Dowództwo Strzelców Granicznych
.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}
| ||
| Historia | ||
Państwo |  II Rzeczpospolita | |
| Sformowanie | 1920 | |
| Rozformowanie | 1921 | |
| Dowódcy | ||
| Pierwszy | płk Bronisław Zaniewski | |
| Organizacja | ||
| Formacja | Strzelcy Graniczni | |
| Podległość | Ministerstwo Spraw Wojskowych | |
Dowództwo Strzelców Granicznych – organ dowodzenia Strzelców Granicznych okresu II Rzeczypospolitej.
Spis treści
1 Formowanie i zmiany organizacyjne
2 Obsada personalna dowództwa
3 Struktura organizacyjna
4 Przypisy
5 Bibliografia
Formowanie i zmiany organizacyjne |
Dowództwo Strzelców Granicznych w porównaniu z Inspektoratem Wojskowej Straży Granicznej otrzymało dużo szersze prerogatywy. Wymusiło to konieczność dokonania zmian strukturalnych w dotychczasowym inspektoracie, a także wzmocnienie kadrowe. Utworzono sztab dowództwa, na czele którego stanął szef w stopniu pułkownika. Do sztabu przydzielono dwóch oficerów do zleceń. Do ich zadań należało prowadzenie inspekcji w oddziałach, dochodzeń w sprawach przemytu, zajść między ludnością a żołnierzami lub oddziałami granicznymi itp[1].
Obsada personalna dowództwa |
Obsada personalna[2]:
- dowódca – pułkownik Bronisław January Zaniewski
- szef sztabu[3]:
- ppłk SG Henryk Pomazański (–29 września 1920)
- mjr p.d. SG Alojzy Gluth-Nowowiejski (29 września 1920 –)
- oficerowie do zleceń:
- ppłk Tirbach
- mjr Lipczyński
- naczelnik I oddziału — kpt. Pobojewski
- naczelnik I oddziału — por. Kwaśniewski,
- naczelnik I oddziału — mjr Wasunga
- naczelnik I oddziału — urzędnik cywilny Miłoska
- naczelnik kancelarii – por. Burhardt
- adiutant – ppor. Górski
Struktura organizacyjna |
Sztab dowództwa[1]:
- I oddział mobilizacyjno-organizacyjny
- II oddział ewidencyjno-personalny
- III oddział kontroli i bezpieczeństwa
- IV oddział administracyjno-gospodarczy
Przypisy |
↑ ab Dominiczak 1975 ↓, s. 105.
↑ Dominiczak 1975 ↓, s. 106.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 40 z 20 X 1920, s. 1075.
Bibliografia |
- Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.
- Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
- Henryk Dominiczak: Granica polsko–niemiecka 1919–1939. Z dziejów formacji granicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
Karolina Piekarz. Polskie formacje graniczne 1918 – 1924. „Mówią Wieki”. 2s, 2017. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Mówią Wieki”. ISSN 1897-8088.
Jerzy Prochwicz, Zbigniew Kępa. ABC formacji granicznych II Rzeczypospolitej. „Problemy Ochrony Granic”. 24, 2003. Ketrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej. ISSN 1505-1757.
| ||||||||||||
