
4 Przypisy
5 Bibliografia
Formowanie i zmiany organizacyjne |
W połowie 1919 roku Ministerstwo Spraw Wojskowych i Inspektorat Wojskowej Straży Granicznej czyniły przygotowania do przejęcia odcinków granicy na obszarze Pomorza Gdańskiego i obsadzenia granicy zachodniej w Wielkopolsce[1].
- według Henryka Dominiczaka:
6 pułk WSG sformowany został przez Dowództwo Okręgu Generalnego „Poznań”[1] w Biedrusku[2].
Wkrótce przejął granicę luzując 159 pułk piechoty[a] na odcinku długości około 260 km od styku DOG „Pomorze” do Wolsztyna[3]. Sztab pułku rozlokował się we Wronkach, natomiast dowództwo 1 dywizjonu w Czarnkowie i 2 dywizjonu w Międzychodzie[2]. W połowie marca 1920 stan pułku wynosił 1880 żołnierzy[2]. Na jego lewym skrzydle pełnił służbę 5 pułk WSG[2].
- na podstawie historii pułku:
Rozkazem dowództwa pułku nr 15 z 7 kwietnia 1920 ze szwadronu szkolnego w Inowrocławiu wydzielone zostały zalążki I/6 pWSG. Dowódcą dywizjonu mianowany został mjr Żeromski. Do dyspozycji miał 5 oficerów i 40 strzelców. 9 kwietnia przeniesiono tę grupę z „białych koszar” do „koszar artyleryjskich” przy ulicy Dworcowej. W następnym dniu do koszar przybyło 700 poborowych z PKU Ostrów. Z nich to sformowano 4–szwadronowy dywizjon[5].
Dowódcy pułku |
- płk Bogucki
Uwagi |
↑ Dominiczak podaje, że był to pułk dowodzony przez kpt. Zenktellera[3]. Kapitan Zentkeller według Księgi Chwały Piechoty dowodził 155 pułkiem piechoty[4].
Przypisy |
↑ ab Dominiczak 1975 ↓, s. 97.
↑ abcd Dominiczak 1975 ↓, s. 100.
↑ ab Dominiczak 1975 ↓, s. 99.
↑ Prugar-Ketling 1992 ↓, metryka.
↑ Historia 6 pWSG ↓, s. 5.
Bibliografia |
- Henryk Dominiczak: Granica polsko–niemiecka 1919–1939. Z dziejów formacji granicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
- Henryk Dominiczak: Granice państwa i ich ochrona na przestrzeni dziejów 966–1996. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 1997. ISBN 83-11-08618-4.
Karolina Piekarz. Polskie formacje graniczne 1918 – 1924. „Mówią Wieki”. 2s, 2017. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Mówią Wieki”. ISSN 1897-8088.
- [red.]Bronisław Prugar-Ketling: Księga chwały piechoty. Warszawa: Departament Piechoty MSWojsk, Warszawa 1937-1939. Reprint: Wydawnictwo Bellona, 1992.
| ||||||||||||
