5 Pułk Wojskowej Straży Granicznej
.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}
| ||
| Historia | ||
Państwo |  II Rzeczpospolita | |
| Sformowanie | 1919 | |
| Rozformowanie | 1920 | |
| Tradycje | ||
| Kontynuacja | 5 pułk Strzelców Granicznych | |
| Organizacja | ||
| Formacja | Wojskowa Straż Graniczna | |
| Podległość | Inspektorat WSG DOG „Poznań” | |
5 Pułk Wojskowej Straży Granicznej – jednostka organizacyjna Wojskowej Straży Granicznej w II Rzeczypospolitej.
Spis treści
1 Formowanie i zmiany organizacyjne
2 Żołnierze pułku
3 Uwagi
4 Przypisy
5 Bibliografia
Formowanie i zmiany organizacyjne |
W połowie 1919 roku Ministerstwo Spraw Wojskowych i Inspektorat Wojskowej Straży Granicznej czyniły przygotowania do przejęcia odcinków granicy na obszarze Pomorza Gdańskiego i obsadzenia granicy zachodniej w Wielkopolsce[1]. 5 pułk WSG sformowany został przez Dowództwo Okręgu Generalnego „Poznań”[1] w Lesznie ze zdemobilizowanych roczników 155 i 159 pułku piechoty oraz naboru rekrutów[2].
Wkrótce przejął granicę luzując 155 pułk piechoty[a]. W połowie marca 1920 stan pułku wynosił 10 oficerów, 157 podoficerów, 97 starszych szeregowców i 240 szeregowców[2]. Na jego lewym skrzydle aż do granicy czechosłowackiej pełnił służbę 2 pułk WSG[2].
Żołnierze pułku |
Obsada personalna 7 marca 1920[4]:
- dowódca pułku – płk Apoloniusz Wysocki (od 26 VII 1919[5])
- adiutant pułku – Zdzisław Erzepki?
- dowódca I dywizjonu – rtm. Jan Tyczyński
- dowódca 1 szwadronu – ppor. Tadeusz Butkowski
- dowódca 2 szwadronu – ppor. Franciszek Rogoziński
- dowódca 3 szwadronu – ppor. Marian Wrzyszczyński
- dowódca 4 szwadronu – ppor. Czesław Waligóra
- dowódca II dywizjonu – mjr Gustaw Soszyński (wyjechał służbowo)
- nazwisk dowódców szwadronów nie podano
Uwagi |
↑ Dominiczak podaje, że był to pułk dowodzony przez por. Nieboraka[2]. Porucznik Nieborak według Księgi Chwały Piechoty dowodził 159 pułkiem piechoty[3].
Przypisy |
↑ ab Dominiczak 1975 ↓, s. 97.
↑ abcd Dominiczak 1975 ↓, s. 100.
↑ Prugar-Ketling 1992 ↓, metryka.
↑ Wykazy imienne oficerów pstg ↓, s. 197.
↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 80 z 26 lipca 1919 roku, s. 1854.
Bibliografia |
- Henryk Dominiczak: Granica polsko–niemiecka 1919–1939. Z dziejów formacji granicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
- Henryk Dominiczak: Granice państwa i ich ochrona na przestrzeni dziejów 966–1996. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 1997. ISBN 83-11-08618-4.
Karolina Piekarz. Polskie formacje graniczne 1918 – 1924. „Mówią Wieki”. 2s, 2017. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Mówią Wieki”. ISSN 1897-8088.
- [red.]Bronisław Prugar-Ketling: Księga chwały piechoty. Warszawa: Departament Piechoty MSWojsk, Warszawa 1937-1939. Reprint: Wydawnictwo Bellona, 1992.
| ||||||||||||
