Cfrtjryk

	; Tampa Bay Rowdies;
Przydomek;	; Rowdies;
Barwy;	żółto-zielone;
Data założenia;	; 1974;
Liga;	; NASL (1975–84); AISA (1986–87); ASL (1988–89); APSL (1990–93);
Adres;	; Tampa; Floryda; Stany Zjednoczone;
Stadion;	; Stadiony:; Tampa Stadium (1975–93) - 71,000; USF Soccer Stadium (1991–92) - 4,000; Hale:; Bayfront Center (1976–83) - 6,410; Expo Hall (1983–84) - 10,425; Lakeland Civic Center (1983–84) - 8,178;
Właściciel;	; George W. Strawbridge Jr.;
; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; Stroje; domowe; ;	; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; Stroje; wyjazdowe; ;

Tampa Bay Rowdies – nieistniejący już amerykański klub piłkarski z Tampa, w stanie Floryda. Drużyna występowała w lidze NASL (1975–84), AISA (1986–87), ASL (1988–89) i APSL (1990–93), a jego domowym obiektami były: Tampa Stadium (1975–93) i USF Soccer Stadium (1991–92), a obiektami domowymi halowego zespołu były: Bayfront Center (1976–83), Expo Hall (1983–84) i Lakeland Civic Center (1983–84). Zespół istniał w latach 1975-1993.

Spis treści

1 Historia

2 Osiągnięcia
- 2.1 NASL
- 2.2 Halowe NASL
- 2.3 APSL
- 2.4 Nagrody indywidualne
- 2.5 Rekordziści

3 Sezon po sezonie
- 3.1 Halowa NASL
- 3.2 Rekordy frekwencji

4 Trenerzy

5 Przypisy

6 Linki zewnętrzne

Historia |

Klub został założony w 1974 roku przez Georga W. Strawbridgea Jr. i Beau Rogersa IV^[1]. Już w swoim debiutanckim sezonie w NASL, drużyna sięgnęła po mistrzostwo tej ligi, pokonując dnia 24 sierpnia 1975 roku na Spartan Stadium w San Jose w finale Soccer Bowl Portland Timbers 2:0. Drużyna zdobywała jeszcze dwukrotnie wicemistrzostwo tej ligi (1978, 1979) i mistrzostwo sezonu zasadniczego w sezonie 1976. Sukcesy w NASL odnosiła także halowa drużyna Tampa Bay Rowdies, która trzykrotnie zdobywała mistrzostwo (1976, 1980, 1983) oraz wicemistrzostwo tej ligi (1975, 1979, 1982).

Po sezonie 1981 klub połączył się z Dallas Tornado. W tym czasie dyrektorzy zespołu z Dallas, Lamar Hunt i Bill McNutt zachowali mniejszościowy udział w Tampa Bay Rowdies^[2]^[3]. Dwa lata później, po sezonie 1983 Georga W. Strawbridge Jr., Lamar Hunt i Bill McNutt sprzedali klub lokalnym inwestorom: Stelli Thayer, Bobowi Blanchardowi i Dickowi Corbettowi^[4].

Po upadku NASL w 1984 roku Tampa Bay Rowdies z sukcesami występowała w rozgrywkach AISA (1986–87), ASL (1988–89) i APSL (1990–93) - wicemistrzostwo w sezonie 1992. Rok później, po sezonie 1993 został rozwiązany. Klub reaktywowano w 2010 roku i zdobył mistrzostwo NASL w 2012 roku.

Osiągnięcia |

NASL |

Mistrz NASL: 1975

Mistrz NASL: 2012

Wicemistrz NASL: 1978, 1979

Mistrz sezonu zasadniczego: 1976

Halowe NASL |

Halowy mistrz NASL: 1976, 1980, 1983^[5]

Halowy wicemistrz NASL: 1975, 1979, 1982

APSL |

Wicemistrz APSL: 1992

Nagrody indywidualne |

Król strzelców NASL

Óscar Fabbiani - 1979

Asystent halowego NASL

Wes McLeod - 1983

Trener Roku NASL

Eddie Firmani - 1976

Odkrycie Roku NASL

Pedro DeBrito - 1982

Gregg Thompson - 1983

Roy Wegerle - 1984

MVP Meczu Gwiazd

1975 - Stewart Jump

1976 - Clyde Best (halowy)

Piłkarz Roku Ameryki Północnej NASL

1976 Arnie Mausser^[6]^[7]

Król strzelców APSL

Jean Harbor - 1992

Bramkarz ASL

Winston DuBose - 1988

Trener Roku APSL

Ricky Hill - 1992

Ken Fogarty - 1993

Jedenastka Sezonu NASL

1975: Farrukh Quraishi

1976: Rodney Marsh, Arnie Mausser, Tommy Smith

1977: Derek Smethurst

1978: Rodney Marsh

1979: Mike Connell

1980: Mike Connell

1981: John Gorman

1982: Peter Nogly

Jedenastka Dublerów NASL

1975: John Boyle, Stewart Jump, Stewart Scullion

1976: Stewart Jump, Stewart Scullion, Derek Smethurst

1977: Arsène Auguste, Rodney Marsh, Steve Wegerle

1978: Arsène Auguste, Steve Wegerle

1979: Óscar Fabbiani, John Gorman

1980: Steve Wegerle

Wyróżnienia NASL

1975: John Sissons, Derek Smethurst

1979: Rodney Marsh, Steve Wegerle

1980: John Gorman

1982: Mike Connell

1983: Gregg Thompson

1984: Gregg Thompson

Jedenastka Sezonu Halowego NASL

1975: Doug Wark

1976: Clyde Best^[8], Derek Smethurst, Stewart Scullion

1982: Tatu^[9], Mike Connell, Jürgen Stars

1984: Frantz Mathieu^[10], Mike Connell

Jedenastka Sezonu ASL/APSL

1988: Winston DuBose, Steve Wegerle

1989: Winston DuBose, Steve Trittschuh

1990: David Byrne

1992: Bill Andracki, Steve Trittschuh, Ricky Hill, Kevin Sloan, Jean Harbor

1993: Steve Trittschuh

Jedenastka Dublerów AISA

1987: Arnie Mausser^[11]

Jedenastka Dublerów APSL

1991: Marcelo Carrera

1993: Paul Dougherty, Pierre Morice

Wyróżnienia AISA

1987: Steve Wegerle

U.S. Soccer Hall of Fame

1992: Lamar Hunt

1995: Al Miller

2003: Arnie Mausser

2008: Hugo Pérez

2013: Peter Vermes

Canadian Soccer Hall of Fame

2004: Bob Bolitho

2005: Wes McLeod, Terry Moore

2008: Jack Brand

Galeria Sław Halowej Piłki Nożnej

2012: Tatu

2013: Gordon Jago

Rekordziści |

Najwięcej meczów w sezonie zasadniczym NASL: Mike Connell (179)^[12]

Sezon po sezonie |

Sezon	Liga	Bilans meczów	Sezon	Playoff	Śr. frekwencja
1975	NASL	16–6	1.miejsce, Dywizja Zachodnia	Mistrz	10,728
1976	NASL	18–6	1.miejsce, Dywizja Zachodnia, Konferencja Atlantycka	Finalista	16,452
1977	NASL	14–12	3.miejsce, Dywizja Południowa, Konferencja Pacyficzna	Pierwsza runda	19,491
1978	NASL	18–12	1.miejsce, Dywizja Zachodnia, Konferencja Atlantycka	Finalista	18,123
1979	NASL	19–11	1.miejsce, Dywizja Zachodnia, Konferencja Atlantycka	Finalista	27,650
1980	NASL	19–13	1.miejsce, Dywizja Środkowa, Konferencja Narodowa	Ćwierćfinał	28,345
1981	NASL	15–17	4.miejsce, Dywizja Południowa	Ćwierćfinał	22,299
1982	NASL	12–20	3.miejsce, Dywizja Południowa	Nie zakwalifikował się	22,532
1983	NASL	7–23	3.miejsce, Dywizja Południowa	Nie zakwalifikował się	18,507
1984	NASL	9–15	4.miejsce, Dywizja Zachodnia	Nie zakwalifikował się	10,932
1988	ASL		3.miejsce	Nie zakwalifikował się
1989	ASL		1.miejsce, Południe	Półfinał
1990	APSL		2.miejsce	Ćwierćfinał
1991	APSL		3.miejsce	Nie zakwalifikował się
1992	APSL		3.miejsce	Finalista
1993	APSL		3.miejsce	Półfinał

Halowa NASL |

Sezon	Liga	Bilans meczów	Sezon	Playoff	Śr. frekwencja
1975	Halowa NASL	3–1	1.miejsce, Region 3	Finalista	4,235
1976	Halowa NASL	4-0	1.miejsce, Region Zachodni	Mistrz	5,458
1977	Halowa NASL	1-1	Mecze towarzyskie	Nie zakwalifikował się	5,685
1978	Halowa NASL	6-2	Mecze towarzyskie	Nie zakwalifikował się	5,901
1979	Halowa NASL	3-2	2.miejsce	Finalista	6,181
1979–80	Halowa NASL	8–4	2.miejsce, Dywizja Zachodnia	Mistrz	5,712
1980–81	Halowa NASL	9–9	2.miejsce, Dywizja Zachodnia	Nie zakwalifikował się	5,175
1981–82	Halowa NASL	11–7	2.miejsce, Dywizja Centralna, Konferencja Amerykańska	Finalista	5,372
1983	Halowa NASL	10-2	2.miejsce	Mistrz	4,771
1983–84	Halowa NASL	9–23	7.miejsce	Nie zakwalifikował się	2,334
1986/1987	AISA	21–21	3.miejsce, Południe	Ćwierćfinał	2,048

Rekordy frekwencji |

Pierwsza drużyna
Rok	Frekwencja	Przeciwnik
1980	56,389	California Surf
1980	54,247	New York Cosmos
1981	48,355	San Diego Sockers
1979	45,888	Rochester Lancers
1977	45,288	New York Cosmos
1976	42,611	New York Cosmos
1978	41,888	New York Cosmos
1977	41,680	Zenit Leningrad
1979	41,102	Fort Lauderdale Strikers
1979	40,701	New York Cosmos
1980	40,368	Fort Lauderdale Strikers
1982	40,098	Jacksonville Tea Men
1979	38,766	San Diego Sockers
1978	37,249	Fort Lauderdale Strikers

Halowa drużyna
Rok	Frekwencja	Przeciwnik
1978	6,410	Minnesota Kicks
1978	6,399	Dallas Tornado
1978	6,384	Tulsa Roughnecks
1977	6,354	Zenit Leningrad
1979	6,342	Fort Lauderdale Strikers
1979	6,338	Tulsa
1982	6,325	San Diego Sockers
1980	6,243	Fort Lauderdale Strikers
1980	6,200	New England Tea Men
1980	6,145	Detroit Express
1980	6,141	Atlanta Chiefs
1979	6,040	Dinamo Moskwa
1979	6,002	Houston Hurricane

Trenerzy |

1975-1977: Eddie Firmani

1977: John Boyle

1978-1982: Gordon Jago

1982: Kevin Keelan

1982-1983: Al Miller

1984-1987: Rodney Marsh

1986-1987: Wim Suurbier

1989-1992: Ken Fogarty

1991-1992: Steve Wegerle

1992: Ricky Hill

1993: Ken Fogarty

Przypisy |

↑ Rowdies history one of success [dostęp:1980-03-29] (ang.)

↑ Michael MacCambridge: Lamar Hunt: A Life in Sports. 2010, s. 262.

↑ Rowdies Take On A Western Flavor [dostęp:1981-09-17] (ang.)

↑ Rowdies sold to Bay area investors [dostęp:1983-09-14] (ang.)

↑ Rowdies Memorabilia - 1983 Rowdies vs. Strikers Indoor Exhibition Game Report [dostęp:2012-09-21] (ang.)

↑ Strikers Trade Mausser to Tea Men [dostęp:1980-07-15] (ang.)

↑ U.S. setting it's soccer sights on 1982 World Cup action [dostęp:1979-05-02] (ang.)

↑ Rowdies Whip Rochester To Win The Indoor Title [dostęp:1976-03-27] (ang.)

↑ http://news.google.com/newspapers?id=fYBXAAAAIBAJ&sjid=tjsNAAAAIBAJ&pg=6819,8303699&dq=rowdies+indoor+all+star&hl=en Rowdies, Sockers Head All-Stars] [dostęp:1982-03-31] (ang.)

↑ All-star picks baffle Rowdies Connell [dostęp:1984-02-03] (ang.)

↑ NPSL Post-Season Awards (ang.)

↑ It's official: Rowdies release Mike Connell [dostęp:1984-09-19] (ang.)

Linki zewnętrzne |

Oficjalna strona klubu (ang.)

Tampa Bay Rowdies na Nasljerseys.com (ang.)

[1] Rowdies history one of success [dostęp:1980-03-29] (ang.)

[2] Michael MacCambridge: Lamar Hunt: A Life in Sports. 2010, s. 262.

[3] Rowdies Take On A Western Flavor [dostęp:1981-09-17] (ang.)

[4] Rowdies sold to Bay area investors [dostęp:1983-09-14] (ang.)

[5] Rowdies Memorabilia - 1983 Rowdies vs. Strikers Indoor Exhibition Game Report [dostęp:2012-09-21] (ang.)

[6] Strikers Trade Mausser to Tea Men [dostęp:1980-07-15] (ang.)

[7] U.S. setting it's soccer sights on 1982 World Cup action [dostęp:1979-05-02] (ang.)

[8] Rowdies Whip Rochester To Win The Indoor Title [dostęp:1976-03-27] (ang.)

[9] ttp://news.google.com/newspapers?id=fYBXAAAAIBAJ&sjid=tjsNAAAAIBAJ&pg=6819,8303699&dq=rowdies+indoor+all+star&hl=en Rowdies, Sockers Head All-Stars] [dostęp:1982-03-31] (ang.)

[10] All-star picks baffle Rowdies Connell [dostęp:1984-02-03] (ang.)

[11] NPSL Post-Season Awards (ang.)

[12] It's official: Rowdies release Mike Connell [dostęp:1984-09-19] (ang.)

搜尋此網誌