Cfrtjryk

Girolamo Armellini da Faenza (ur. ok. 1470 – zm. ok. 1550) – włoski dominikanin, teolog i inkwizytor.

Pochodził z Faenzy i wstąpił do zakonu dominikańskiego w miejscowym konwencie św. Andrzeja, należącym do obserwanckiego skrzydła zakonu (Kongregacji Lombardzkiej). Następnie pobierał nauki w studium generale w konwencie bolońskim. Przyjął kolejno niższe święcenia duchowne (17 grudnia 1491), święcenia subdiakonatu (7 kwietnia 1492), diakonatu (23 marca 1493) i w końcu prezbiteratu (1494). Następnie kontynuował studia teologiczne w Bolonii. W 1506 przebywał w konwencie w Viterbo, gdzie napisał komentarz do Psalmu 109 (Expositio moralis super Psalmum "Dixit Dominus Domino Meo"). W 1511 sprawował funkcję wikariusza inkwizytora Mantui Domenico Pirriego. Reprezentował Pirriego w Kurii Rzymskiej jako oskarżyciela w procesie o herezję przeciwko augustiańskiemu kaznodziei Pietro da Lucca. W latach 1512–1513 sprawował funkcję mistrza studiów w konwencie bolońskim.

W 1519 Armellini został inkwizytorem Parmy i Reggio. W czerwcu tego roku potępił opublikowane w Parmie dzieło kalabryjskiego filozofa Tiberio Rosselliego Apologeticus adversus cucullatos, nie udało mu się jednak doprowadzić do aresztowania samego autora. Następnie, w latach 1522–1524 prowadził procesy o czary w księstwie Mirandola, we współpracy z miejscowym księciem Giovannim Francesco Pico. W ich wyniku oskarżono około siedemdziesięciu osób, z czego dziesięcioro zostało spalonych na stosie.

Na temat późniejszych losów Armelliniego znane są jedynie pojedyncze fakty. Prawdopodobnie przed majem 1527 został zwolniony z obowiązków inkwizytora Parmy i Reggio. W maju 1527 z nieznanych powodów został na krótko uwięziony w Pałacu Dożów w Wenecji. Następnie sprawował urząd inkwizytora w Mantui od 1531 do 1540, a ostatnie lata życia spędził w rodzinnej Faenzy.

Bibliografia |

• Michael Tavuzzi: Renaissance Inquisitors. Dominican Inquisitors and Inquisitorial Districts in Northern Italy, 1474–1527. Leiden – Boston: BRILL, 2007. ISBN 978-90-04-16094-1.