Cfrtjryk

Andrzej Gołota
Data i miejsce urodzenia	5 stycznia 1968 Warszawa
Obywatelstwo	Polska USA (od sierpnia 2013)
Wzrost	193[1] cm
Masa ciała	99-117 kg
Styl walki	praworęczny
Kategoria wagowa	ciężka
Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk	52
Zwycięstwa	41
Przez nokauty	33
Porażki	9
Remisy	1
Nieodbyte	1
↑ Bilans walk aktualny na 23 lutego 2013.
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Andrzej Jan Gołota, w trakcie kariery zawodowej Andrew Golota (ur. 5 stycznia 1968 w Warszawie) – polski bokser, brązowy medalista olimpijski z Seulu i mistrzostw Europy z Aten, były zawodowy mistrz Ameryki Północnej federacji IBF, czterokrotny mistrz Polski w wadze ciężkiej.

Kariera amatorska |

Startował w barwach Legii Warszawa, był czterokrotnym mistrzem Polski (1986–90). Zdobywał medale na imprezach międzynarodowych. W 1985 został wicemistrzem świata juniorów (przegrał w finale z Kubańczykiem Félixem Savónem). We wrześniu 1986 w Kopenhadze został mistrzem Europy juniorów w wadze ciężkiej pokonując 4:1 reprezentanta ZSRR, Nikołaja Seturi^[2][3]. W 1988 odniósł największy sukces w karierze amatorskiej: zdobył brązowy medal na Igrzyskach Olimpijskich w Seulu. W walce półfinałowej z Koreańczykiem Baikiem Hyun-Manem doznał kontuzji (rozcięcie łuku brwiowego). Reprezentował Polskę na Mistrzostwach Europy (Turyn 1987, ćwierćfinał i Ateny 1989, brązowy medal) i świata (Moskwa 1989). Ogółem jako amator stoczył 114 walk, z czego 99 wygrał, 2 zremisował i 13 przegrał.

Kariera zawodowa |

Zawodową karierę rozpoczął 7 lutego 1992 w Milwaukee, pokonując Roosevelta Shulera. Do końca 1992 stoczył siedem zwycięskich walk.

16 maja 1995 w Atlantic City wygrał z Samsonem Poʻuhą z Tonga (nokaut w piątej rundzie)^[4]. 15 marca 1996 Gołota zwyciężył przez techniczny nokaut Amerykanina Danella Nicholsona.

Kolejnym rywalem Gołoty miał być słynny Riddick Bowe, w tej sytuacji promotorzy przeciwstawili byłemu mistrzowi świata pogromcę jego niedoszłego przeciwnika. Walka w nowojorskiej Madison Square Garden (11 lipca 1996) zakończyła się dyskwalifikacją Gołoty za ciosy poniżej pasa. Zdarzeniu towarzyszyła bijatyka wokół ringu, w szpitalu znaleźli się m.in. menedżer Gołoty Lou Duva, a także sam Gołota, uderzony w głowę radiotelefonem^[5].

Ciosy poniżej pasa potwierdziły opinię o Gołocie jako o bokserze często faulującym, ale walka z Bowem przyniosła mu także wiele pozytywnych opinii. Prowadził z nim wyrównany pojedynek, przez długi czas prowadząc na punkty. Zyskany rozgłos wykorzystano do zorganizowania walki rewanżowej, która odbyła się 14 grudnia 1996 w Atlantic City. Ponownie pojedynek zakończył się dyskwalifikacją Gołoty za nieczyste ciosy, ale Polak był jeszcze bliższy zwycięstwa niż w pierwszym pojedynku. Riddick Bowe w drugiej walce z Andrzejem Gołotą po raz drugi i trzeci w karierze leżał na deskach. W chwili dyskwalifikacji Polak prowadził na punkty u wszystkich sędziów^[6].

Pomimo dwóch kolejnych porażek, w następnej walce Gołota stanął przed pierwszą w karierze szansą zdobycia tytułu mistrza świata w wadze ciężkiej organizacji WBC. 4 października 1997 w Atlantic City, w pojedynku z Brytyjczykiem Lennoxem Lewisem, został jednak znokautowany już w pierwszej rundzie^[7].

Po tej porażce Gołota wygrał w sześciu następnych walkach, między innymi z byłym mistrzem świata WBC i WBA, Timem Witherspoonem. Pojedynek ten odbył się 2 października 1998 w Hali Ludowej we Wrocławiu i był pierwszą zawodową walką Gołoty w Polsce. Walka ta była transmitowana przez telewizję Polsat i przyniosła wysoką oglądalność - prawie 12,5 miliona widzów^[8]. Walka ta otworzyła mu możliwość pojedynku eliminacyjnego WBC z Michaelem Grantem. 20 listopada 1999 w Atlantic City Gołota był bliski pokonania Granta, w pierwszej rundzie dwukrotnie kładąc rywala na deski i prowadząc przez większość walki na punkty. Jednak w dziesiątej rundzie (pojedynek był zakontraktowany na 12 rund) zaliczył nokdaun i odmówił kontynuowania dalszej walki^[9].

20 października 2000 w Detroit zmierzył się z Mikiem Tysonem. Już w pierwszej rundzie Polak był liczony, a w przerwie między drugą i trzecią rundą odmówił kontynuowania walki, zszedł z ringu i udał się do szatni^[10]. W 2001 wprawdzie komisja boksu stanu Michigan uznała walkę za nieodbytą (wykryto niedozwolone substancje w organizmie Tysona), jednak kariera Gołoty wydawała się ostatecznie zakończona.

Po tej walce Gołota miał trzyletnią przerwę w boksowaniu. Od 2003 stoczył kilka zwycięskich walk, a 27 kwietnia 2004, w walce z Chrisem Byrdem, dostał drugą szansę walki o pas mistrzowski, tym razem organizacji IBF. Pojedynek zakończył się remisem^[11].

Następna walka to trzecia próba walki o pas mistrza świata (tym razem organizacji WBA). 13 listopada 2004 Gołota przegrał na punkty z Johnem Ruizem po kontrowersyjnym werdykcie (111:114, 111:114, 112:113) przy stosunku celnych ciosów 141-103 na korzyść Gołoty^[12].

Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. walki z Brewsterem

22 maja 2005 Gołota podczas gali w hali United Center w Chicago został znokautowany w 53 sekundzie walki przez Lamona Brewstera w swojej czwartej walce o tytuł mistrza świata federacji WBO^[13].

Walka Gołota-McBride.

Po tej walce Gołota miał kolejną, tym razem dwuletnią przerwę w boksowaniu. Na ring powrócił
9 czerwca 2007, pokonując w Katowicach Amerykanina Jeremiego Batesa w drugiej rundzie przez techniczny nokaut^[14]. W kolejnej walce, 6 października 2007 w hali Madison Square Garden w Nowym Jorku, pokonał Irlandczyka Kevina McBride w szóstej rundzie, także przez techniczny nokaut, zdobywając tytuł mistrza Ameryki Północnej federacji IBF^[15].

19 stycznia 2008 w Madison Square Garden zwyciężył jednogłośną decyzją sędziów na punkty z Mikiem Mollo zdobywając pas mistrza Ameryki Łacińskiej – WBA Fedelatin wagi ciężkiej^[16].

7 listopada 2008 w Chengdu zmierzył się z Rayem Austinem o pas WBC USNBC. Gołota przegrał przez techniczny nokaut po pierwszej rundzie. W trzeciej sekundzie pojedynku zaliczył nokdaun. 40 sekund później doznał kontuzji lewego ramienia i choć dotrwał do końca rundy, musiał zrezygnować z dalszej walki.

Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. Polsat Boxing Night 2009 – zwyciężył Adamek

24 października 2009 podczas gali Polsat Boxing Night której stawką był pas IBF International w Łódzkiej Hali Atlas przegrał z Tomaszem Adamkiem przez TKO w piątej rundzie.

3 listopada 2012 w Łódzkiej Atlas Arenie miała odbyć się walka na zasadach wrestlingu. Byłoby to trzecie starcie Andrzeja Gołoty z Riddickiem Bowe. Pojedynek jednak odwołano.

23 lutego 2013 w Gdańsku, w Ergo Arenie Gołota przegrał w szóstej rundzie przez nokaut z Przemysławem Saletą^[17].

25 października 2014 roku w Częstochowie zmierzył się w pożegnalnej walce pokazowej z Danellem Nicholsonem. Organizatorem walki był Marcin Najman^[18].

Procesy sądowe |

Według zeznań świadka koronnego Jarosława Sokołowskiego, ps. „Masa” Gołota był członkiem grupy przestępczej Andrzeja Kolikowskiego, ps. „Pershing”, ściągającej haracze. Prokuratura nie potwierdziła tej kwestii i nie wszczęła postępowania przeciw bokserowi^[19]. W maju 1990 Gołota pobił we Włocławku gości jednego z lokali, a następnie wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Do Polski powrócił sześć lat później, otrzymując list żelazny. Za pobicie został skazany na karę roku pozbawiania wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na trzyletni okres próby^[19].

Gołota utrzymywał kontakt z liderem gangu pruszkowskiego Andrzejem Kolikowskim, ps. „Pershing”, który jako kibic uczestniczył w walkach boksera w Stanach Zjednoczonych, m.in. w pojedynku z Michaelem Grantem w 1999^[20]. W wywiadzie prasowym udzielonym w 2004 Gołota stwierdził: „byliśmy kolegami, to prawda”, zaprzeczając jednocześnie doniesieniom, jakoby był ochroniarzem Kolikowskiego^[21].

W roku 2002 Gołotę ścigano listem gończym w USA (za niestawienie się w sądzie w związku z oskarżeniem o podawanie się za policjanta), a w październiku tegoż roku oskarżono go w Polsce o ponowne wdanie się w bijatykę (w hotelu w Sopocie). Został w związku z tym w marcu 2003 zatrzymany, postawiono mu zarzuty i wypuszczono za kaucją 30 000 zł. Dwa miesiące później, po niestawieniu się przezeń na jedną z rozpraw, sąd wydał w lipcu postanowienie o jego aresztowaniu, ale wkrótce – po przedstawieniu przez jego obrońców dowodów na to, że pięściarz w tym czasie przechodził rehabilitację – wycofał to postanowienie. We wrześniu 2004 prokuratura odstąpiła od dalszego prowadzenia z urzędu sprawy pobicia w Sopocie, a poszkodowany zrezygnował z wniesienia przeciw Gołocie oskarżenia prywatnego. Sprawę ostatecznie umorzono^[22].

Życie prywatne |

Żoną Andrzeja Gołoty jest Mariola Babicz-Gołota, z wykształcenia prawnik (prowadzi własną kancelarię prawną w Chicago). Para pobrała się w 1990 roku. W 1991 roku Andrzej Gołota został ojcem, żona boksera urodziła córkę Alexandrę. W 1997 roku bokser ponownie został ojcem. Syn nosi imię Andrzej. Żona Andrzeja Gołoty posiada także licencję sędziego bokserskiego^{[23][24][25][26]}.

Odniesienia w kulturze |

• Do osoby Andrzeja Gołoty odnosił się bezpośrednio tekst utworu „Andrzej Gołota”^[27] grupy muzycznej Kazik na Żywo, opublikowany na albumie Las Maquinas de la Muerte (1999) oraz jako singiel.


• Grupa hip-hopowa Projekt Nasłuch stworzyła w 2011 utwór będący hołdem dla Andrzeja Gołoty^[28].


• W 2016 r. został wprowadzony do Galerii Sław Boksu - Illinois Boxing Hall of Fame^[29].

Udział w programach telewizyjnych |

• 2010: Uczestnik XII edycji programu Taniec z gwiazdami w TVN. Jego partnerką była Magdalena Soszyńska-Michno. Zajął 5 miejsce. Odpadł 7 listopada 2010 w odcinku, który poprzedzał ćwierćfinał.


• 2010: Uwaga! – Kulisy Sławy: Miłość boksera i prawniczki – TVN.


• 2010: Szymon Majewski Show w TVN – gość programu.


• 2010: Taka miłość się nie zdarza. Mariola i Andrzej Gołotowie w TVN – reportaż dokumentalny.


• 2011: Dzień Dobry TVN – z amerykańską wizytą u Gołotów w TVN – reportaż dokumentalny.


• 2013: Kulisy sportu w Polsat – gość programu.


• 2013: Andrzej Gołota. Prawdziwa Historia w Polsat Sport – reportaż dokumentalny.


• 2013: Granice kariery w Polsat – gość programu.


• 2013: Tomasz Lis Na Żywo w TVP – gość programu wraz z żoną Mariolą.

Reklama |

Andrzej Gołota wziął udział w amerykańskiej reklamie zachęcającej do udziału w spisie powszechnym Census 2010. Reklamy zostały nagrane w dwóch językach: polskim i angielskim^[30].

Przypisy |

Linki zewnętrzne |

• Lista walk zawodowych Andrzeja Gołoty


• http://www.legendyboksu.c0.pl/


• Lista walk amatorskich Andrzeja Gołoty


• Profil na portalu olimpijskim PKOl

p • d • e Polscy medaliści na Letnich Igrzyskach Olimpijskich Seul 1988 Złoto: Waldemar Legień • Andrzej Wroński Srebro: Indywidualnie: Andrzej Głąb • Janusz Olech • Janusz Pawłowski Drużynowo: Marek Dopierała • Marek Łbik (kajakarstwo) • Joachim Halupczok • Zenon Jaskuła • Marek Leśniewski • Andrzej Sypytkowski (kolarstwo szosowe) Brąz: Indywidualnie: Jan Dydak • Izabela Dylewska • Andrzej Gołota • Henryk Petrich • Józef Tracz • Artur Wojdat • Janusz Zarenkiewicz • Sławomir Zawada Drużynowo: Marek Dopierała • Marek Łbik (kajakarstwo)