3/I Batalion Wartowniczy
.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}
| ||
| Historia | ||
Państwo |  II Rzeczpospolita | |
| Sformowanie | 1919 | |
| Rozformowanie | 1921 | |
| Tradycje | ||
| Rodowód | 6/III batalion wartowniczy | |
| Kontynuacja | 1 batalion celny | |
| Dowódcy | ||
| Ostatni | mjr piech. Julian Żaba | |
| Organizacja | ||
| Dyslokacja | garnizon Warszawa | |
| Rodzaj wojsk | Wojska Wartownicze i Etapowe | |
| Podległość | Dowództwo Okręgu Generalnego Warszawa | |
3/I Batalion Wartowniczy – oddział Wojska Polskiego pełniący służbę ochronną na granicy II Rzeczypospolitej.
Spis treści
1 Formowanie i zmiany organizacyjne
2 Dowódcy batalionu
3 Przypisy
4 Bibliografia
Formowanie i zmiany organizacyjne |
3/I batalion wartowniczy sformowano w 1919 roku[1]. Batalion powstał jako 6/III batalion wartowniczy w DOG Kielce[2]. Potem funkcjonował w strukturze Okręgu Generalnego Warszawa[3]. W skład batalionu wchodziło dowództwo oraz 4 kompanie po 3 plutony. W dowództwie, oprócz dowódcy batalionu, służyli oficerowie: sztabowy, adiutant, prowiantowy i kasowy; podoficerowie: mundurowy, prowiantowy, rusznikowy, sanitarny oraz 6 ordynansów[3].
Rozkazem nr 10 000 mob. z 19 lipca 1920 Minister Spraw Wojskowych przemianował 3/I batalion wartowniczy Warszawski na V Warszawski Batalion Etapowy[4][wymaga weryfikacji?].
Na początku 1921 roku 3/I baon wartowniczy stacjonował w Warszawie[5]. Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych nr 3046/Org z dnia 24 marca 1921 roku[6], na bazie 3/I batalionu wartowniczego powstał 1 batalion celny[7].
Dowódcy batalionu |
- mjr piech. Julian Żaba (od 12 V 1921[8])
Przypisy |
↑ Prochwicz i Kępa 2003 ↓, s. 13.
↑ Spis byłych oddziałów WP 1935 ↓, s. 112.
↑ ab Prengel-Boczkowska 2009 ↓, s. 5.
↑ Odziemkowski 2014 ↓, s. 73.
↑ Wykaz garnizonów 1921 ↓, s. 39.
↑ Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 24.
↑ Dominiczak 1975 ↓, s. 124.
↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 21 z 28 maja 1921 roku, s. 1008.
Bibliografia |
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.
- Henryk Dominiczak: Granica polsko-niemiecka 1919–1939. Z dziejów formacji granicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
Janusz Odziemkowski. Użycie batalionów etapowych i wartowniczych wojsk polskich w walkach w Galicji, na Wołyniu i Lubelszczyźnie, 11 lipca – 1 września 1920 roku. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (249), 2014. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej. ISSN 1640-6281.
Jerzy Prochwicz, Zbigniew Kępa. ABC formacji granicznych II Rzeczypospolitej. „Problemy Ochrony Granic”. 24, 2003. Ketrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej. ISSN 1505-1757.
Teresa Prengel-Boczkowska. Wstęp do inwentarza zespołu archiwalnego „Bataliony Wartownicze”. , 2009. Szczecin: Archiwum Straży Granicznej.
Wiktor Brummer, Wacław Zawadzki. Spis byłych oddziałów Wojska Polskiego. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (183), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
- Wykaz garnizonów znajdujących się na terenie podległym Ministerstwu Spraw Wojskowych wg stanu z dnia 1 lutego 1921 roku, L. 11000 taj./Piech. I Ewid.. W: Adiutantura Generalna Naczelnego Wodza, sygn. 701/2/94 [on-line]. Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, 1921-02-01. [dostęp 2017-10-04].
| ||||||||||||
| ||||||||||||
