Placówka Straży Celnej „Antonia-Grądzkie”




.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}




























Placówka SC „Antonia-Grądzkie”

Historia

Państwo

 II Rzeczpospolita
Tradycje
Kontynuacja

Placówka SG I linii „Grądzkie”
Organizacja
Dyslokacja

Antonia–Grądzkie

Formacja

Straż Celna
Podległość

Komisariat SC „Dąbrowy”



Rozmieszczenie placówek SC komisariatu "Dąbrowy" w 1926 roku


Placówka Straży Celnej „Antonia-Grądzkie”[a] – jednostka organizacyjna Straży Celnej pełniąca w okresie międzywojennym służbę ochronną na granicy polsko-niemieckiej.




Spis treści






  • 1 Geneza


  • 2 Formowanie i zmiany organizacyjne


  • 3 Służba graniczna


  • 4 Funkcjonariusze placówki


  • 5 Uwagi


  • 6 Przypisy


  • 7 Bibliografia





Geneza |


Po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej rozwiązano formację Strzelców Granicznych[3]. Ich rolę na granicy zachodniej i południowej przejęły Bataliony Wartownicze[4]. Z dniem 1 kwietnia 1921 Bataliony Wartownicze przeorganizowano na Bataliony Celne[5]. W 1921 roku w Lemanie stacjonował sztab 1 kompani 1 batalionu celnego. 1 kompania celna wystawiła między innymi placówkę w Antonii[6].



Formowanie i zmiany organizacyjne |


Na wniosek Ministerstwa Skarbu, uchwałą z 10 marca 1920 roku, powołano do życia Straż Celną[7]. Od połowy 1921 roku jednostki Straży Celnej rozpoczęły przejmowanie odcinków granicy od pododdziałów Batalionów Celnych[8]. Proces tworzenia Straży Celnej trwał do końca 1922 roku[9]. Placówka Straży Celnej „Antonia-Grądzkie” weszła w podporządkowanie komisariatu Straży Celnej „Dąbrowy” z Inspektoratu SC „Chorzele”[2].


W drugiej połowie 1927 roku przystąpiono do gruntownej reorganizacji Straży Celnej[10]. W praktyce skutkowało to rozwiązaniem tej formacji granicznej. Ochronę granicy północnej, zachodniej i południowej granicy państwa przejęła powołana z dniem 2 kwietnia 1928 roku Straż Graniczna[11].
Rozkazem nr 9 z 18 października 1929 roku w sprawie reorganizacji Mazowieckiego Inspektoratu Okręgowego komendant Straży Granicznej płk Jan Jur-Gorzechowski powołał komisariat Straży Granicznej „Krukowo”[12]. W 1937 roku placówka Straży Granicznej I linii „Grądzkie” znajdowała się w jego strukturze, a w 1939 w strukturze komisariatu SG „Myszyniec”[13].



 Osobny artykuł: placówka Straży Granicznej I linii „Grądzkie”.


Służba graniczna |


Sąsiednie placówki


  • placówka Straży Celnej „Warmiak” ⇔ placówka Straży Celnej „Dąbrowy” − 1926[1][14]


Funkcjonariusze placówki |


Kierownicy placówki














stopień
imię i nazwisko, numer
okres pełnienia służby
kolejne stanowisko
starszy strażnik
Ludwik Wesołowski (575)[b]
był w 1926[1]


Obsada personalna placówki w 1926[1]:




  • starszy strażnik Ludwik Wesołowski (575)

  • strażnik Antoni Kopeć (508)

  • strażnik Jan Dąbrówka (1015)

  • strażnik Aleksander Myślak (1019)




Uwagi |




  1. Autorzy Kalendarza z szematyzmem funkcjonariuszy Straży Celnej na rok 1927 używają nazwy „Antonja-Grondzkie”[1], a Piotr Kozłowski w: Straż Celna zapomnianą formacją graniczną II Rzeczypospolitej – dyslokacja jednostek granicznych w 1926 roku nazwy „Antonja-Gromadzkie”[2]. Według map WIG (operacyjnej z 1932 i taktycznej z 1931) chodzi o dwie sąsiadujące ze sobą miejscowości − Antonia i Grądzkie.


  2. Przy nazwiskach w nawiasach podano numery służbowe funkcjonariuszy Straży Celnej[1]



Przypisy |




  1. abcde Szematyzm Straży Celnej 1927 ↓, s. 169.


  2. ab Kozłowski 2012 ↓, s. 25.


  3. Dominiczak 1975 ↓, s. 114.


  4. Dominiczak 1975 ↓, s. 117.


  5. Dominiczak 1975 ↓, s. 122.


  6. OdeB batalionów celnych ↓, s. 1bc.


  7. Dominiczak 1975 ↓, s. 130.


  8. Piekarz 2017 ↓, s. 28.


  9. Dominiczak 1997 ↓, s. 250.


  10. Kula 1994 ↓, s. 40.


  11. Goryński 2012 ↓, s. 226.


  12. Jabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 56.


  13. Polak 1998 ↓, s. 65.


  14. WIG – mapa operacyjna Polski 1:300 000 ↓.



Bibliografia |



  • Henryk Dominiczak: Granica polsko–niemiecka 1919–1939. Z dziejów formacji granicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.

  • Henryk Dominiczak: Granice państwa i ich ochrona na przestrzeni dziejów 966–1996. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 1997. ISBN 83-11-08618-4. OCLC 37244743. (pol.)

  • Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Tom II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-77-3.


  • Kalendarz z szematyzmem funkcjonariuszy Straży Celnej na rok 1927. , 1927. Nakładem Zarządu Internatu imienia dra Władysława Rasińskiego dla Dzieci Funkcjonariuszy Straży Celnej. 


  • Piotr Kozłowski. Straż Celna zapomnianą formacją graniczną II Rzeczypospolitej – dyslokacja jednostek granicznych w 1926 roku. „Problemy Ochrony Granic”. 50, 2012. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej w Kętrzynie. ISSN 1505-1757. 

  • Henryk Mieczysław Kula: Polska Straż Graniczna w latach 1928-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 8311082671.


  • Karolina Piekarz. Polskie formacje graniczne 1918 – 1924. „Mówią Wieki”. 2s, 2017. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Mówią Wieki”. ISSN 1897-8088. 

  • Grzegorz Goryński: Powstanie, organizacja i funkcjonowanie straży granicznej w latach 1928-1939. 2012. [dostęp 2017-06-28].

  • Ordre de Bataille batalionów celnych od numeru 1 do 19 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.





Popular posts from this blog

Morgemoulin

Scott Moir

Souastre