Cfrtjryk

Ustawa – akt prawny o charakterze powszechnie obowiązującym, najczęściej obecnie uchwalany przez parlament (w niektórych państwach zatwierdzany później przez organ władzy wykonawczej). W porządkach prawnych różnych państw występują ustawy: zasadnicze (konstytucje), organiczne i zwykłe. W przeciwieństwie do innych porządków prawnych (np. francuskiego), Konstytucja RP zna tylko jeden rodzaj ustaw.

Przedmiot ustawy w Polsce |

Przedmiotem ustawy w Polsce może być każda sprawa, z wyjątkiem:

• organizacji wewnętrznej i porządku prac izb parlamentu oraz trybu powoływania i działalności ich organów, jak też sposobu wykonywania konstytucyjnych i ustawowych obowiązków organów państwowych wobec izb (art. 112 Konstytucji), które reguluje Regulamin Sejmu i Regulamin Senatu
  


• kwestii regulowanych rozporządzeniem unijnym.

Konstytucja wymaga niekiedy uchwalenia odpowiedniej ustawy, wskazując kierunek przyjętych w niej rozwiązań. Niektóre sprawy mogą być uregulowane wyłącznie przez ustawę (np. ustawa budżetowa, określenie sytuacji prawnej obywatela, regulacja ustroju i zakres działania samorządu terytorialnego).

Pozycja ustawy w hierarchii powszechnie obowiązujących aktów prawnych w Polsce |

W Polsce, w hierarchii powszechnie obowiązujących aktów prawnych określonej przez Konstytucję RP, ustawa ma rangę niższą (tzw. moc prawną) od konstytucji oraz umów międzynarodowych ratyfikowanych za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie, równą rozporządzeniu Prezydenta RP z mocą ustawy, a wyższą od zwykłych rozporządzeń. Ustawa nie może być sprzeczna z Konstytucją. Zgodnie z Konstytucją ustawa nie może być też sprzeczna z ratyfikowaną przez Polskę umową międzynarodową i prawem ustanowionym przez organizację międzynarodową, której Polska przekazała „kompetencje organu władzy państwowej w niektórych sprawach” (art. 90 ust. 1 Konstytucji). Inne akty normatywne (np. rozporządzenia) muszą być zgodne z ustawami.

Procedura ustawodawcza w Polsce |

 Główny artykuł: Proces legislacyjny w Polsce.

W Polsce ustawy uchwala Sejm zazwyczaj zwykłą większością głosów w obecności przynajmniej połowy konstytucyjnej liczby posłów (tj. 230), a następnie przekazywane są Senatowi, który w terminie 30 dni może je przyjąć bez zmian, uchwalić poprawki albo uchwalić odrzucenie w całości. Jeżeli Senat w ciągu 30 dni od dnia przekazania ustawy nie podejmie stosownej uchwały, ustawę uznaje się za uchwaloną w brzmieniu przyjętym przez Sejm. W przypadku odrzucenia ustawy przez Senat lub wprowadzenia do niej poprawek wraca ona do Sejmu, który może odrzucić taką decyzję Senatu bezwzględną większością głosów w obecności minimum połowy konstytucyjnej liczby posłów.

Kolejnym krokiem jest przedstawienie przez Marszałka Sejmu ustawy Prezydentowi RP, który podpisuje ją w przeciągu 21 dni i zarządza jej publikację w Dzienniku Ustaw. Prezydentowi RP przysługuje uprawnienie do skierowania ustawy, na tym etapie, do zbadania przez Trybunał Konstytucyjny. Prezydent RP może ze stosownym wnioskiem zwrócić się do Sejmu o ponowne rozpatrzenie ustawy – jest to tzw. uprawnienie weta Prezydenta RP do ustawy. Nie jest jednak ono ostateczne, gdyż Sejm może je odrzucić większością 3/5 w obecności co najmniej połowy liczby posłów i wtedy Prezydent musi ustawę podpisać w ciągu 7 dni. Jeśli weto nie zostanie odrzucone – ustawa upada i następuje koniec postępowania. Prezydentowi RP nie przysługuje prawo weta w stosunku do ustawy budżetowej. Prezydent RP musi albo podpisać ją w terminie 7 dni od dnia przedstawienia do podpisu, albo skierować ją do Trybunału Konstytucyjnego. W przypadku zwrócenia się Prezydenta RP do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie zgodności ustawy budżetowej z Konstytucją, Trybunał Konstytucyjny orzeka nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od dnia złożenia wniosku przez Prezydenta RP. Należy zaznaczyć, że Konstytucja przewiduje jeszcze jedną sytuację, w której prawo weta głowie państwa nie przysługuje. Odnosi się to do ustawy o zmianie Konstytucji.

Inicjatywa ustawodawcza |

Z inicjatywą uchwalenia ustawy najczęściej występuje Rada Ministrów. Inicjatywa ustawodawcza przysługuje także grupie co najmniej 100 tys. obywateli mających prawo wybierania do Sejmu, grupie co najmniej 15 posłów, komisji sejmowej (bez względu na liczebność), Senatowi i Prezydentowi RP. Przebieg procesu legislacyjnego określa Konstytucja oraz Regulamin Sejmu i Senatu.

Ograniczenia podmiotowe inicjatywy ustawodawczej przewidziano w zakresie:

• ustawy budżetowej i ustaw bezpośrednio wyznaczających sytuację finansów publicznych – projekty tych ustaw do Sejmu może zgłosić tylko Rada Ministrów (art. 221 Konstytucji);


• ustawy zmieniającej Konstytucję – projekt takiej ustawy może wnieść wyłącznie grupa przynajmniej 92 posłów, Senat i Prezydent RP (art. 235 ust. 1 Konstytucji).

Zobacz też |

• dekret


• konstytucja


• ustawa konstytucyjna


• ustawa organiczna

Bibliografia |

• Bogusław Banaszak: Prawo konstytucyjne. Wyd. siódme. C. H. Beck, 2015. ISBN 978-83-255-7285-3.

Linki zewnętrzne |

Zobacz hasło ustawa w Wikisłowniku

• 
  Internetowy System Aktów Prawnych na stronie Sejmu RP


• Czym jest i co reguluje ustawa

Zapoznaj się z zastrzeżeniami dotyczącymi pojęć prawnych w Wikipedii.