Linia kolejowa nr 349



































Linia kolejowa nr 349

Święta Katarzyna - Wrocław Kuźniki

Dane podstawowe

Zarządca

PKP PLK
Numer linii
349
Długość
18,822 km

Rozstaw szyn
1435 mm

Sieć trakcyjna
3000 V DC

Prędkość maksymalna
60 km/h

Zdjęcie LK349
Wiadukt na ul. Hallera we Wrocławiu w ciągu Towarowej Obwodnicy Wrocławia

Portal Portal Transport szynowy



Obwodnica kolejowa Wrocławia łączy Brochów (12) z Gądowem (31), na południe i zachód od centrum



Wiadukty obwodnicy kolejowej




Wiadukt nad ulicą Kruczą i Inżynierską




Wiadukt nad Aleją Hallera




Wiadukt nad ulicą Powstańców Śląskich i Aleją Karkonoską




Wiadukt nad ulicą Sudecką i Wyścigową




Linia kolejowa nr 349, Towarowa Obwodnica Wrocławia – dwutorowa, zelektryfikowana linia kolejowa o długości 19 km, łącząca stację Święta Katarzyna ze stacją Wrocław Kuźniki. Linia stanowi kolej obwodową Wrocławia, przeznaczoną dla kolejowego transportu towarowego.




Spis treści






  • 1 Przebieg


  • 2 Historia


  • 3 Ruch pociągów


  • 4 Przypisy


  • 5 Bibliografia





Przebieg |


Towarowa Obwodnica Wrocławia łączy stację rozrządową Wrocław Brochów ze stacją rozrządową Wrocław Gądów[1][2]. Omija centrum miasta od południa i zachodu. Linia w całości poprowadzona została na nasypie. W ciągu linii wybudowano liczne wiadukty[3]. Część z tych obiektów została przebudowana w okresie powojennym.



Historia |


Budowa Towarowej Obwodnicy Wrocławia rozpoczęła się w 1891 roku. Linię uruchomiono w 1896 roku. Jej długość wynosiła 12,4 km. Linia w całości była dwutorowa. Oprócz głównego połączenia Brochów – Gądów, budowa obejmowała także stację zdawczo–odbiorczą Portu Popowice.


Z nadwyżek gruntu przeznaczonego pod budowę nasypu obwodnicy kolejowej usypano kilka sztucznych wzniesień, np. Mała Sobótka, Wzgórze Bendera, czy Skórnik. Są one położone wzdłuż biegu linii kolejowej.


W 1927 roku obwodnicę uzupełniono o łącznicę długości 6 km łączącą Muchobór z Muchoborem Wielkim (obecnie Linia kolejowa nr 751 i inne). Linię rozbudowano także o kolejne, bezkolizyjne łącznice obwodnicy z linią kolejową w kierunku Legnicy. Zwiększono także liczbę torów na odcinku Brochów – Stadion (przy ul. Oporowskiej). Po zakończeniu drugiej wojny światowej, w 1945 roku 3 i 4 tor rozebrano. Dopiero w latach 80. XX wieku rozpoczęto ich odbudowę lecz w latach 90. XX wieku prace te przerwano[1].


Wybudowanie Towarowej Obwodnicy Wrocławia umożliwiło w latach 1900–1905 przebudowę linii prowadzącej przez centrum miasta do dworca Wrocław Główny, polegającą na wybudowaniu estakady kolejowej i wiaduktów, dzięki czemu zlikwidowano jednopoziomowe skrzyżowania linii kolejowej z ulicami[1]. Całość prac, zarówno obwodnicy kolejowej, jak i estakady realizowała była w ramach kompleksowego programu porządkowania wrocławskiego węzła kolejowego i likwidacji torów biegnących w ulicach oraz kolizyjnych skrzyżowań jednopoziomowych[2].



Ruch pociągów |


Linia jest wykorzystywana wyłącznie w transporcie towarowym.



Przypisy |




  1. abc Encyklopedia Wrocławia, Obwodnica kolejowa Wrocławia, s. 601


  2. ab Encyklopedia Wrocławia, Estakada kolejowa, s. 184


  3. Encyklopedia Wrocławia, Mosty, s. 559–560



Bibliografia |


  • Praca zbiorowa pod red. Jana Harasimowicza: Encyklopedia Wrocławia. Wyd. III poprawione i uzupełnione. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006. ​ISBN 978-83-7384-561-9​. ISBN 83-7384-561-5. (pol.)




Popular posts from this blog

Morgemoulin

Scott Moir

Souastre