Cfrtjryk

.mw-parser-output table.duchowny-ksiadz td.naglowek{color:white!important;background:black!important}.mw-parser-output table.duchowny-biskup td.naglowek{color:white!important;background:#E56DC4!important}.mw-parser-output table.duchowny-patriarcha td.naglowek{color:white!important;background:#BA55D3!important}.mw-parser-output table.duchowny-kardynal td.naglowek{color:white!important;background:#FF2400!important}.mw-parser-output table.duchowny-papiez td.naglowek{color:black!important;background:gold!important}.mw-parser-output table.duchowny-cywil td.naglowek{color:black!important;background:#C0C0C0!important}.mw-parser-output table.duchowny-ksiadz tr.naglowek{color:white!important;background:black!important}.mw-parser-output table.duchowny-biskup tr.naglowek{color:white!important;background:#E56DC4!important}.mw-parser-output table.duchowny-patriarcha tr.naglowek{color:white!important;background:#BA55D3!important}.mw-parser-output table.duchowny-kardynal tr.naglowek{color:white!important;background:#FF2400!important}.mw-parser-output table.duchowny-papiez tr.naglowek{color:black!important;background:gold!important}.mw-parser-output table.duchowny-cywil tr.naglowek{color:black!important;background:#C0C0C0!important}

Eugène Tisserant
kardynał biskup
Ab oriente et occidente Na wschodzie i zachodzie
Kraj działania	Francja
Data i miejsce urodzenia	24 marca 1884 Nancy
Data i miejsce śmierci	21 lutego 1972 Albano Laziale
Dziekan Kolegium Kardynalskiego
Okres sprawowania	13 stycznia 1951 – 21 lutego 1972
Bibliotekarz Kościoła Rzymskiego
Okres sprawowania	14 września 1957 – 27 marca 1971
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	4 sierpnia 1907
Nominacja biskupia	25 czerwca 1937
Sakra biskupia	25 lipca 1937
Kreacja kardynalska	15 czerwca 1936 Pius XI
Kościół tytularny	Santi Vito, Modesto e Crescenzia, Santa Maria sopra Minerva
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	25 lipca 1937
Konsekrator	Eugenio Pacelli
Współkonsekratorzy	Giuseppe Migone Charles-Joseph-Eugène Ruch
Konsekrowani biskupi Pietro Villa 1 maja 1946 Paolo Pappalardo 29 sierpnia 1948 Alberto Gori 27 grudnia 1949 Matthew Kavukattu 9 listopada 1950 Sebastian Emmanuel Vayalil 9 listopada 1950 Diego Venini 4 lutego 1951 Ghebre Jesus Jacob 1 maja 1951 Hailé Mariam Cahsai 1 maja 1951 Paolo Bertoli 11 maja 1952 Pietro Sfair 24 maja 1953 Raffaele Forni 13 września 1953 Joseph Parecattil 30 listopada 1953 Paweł VI 12 grudnia 1954 Nicholas Thomas Elko 6 marca 1955 Urbain-Marie Person 28 sierpnia 1955 Sebastian Valloppilly 8 stycznia 1956 Thomas Mongo 26 lutego 1956 Matthew Pothanamuzhi 18 listopada 1956 Bernardin Gantin 3 lutego 1957 Tito Mancini 29 stycznia 1961 Federico Callori di Vignale 21 lutego 1965 Benno Walter Gut 18 czerwca 1967 Francis John Brennan 25 czerwca 1967

Eugène-Gabriel-Gervais-Laurent Tisserant (ur. 24 marca 1884 w Nancy, zm. 21 lutego 1972 w Albano Laziale) – francuski kardynał.

Pochodził z Nancy. W latach 1900-07 (z przerwą 1905, gdy odbył służbę wojskową w armii francuskiej) studiował języki orientalne w Nancy, Jerozolimie i Paryżu. W 1907 uzyskał tytuł profesorski i przyjął święcenia kapłańskie. W tym samym roku przybył do Rzymu na zaproszenie Piusa X i objął funkcję kuratora Biblioteki Watykańskiej (1908-14). W latach 1914-19 służył w armii francuskiej w czasie I wojnie światowej. Papież Pius XI mianował go proprefektem Biblioteki Watykańskiej (15 listopada 1930), kardynałem (18 czerwca 1936), sekretarzem św. Kongregacji Kościołów Wschodnich (1936-59), tytularnym arcybiskupem Ikonium (1937) i przewodniczącym Papieskiej Komisji Biblijnej (1938-71). Uczestniczył w konklawe 1939. Sprawował urząd biskupa Porto-Santa Rufina w latach 1946-72. Od 1948 do 1951 był subdziekanem, a od 1951 dziekanem Świętego Kolegium i biskupem Ostii. Sprawował także funkcje prefekta św. Kongregacji ds. Ceremonii (1951-68), bibliotekarza i archiwisty św. Kościoła Rzymskiego (1957-71) oraz wielkiego mistrza zakonu bożogrobców (od 19 sierpnia 1961). W 1961 został członkiem Akademii Francuskiej. Brał udział w obradach Soboru Watykańskiego II (jako członek ciała przewodniczącego) oraz Światowego Synodu Biskupów (w 1967 i 1969). Przewodniczył konklawe 1958 i konklawe 1963. 1 stycznia 1971 w związku z reformą Pawła VI utracił prawo do udziału w konklawe; był jednym z głównych oponentów tej zmiany. Zmarł w Albano Laziale i został pochowany w kościele katedralnym Porto e Santa Rufina.

Kardynał Tisserant, poza ojczystym francuskim, władał biegle 12 językami: amharskim, angielskim, aramejskim, asyryjskim, greckim, hebrajskim, łaciną, niemieckim, perskim, rosyjskim, syriackim i włoskim.

Bibliografia |

• sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy


• 
  Eugène Tisserant w bazie catholic-hierarchy.org (ang.)
  

p • d • e Wielcy mistrzowie bożogrobców Giovanni Valerga (1848–1872) Vincento Bracco (1872–1889) Luigi Piave (1889–1905) Filippo Camassei (1907–1914) Pius X (1907–1914) Benedykt XV (1914–1922) Pius XI (1922–1928) Louis Barlassina (1928–1947) Alberto Gori (1947–1949) Nicola Canali (1949–1961) Eugène Tisserant (1961–1972) Maximilien de Furstenberg (1973–1987) Giuseppe Caprio (1987–1995) Carlo Furno (1995–2008) John Patrick Foley (2008–2011) Edwin O’Brien (od 2011)

p • d • e Dziekani Kolegium Kardynałów Lata 1130–1378 Wilhelm (1130–1137) Corrado Demetri (1137–1138) Gilles (1138–1139) Corrado Demetri (1139–1153) Imar (1153–1159) Gregorio Centu (1159–1162) Ubaldo de Lucca (1162–1181) Konrad von Wittelsbach (1181–1200) Ottaviano di Paoli (1200–1206) Pietro Gallocia (1206–1211) Giovanni di San Paolo (1211–1214) Niccolò de Romanis (1214–1218) Guido Papareschi (1218–1221) Ugolino Conti di Segni (1221–1227) Pelagio Galvani (1227–1230) Jean d’Abbeville (1230–1237) Jacques de Vitry (1237–1240) Romano Bonaventura (1240–1243) Rinaldo Conti di Jenne (1243–1254) Odon de Châteauroux (1254–1273) Jan z Toledo (1273–1275) Pedro Julião Reboli (1275–1276) Bertrand de Saint-Martin (1276–1278) Ordoño Alvares (1278–1285) Bentivenga da Bentivengi (1285–1289) Latino Malabranca Orsini (1289–1294) Gerardo Bianchi (1294–1302) Giovanni Boccamazza (1302–1309) Leonardo Patrasso (1309–1311) Giovanni Minio da Morrovalle (1311–1313) Niccolò Alberti (1313–1321) Berenger Fredol (1321–1323) Berenguer Fredol (1323) Guillaume Godin (1323–1336) Pierre Desprès (1336–1361) Élie Talleyrand de Périgord (1361–1364) Guy de Boulogne (1364–1373) Angelic de Grimoard (1373–1378) Obediencja „rzymska” Pietro Corsini (1378–1381) Philippe d’Alençon (1381–1397) Pileo di Prata (1397–1400) Angelo Acciaioli (1404–1408) Enrico Minutoli (1408) Antonio Correr (1408–1415) Obediencja „awiniońska” Angelic de Grimoard (1373–1388) Pietro Corsini (1388–1405) Gui de Malsec (1405–1409) Jean Flandrin (1409–1415) Obediencja „pizańska” Gui de Malsec (1409–1412) Jean de Brogny (1412–1415) Lata 1415–1503 Angelo Correr (1415–1417) Jean de Brogny (1417–1419) Baldassare Cossa (1419) Jean de Brogny (1419–1426) Angelo d’Anna de Sommariva (1426–1428) Giordano Orsini (1428–1438) Antonio Correr (1438–1445) Pierre de Foix (1445–1449) Amadeusz Sabaudzki (1449–1451) Pierre de Foix (1451–1464) Bessarion (1464–1472) Guillaume d’Estouteville (1472–1483) Rodrigo Borgia (1483–1492) Oliviero Carafa (od 1492) Lata od 1503 Oliviero Carafa (do 1511) Raffaele Sansoni Riario (1511–1521) Bernardino Lopez de Carvajal (1521–1523) Francesco Soderini (1523–1524) Niccolò Fieschi (1524) Alessandro Farnese (1524–1534) Giovanni Piccolomini (1535–1537) Giovanni Domenico de Cupis (1537–1553) Gian Pietro Carafa (1553–1555) Jean du Bellay (1555–1560) François de Tournon (1560–1562) Rodolfo Pio di Carpi (1562–1564) Francesco Pisani (1564–1570) Giovanni Girolamo Morone (1570–1580) Alessandro Farnese (1580–1589) Giovanni Antonio Serbelloni (1589–1591) Alfonso Gesualdo (1591–1603) Tolomeo Gallio (1603–1607) Domenico Pinelli (1607–1611) François de Joyeuse (1611–1615) Antonio Maria Galli (1615–1620) Antonio Maria Sauli (1620–1623) Francesco Maria Bourbon del Monte (1623–1626) Ottavio Bandini (1626–1629) Giovanni Battista Deti (1629–1630) Domenico Ginnasi (1630–1639) Carlo Emmanuele Pio (1639–1641) Marcello Lante della Rovere (1641–1652) Giulio Roma (1652) Carlo de’ Medici (1652–1666) Francesco Barberini (1666–1679) Cesare Facchinetti (1680–1683) Niccolò Albergati-Ludovisi (1683–1687) Alderano Cibo (1687–1700) Emmanuel–Theodose de la Tour d'Auvergne de Bouillon (1700–1715) Nicolò Acciaioli (1715–1719) Fulvio Astalli (1719–1721) Sebastiano Antonio Tanara (1721–1724) Francesco del Giudice (1724–1725) Fabrizio Paolucci (1725–1726) Francesco Pignatelli (1726–1734) Francesco Barberini (1734–1738) Pietro Ottoboni (1738–1740) Tommaso Ruffo (1740–1753) Pietro Luigi Carafa (1753–1755) Raniero d’Elci (1756–1761) Giuseppe Spinelli (1761–1763) Carlo Alberto Guidoboni Cavalchini (1763–1774) Giovanni Francesco Albani (1774–1803) Henry Benedict Stuart (1803–1807) Leonardo Antonelli (1807–1811) Alessandro Mattei (1814–1820) Giulio Maria della Somaglia (1820–1830) Bartolomeo Pacca (1830–1844) Lodovico Micara (1844–1847) Vincenzo Macchi (1847–1860) Mario Mattei (1860–1870) Costantino Patrizi Naro (1870–1876) Luigi Amat di San Filippo e Sorso (1877–1878) Camillo di Pietro (1878–1884) Carlo Sacconi (1884–1889) Raffaele Monaco La Valletta (1889–1896) Luigi Oreglia di Santo Stefano (1896–1913) Serafino Vannutelli (1914–1915) Vincenzo Vannutelli (1915–1930) Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte (1930–1948) Francesco Marchetti Selvaggiani (1948–1951) Eugène Tisserant (1951–1972) Amleto Giovanni Cicognani (1972–1973) Luigi Traglia (1974–1977) Carlo Confalonieri (1977–1986) Agnelo Rossi (1986–1993) Bernardin Gantin (1993–2002) Joseph Ratzinger (2002–2005) Angelo Sodano (od 2005)