Pedro DeBrito




.mw-parser-output .infobox td>.kariera td{padding:2px}.mw-parser-output .kariera td:nth-child(1){min-width:61px}.mw-parser-output .kariera td:nth-child(2){width:100%}.mw-parser-output .kariera td:nth-child(3){text-align:right}.mw-parser-output .kariera td:nth-child(4){text-align:right}



































Pedro DeBrito

Pełne imię i nazwisko
Pedro Gomes DeBrito
Data i miejsce urodzenia

25 maja 1959
São Nicolau, Republika Zielonego Przylądka
Data i miejsce śmierci

5 lipca 2014
Miami, Stany Zjednoczone
Wzrost
185 cm
Pozycja

obrońca, pomocnik, napastnik
Kariera juniorska










Lata
Klub
1978–1981
Connecticut Huskies

Kariera seniorska
















































































Lata
Klub
Wyst.
Gole
1983–1982

Tampa Bay Rowdies (halowy)
2
(0)
1982

Tampa Bay Rowdies
29
(2)
1983

Tampa Bay Rowdies (halowy)
1
(1)
1983
Team America
19
(0)
1983–1984

Tampa Bay Rowdies (halowy)
22
(9)
1984

New York Cosmos
23
(2)
1984–1985

New York Cosmos (halowy)
32
(12)
1985–1987
Dallas Sidekicks (halowy)
87
(35)
1987–1990
Wichita Wings (halowy)
108
(14)
1989
Albany Capitals


1990–1992
Dallas Sidekicks (halowy)
46
(13)
1992–1993
Detroit Rockers (halowy)
23
(13)

Kariera reprezentacyjna














Lata
Reprezentacja
Wyst.
Gole
1983

 Stany Zjednoczone
1
(0)

Kariera trenerska










Lata
Klub
1999
Boys Varsity


Pedro Gomes DeBrito (ur. 25 maja 1959 w São Nicolau, zm. 5 lipca 2014 w Miami) – amerykański piłkarz z pochodzenia Republiki Zielonego Przylądka grający na pozycji obrońcy, pomocnika i napastnika, reprezentant kraju.




Spis treści






  • 1 Kariera piłkarska


  • 2 Kariera reprezentacyjna


  • 3 Kariera trenerska


  • 4 Sukcesy


    • 4.1 Connecticut Huskies


    • 4.2 Dallas Sidekicks


    • 4.3 Indywidualne




  • 5 Życie prywatne


  • 6 Przypisy


  • 7 Linki zewnętrzne





Kariera piłkarska |


Pedro DeBrito urodził się w Republice Zielonego Przylądka jako syn Johna i Angeliny. W wieku 9 lat wyjechał z rodziną do Portugalii[1], a wieku 15 lat wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Po ukończeniu szkoły rozpoczął studia na University of Connecticut, gdzie grał w drużynie uniwersyteckiej Connecticut Huskies, dla którego w latach 1978-1981 strzelił 43 gole oraz zaliczył 59 asyst. W 1981 roku po zwycięstwie w finale 2:1 nad drużyną Alabama A&M zdobył mistrzostwo Mistrzostwo NCAA, oraz także w 1980 i 1981 roku został wybrany do Drużyny Gwiazd NCAA[2]. W 1999 roku został włączony do Galerii Sław Sportu uniwersytetu, a w 2000 roku do Galerii Sław Piłki Nożnej[1][3].


W 1981 roku został zawodnikiem klubu ligi NASL - Tampa Bay Rowdies, w którym w sezonie 1982 wystąpił w 29 meczach ligowych, w których strzelił 2 gole, oraz został ogłoszonym Odkryciem Roku NASL[4]. W latach 1981-1984 grał w halowej drużynie klubu, dla którego rozegrał 25 meczów ligowych, w których strzelił 10 goli. W sezonie 1983 reprezentował barwy Team America, dla którego rozegrał 19 meczów ligowych. Dnia 26 kwietnia 1984 roku wraz z Refikiem Koziciem został zawodnikiem New York Cosmos[5], w którym grał do 1985 roku, występując w 23 meczach i strzelając 2 gole w lidze NASL oraz 32 mecze i 12 goli w lidze MISL.


Dnia 10 września 1985 roku został zawodnikiem Dallas Sidekicks, z którym w sezonie 1986/1987 po zwycięstwie w finale 4:3 nad Tacomą Stars zdobył mistrzostwo MISL. W klubie występował do 1988 roku w 83 meczach ligowych, w których strzelił 42 gole. Następnie w latach 1987-1989 reprezentował barwy Wichity Wings, gdzie zastąpił Godfreya Ingrama (68 meczów, 12 goli w lidze). W 1989 roku reprezentował barwy klubu ligi ASL - Albany Capitals[6], a w sezonie 1989/1990 reprezentował barwy Wichity Wings (40 meczów, 2 gole w lidze). W 1990 roku DeBrito wrócił do Dallas Sidekicks, w którym do 1991 roku rozegrał 46 meczów i strzelił 13 goli w lidze MISL. Dnia 2 grudnia 1992 roku został zawodnikiem klubu ligi NPSL - Detroit Rockers, gdzie w 1993 roku po rozegraniu 23 meczów i strzeleniu 13 goli w lidze zakończył piłkarską karierę.


Łącznie w lidze NASL rozegrał 71 meczów i strzelił 4 gole, a w lidze MISL rozegrał 269 meczów i strzelił 81 goli.


Potem wrócił do Portugalii, by potem znów wrócić do Miami, gdzie grał w amatorskich klubach piłkarskich[7].



Kariera reprezentacyjna |


Pedro DeBrito jedyny mecz w reprezentacji Stanów Zjednoczonych rozegrał dnia 8 kwietnia 1983 roku na Estadio Sylvio Cator w Port-au-Prince, w którym jego drużyna towarzysko wygrała 2:0 z reprezentacją Haiti[8].



Kariera trenerska |


Pedro DeBrito po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął karierę trenerską. W 1999 roku był trenerem drużyny uniwersyteckiej Oliver-Wolcott Technical High School - Boys Varsity.



Sukcesy |



Connecticut Huskies |



  • Mistrzostwo NCAA: 1981


Dallas Sidekicks |



  • Mistrzostwo MISL: 1987


Indywidualne |



  • Drużyna Gwiazd NCAA: 1980, 1981

  • Odkrycie Roku NASL: 1982



Życie prywatne |


Pdero DeBrito miał pięć sióstr: Verę, Fernandę, Valerianę, Angelę i Marię. Jego młodszy brat, John również był piłkarzem. Dnia 3 lipca 2014 roku w Miami jadąc do pracy w Drew Estate Cigar Company zderzył się z drzewem i został natychmiast przewieziony do szpitala, gdzie dnia 5 lipca 2014 roku w wyniku licznych obrażeń zmarł[1][7][9].



Przypisy |




  1. abc UConn Soccer Great Pedro DeBrito, 55, Dies After Car Crash [dostęp:2014-07-07] (ang.)


  2. 2013 College Soccer Almanac (ang.)


  3. Class of 2000 (ang.)


  4. SPORTS PEOPLE; UConn Soccer Star [dostęp:1982-09-08] (ang.)


  5. Sting owner livid over Rowdies [dostęp:1984-03-26] (ang.)


  6. ASL 1989 Season (ang.)


  7. ab Former Sidekick Pedro Debrito Killed in Car Accident [dostęp:2014-07-06] (ang.)


  8. USA - Details of International Matches 1980-1989 (ang.)


  9. Rowdies aim to boost scoring touch [dostęp:2014-07-11] (ang.)



Linki zewnętrzne |




  • Statystyki NASL (ang.)


  • Statystyki na Kicksfan.com (ang.)


  • Profil w bazie National Football Teams (ang.)





Popular posts from this blog

Morgemoulin

Scott Moir

Souastre