Cfrtjryk

Klaus Barbie
Hauptsturmführer
Data i miejsce urodzenia	25 października 1913 Bad Godesberg
Data i miejsce śmierci	25 września 1991 Lyon
Przebieg służby
Lata służby	1935–1945
Formacja	Allgemeine SS
Jednostki	Reichssicherheitshauptamt Sicherheitspolizei i Sicherheitsdienst Gestapo
Stanowiska	Szef Gestapo w Lyonie
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Klaus Barbie (ur. 25 października 1913, zm. 25 września 1991) – niemiecki zbrodniarz wojenny, szef Gestapo w Lyonie i SS-Hauptsturmführer. W związku ze swoimi zbrodniami w okupowanej przez III Rzeszę Francji zyskał sobie przydomek „Rzeźnika z Lyonu” lub „Kata Lyonu”.

W 1988 ukazał się film dokumentalny Czasy i życie Klausa Barbiego. Film zdobył w 1989 Oscara w kategorii najlepszy film dokumentalny roku^[1].

Życiorys |

Młodość i początek kariery |

Urodził się w Bad Godesberg (obecnie dzielnica Bonn) w Nadrenii Północnej-Westfalii i kształcił się w Instytucie im. Fryderyka Wilhelma. Po ukończeniu uniwersytetu niezwłocznie wstąpił do SS (osiągnął w niej stopień SS-Hauptsturmführera), a do NSDAP należał od 1937. W 1941 Barbie przydzielony został do biura spraw żydowskich w ramach Gestapo (tzw. sekcja B4, którą kierował Adolf Eichmann). Początkowo pełnił służbę w okupowanym Amsterdamie, następnie w maju 1942 przeniesiono go do Francji, gdzie został szefem Gestapo w Lyonie.

„Kat Lyonu” |

Jako koordynator działań Gestapo był w lyońskim aparacie bezpieczeństwa trzecią najważniejszą figurą po miejscowym komendancie Sipo i SD SS-Obersturmbannführerze dr Wernerze Knabie i jego zastępcy SS-Untersturmführerze Heinzu Hollercie^[2]. Barbie zasłynął z okrucieństwa i bezwzględności. Wśród licznych zbrodni, które popełnił, znajdują się m.in.: schwytanie i deportacja do obozu zagłady 44 żydowskich dzieci i 7 dorosłych ukrywanych w wiosce Izieu oraz zamordowanie sierż. Jeana Moulina ps. "Max", którego wcześniej torturowano (Moulin jako delegat Wolnej Francji, łączący organizacje podziemne był najważniejszym schwytanym członkiem francuskiego ruchu oporu). W sumie Barbie według dokładnych i udokumentowanych obliczeń jest współodpowiedzialny za deportację do obozów zagłady 7,5 tysiąca Żydów, zamordowanie 4342 ludzi oraz aresztowanie i torturowanie 14 311 członków ruchu oporu. W związku z tym otrzymał przydomek „Kata Lyonu”.

Życie po II wojnie światowej |

W latach 1945–1955 był zatrudniony i chroniony przez Brytyjczyków i Amerykanów. Pracował w wywiadzie, zajmując się walką z lewicową opozycją wobec okupacji Niemiec przez zachodnich aliantów. W 1955, gdy Brytyjczycy i Amerykanie nie potrzebowali już jego usług, Barbie skorzystał z pomocy administracji watykańskiej (biskup Alois Hudal) i uciekł wraz z rodziną do Argentyny. Później przeniósł się do Boliwii i jako Klaus Altmann zamieszkał w La Paz, gdzie został narkotykowym bossem^[3]. Według części źródeł w latach 60. brał udział w rozbiciu partyzanckiej Armii Wyzwolenia Narodowego oraz doradzał w sprawie schwytania argentyńskiego rewolucjonisty Ernesto „Che” Guevary^[4]. Następnie brał udział w miejscowym zamachu stanu. W 1971 został wytropiony i rozpoznany przez poszukiwaczy nazistowskich zbrodniarzy wojennych Serge'a i Beate Klarsfeldów, ale dopiero nowo powołany rząd boliwijski zgodził się na aresztowanie Barbiego (doszło do tego 18 stycznia 1983). Następnie, w zamian za różne dobra materialne, ekstradowano go do Francji.

Proces we Francji |

Proces zbrodniarza rozpoczął się 11 maja 1987 przed francuskim sądem w Lyonie. Wyjątkowo, ze względu na historyczną wartość procesu, zezwolono na jego filmowanie. Główny obrońca zbrodniarza – Jacques Vergès – usiłował wykazać, że zachowanie Barbiego nie było gorsze niż działania kolonistów (także Francuzów). Jednak ta linia obrony nie zdała się na nic, gdyż wobec licznych dowodów zbrodni oskarżonego, 4 lipca 1987 roku skazano go na dożywocie (najwyższy wymiar kary). Klaus Barbie zmarł z powodu białaczki w więzieniu w 1991.

Awanse |

• 
  SS-Untersturmführer - kwiecień 1940


• 
  SS-Obersturmführer - październik 1940^[5]
  


• 
  SS-Hauptsturmführer - listopad 1944

Odznaczenia |

• 
  Wojenny Krzyż Zasługi I klasy - w 1943 za schwytanie sierż. Jean'a Moulin'a ps. "Max" - delegata Wolnej Francji^[6]
  


• 
  Wojenny Krzyż Zasługi II klasy - 20 kwietnia 1941 za działalność w okupowanej Holandii
  

Przypisy |