Górnik Zabrze
| |||
Pełna nazwa | Górnik Zabrze Sportowa Spółka Akcyjna | ||
Przydomek | Górnicy, KSG (od Klub Sportowy Górnik), Trójkolorowi | ||
Maskotka | Górnik o imieniu Jorguś Górnik o imieniu Żabolek | ||
Barwy | biało-niebiesko-czerwone | ||
Data założenia | 14 grudnia 1948 | ||
Debiut w najwyższej lidze | 18 marca 1956 Górnik Zabrze – Ruch Chorzów 3:1 | ||
Liga | Ekstraklasa | ||
Adres | ul. Franklina Delano Roosevelta 81 41-800 Zabrze | ||
Stadion | Stadion im. Ernesta Pohla | ||
Numer KRS | 0000106227 | ||
Prezes | Bartosz Sarnowski | ||
Menedżer | Marcin Brosz | ||
Trener | Marcin Brosz | ||
| |||
Strona internetowa |
Górnik Zabrze – polski klub piłkarski z siedzibą w Zabrzu, występujący od sezonu 2017/18 po rocznej przerwie w ekstraklasie. 14-krotny mistrz Polski, 4-krotny wicemistrz Polski, 6-krotny zdobywca Pucharu Polski, zdobywca Superpucharu Polski oraz Pucharu Ligi a także finalista Pucharu Zdobywców Pucharów oraz ćwierćfinalista Pucharu Mistrzów i Pucharu Intertoto. Aktualnie klub zajmuje 4. miejsce w tabeli wszech czasów Ekstraklasy i 2. miejsce w tabeli medalowej Mistrzostw Polski[1].
Spis treści
1 Historia
1.1 Początki klubu
1.2 Lata 50 XX w.
1.3 Lata 60 XX w.
1.4 Lata 70 XX w.
1.4.1 Droga do finału PZP 1969/70
1.5 Lata 80 XX w.
1.6 Lata 90 XX w.
1.7 Lata 2000-2009
1.8 Lata 2009-2013
1.9 Lata 2013-2017
1.10 Lokaty klubu
2 Osiągnięcia
2.1 Sukcesy krajowe
2.2 Sukcesy międzynarodowe
2.3 Sukcesy w rozgrywkach juniorów
3 Górnik w europejskich pucharach
4 Górnik w Pucharze Polski
5 Obecny skład
6 Piłkarze
6.1 Królowie strzelców Ekstraklasy (oraz dawnej I ligi) w barwach Górnika
6.2 Piłkarze Górnika w reprezentacji Polski
7 Trenerzy
7.1 Sztab szkoleniowy
8 Prezesi
9 Sponsorzy
10 Stadion
11 Uwagi
12 Przypisy
13 Linki zewnętrzne
Historia |
Początki klubu |
Początki sportu polskiego po II wojnie światowej na terenie Zabrza sięgają 1945 roku. Działania wojenne pozostawiły zdewastowane obiekty sportowe, brakowało sprzętu, a nawet młodzieży chętnej do uprawiania sportu. Powoli, wysiłkiem wielu działaczy, zaczęto zakładać kluby sportowe przy zakładach pracy. Tradycje piłkarskie górniczego Zabrza miały swe źródło w założonej w 1946 roku drużynie KS "Zjednoczenie". Wkrótce doszło do fuzji KS "Zjednoczenie" z KS "Zabrze", a w roku 1948 w wyniku ogólnokrajowej reorganizacji sportu i przejęcia opieki nad sportem górniczym przez zrzeszenie "Górnik" powstał jeden silny klub górniczy na terenie Zabrza. Został utworzony z połączenia KS "Zjednoczenie", KS "Concordia", KS "Pogoń" i KS "Skra" pod nazwą ZS "Górnik".
Lata 50 XX w. |
Pierwsze lata to okres konsolidacji klubu, ale już w roku 1952 Górnik awansuje do II ligi, którą w wyniku reorganizacji rozgrywek opuścił w roku 1953 na jeden sezon.
Rok 1957 przyniósł piłkarzom Górnika pierwszy tytuł mistrzowski oraz finał Pucharu Polski (1:2 z ŁKS). Mistrzostwo ligi wywalczyli dla zabrzan: Machnik i Kaczmarczyk – bramkarze, Florenski, Franosz, Czech, Hajduk – obrońcy, Nowara, Gawlik, Olejnik – pomocnicy, Pol, Szalecki, Kowol, Jankowski, Fojcik, Lentner i Wiśniowski – napastnicy.
Lata 60 XX w. |
W następnych 11 latach Górnik nie schodził już poniżej "medalowych" miejsc w tabeli ligowej, co w historii polskiego piłkarstwa jest wydarzeniem bez precedensu. Tylko w latach 1958, 1960, 1968 zabrzanie zajmowali trzecie miejsce, w roku 1962 byli zaś wicemistrzami, natomiast w latach 1959, 1961, 1963, 1964, 1965, 1966 i 1967 siedmiokrotnie zdobyli mistrzostwo Polski. Szczególnie imponująca jest "złota seria" lat 1963-1967, kiedy Górnik ustanowił rekord ligi polskiej: 5-krotne z rzędu zdobycie mistrzostwa. W następnych latach do drużyny mistrza Polski przybyło wielu utalentowanych zawodników. Kostka – bramkarz, Oślizło, Olszówka, Musiałek, Kulanek, Wilczek, Szołtysik, Gorgoń, Lubański, Szarmach, którzy wraz z Polem i Lentnerem zdobyli kolejne mistrzostwa Polski. Tytuły mistrzowskie w lidze zostały "podbudowane" jeszcze dwukrotnym zdobyciem Pucharu Polski w latach 1965 (4:0 Czarni Żagań) i 1968 (3:0 Ruch Chorzów), również dwukrotnym udziałem w PP 1962 (1:2 z Zagłębiem Sosnowiec) i 1966 (1:2 z Legią Warszawa). Kolejne boje Zabrzan to pojedynki na stadionach całej Europy, a nawet świata. 10. edycja Pucharu Europy (sezon 1964) przyniosła trzy dramatyczne pojedynki z praską Duklą – 1:4, 3:0, 0:0, oraz wyeliminowanie Górnika poprzez losowanie.
W 1965 roku Górnik wyeliminował mistrza Austrii Linzer ASK 3:1, 1:2 , ale w II rundzie uległ praskiej Sparcie – 0:3, 1:3. W następnym roku po wyeliminowaniu mistrza NRD Vorwärts Berlin – 2:1, 1:2, 3:1, uległ w pierwszym występie przeciwko mistrzowi Bułgarii CSKA Sofia – 0:4, 3:0. Kolejny, szósty już występ Górnika w Europie w sezonie 1967/68 przyniósł mu pierwszy w historii polskiej piłki awans do ćwierćfinału Pucharu Europy. W pierwszej rundzie Górnik wyeliminował mistrza Szwecji Djurgårdens IF 3:0, 1:0 – w drugiej – co było największą sensacją tej edycji pucharu – okazał się lepszy od rewelacyjnego Dynama Kijów, wygrywając w Kijowie 2:1 i remisując w Chorzowie na Stadionie Śląskim 1:1. W spotkaniu ćwierćfinałowym angielski Manchester United F.C. okazał się lepszy o jedną bramkę od Górnika. W pierwszym meczu w Manchesterze było 2:0 dla gospodarzy, natomiast w drugim Górnik wygrał, lecz tylko 1:0. Później drużyna Manchesteru zdobyła Puchar Europy, a zespół Górnika Zabrze był jedynym, który wygrał z mistrzem Anglii w tej edycji Pucharu Europy.
Lata 70 XX w. |
Największym sukcesem Górnika Zabrze był awans do finału Pucharu Zdobywców Pucharów w 1970 roku, gdzie zmierzyli się z Manchesterem City – na stadionie w Wiedniu Górnik przegrał 1:2.
Droga do finału PZP 1969/70 |
Olympiakos SFP – Górnik Zabrze 2:2 (0:2) (Wilczek 8, 36 min.)
Górnik Zabrze – Olympiakos Pireus 5:0 (1:0) (Wilczek 1, Skowronek 62, Szołtysik 70, Banaś 82 (k), 84 min.)
Rangers – Górnik Zabrze 1:3 (0:2) (Lubański 5, 87, Szaryński 11 min.)
Górnik Zabrze – Rangers 3:1 (0:1) (Olek 63, Lubański 77, Skowronek 81 min.)
Lewski Sofia – Górnik Zabrze 3:2 (2:1) (Szołtysik 5, Banaś 52 min.)
Górnik Zabrze – Lewski Sofia 2:1 (1:0) (Lubański 44, Banaś 56 min.)
AS Roma – Górnik Zabrze 1:1 (0:1) (Banaś 28 min.)
Górnik Zabrze – AS Roma 2:2 (0:1, 1:1, 2:1) (Lubański 90 (k), 93 min.)
baraż – Strasbourg (Stade de la Meinau)
Górnik Zabrze – AS Roma 1:1 (1:0, 1:1, 1:1) (Lubański 40 min.) – losowanie dla Górnika
Finał – Wiedeń (Praterstadion) 29 kwietnia 1970
Manchester City – Górnik Zabrze 2:1 (2:0) (Oślizło 68 min.)
W latach 70 XX w. Górnik Zabrze zdobył 2 Mistrzostwa Polski (sezon 1970/1971, sezon 1971/1972) i 3-krotnie zwyciężył w rozgrywkach o Puchar Polski (sezon 1969/1970, sezon 1970/1971, sezon 1971/1972).
W sezonie 1977/1978 Górnik zajął 16 miejsce w lidze i spadł do drugiej ligi. Jednak w następnym sezonie wywalczył awans i po roku nieobecności wrócił do I ligi.
Lata 80 XX w. |
W latach 80 XX w. zabrzański klub nawiązał do swoich największych osiągnięć, zdobywając w latach 1985-1988 cztery kolejne tytuły mistrza kraju.
W sezonie 1987/1988 Górnik wygrał swój jedyny Superpuchar Polski wygrywając z Lechem Poznań 2:1 (Cyroń 2 – Juskowiak). W latach 80 w barwach Górnika grali tacy piłkarze jak: Waldemar Matysik, Marek Piotrowicz, Ryszard Komornicki, Ryszard Cyroń, Józef Wandzik, Jan Urban, Andrzej Iwan, Robert Warzycha.
Lata 90 XX w. |
Początkowo Górnik notuje dobre wyniki. W sezonie 1993/94 do ostatniej kolejki walczy o mistrzostwo Polski, jednak po remisie z Legią Warszawa na wyjeździe w ostatniej kolejce 1:1 spada na trzecie miejsce. W meczu tym przy stanie 1:0 dla Górnika trzech zawodników tego klubu zostało usuniętych z boiska, co spowodowało powszechne na Górnym Śląsku podejrzenia o korupcję sędziego. W późniejszych latach Górnik wypada z ligowej czołówki walcząc w środku stawki bądź broniąc się przed spadkiem.
Lata 2000-2009 |
Drużyna, której trzon stanowią piłkarze wywodzący się z Górnego Śląska, plasuje się w połowie tabeli, lecz kolejne zawirowania stawiają Górnik na skraju krawędzi, czego wynikiem są nieustanne boje przed uniknięciem relegacji. Gdy klub odzyskał organizacyjną i finansową stabilizację, zamiast dołączyć do ligowych potentatów, zanotował najgorszy od lat wynik sportowy, doświadczając drugiego w historii spadku z najwyższej klasy rozgrywkowej.
Lata 2009-2013 |
Zespół mimo spadku szybko wrócił do Ekstraklasy. Potrzebował do tego tylko jednego sezonu. Od czasu powrotu do najwyższej klasy rozgrywkowej Górnik grał dobrze, lecz miał wahania formy. Ostatnie trzy sezony drużyna z Zabrza kończyła w górnej części ligowej tabeli. Klub finalizuje wówczas budowę nowego stadionu, który będzie mógł pomieścić około 30 tysięcy widzów.
Lata 2013-2017 |
Kończy się rozbudowa i modernizacja stadionu przy ul. Roosevelta[2]. W tym samym czasie zabrzański Górnik notuje trzeci w swej historii spadek z Ekstraklasy[3]. Od sezonu 2016/2017 KS Górnik Zabrze występuje w I lidze. Natomiast od sezonu 2017/18 Górnik znów zagra w Ekstraklasie. "Górnicy" wracają do najwyższej ligi po rocznej przerwie[4].
Lokaty klubu |
Sezon | Rozgrywki ligowe | Puchar Polski (rozgrywki centralne) | Uwagi | Rozgrywki europejskie | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Liga | Miejsce | Puchar | Etap | ||||
1948/1949 | III | Klasa A (okr. Śląsk Opolski) | 1 | nie rozgrywano | Przegrane baraże o awans[5]. | nie rozgrywano | |
1949/1950 | Klasa A (okr. Śląsk Opolski) | 1 | Przegrane baraże o awans. Awans dzięki reorganizacji rozgrywek[5]. | ||||
1951 | II | II liga (gr. C) | 2/8 | – | |||
1952 | II liga (gr. C) | 6/10 | 1/16 finału | ||||
1953 | III | III liga (gr. I) | 1/13 | nie rozgrywano | |||
1954 | II | II liga | 5/11 | 1/16 finału | |||
1955 | II liga | 2/14 | 1/32 finału | – | |||
1956 | I | I liga | 6/12 | finał | Pierwsze ligowe derby śląskie pomiędzy Górnikiem i Ruchem Chorzów. | ||
1957 | I liga | 1/12 | finał | Pierwszy tytuł mistrzowski Górnik dziesiątym klubem mistrzowskim. | |||
1958 | I liga | 3/12 | nie rozgrywano | ||||
1959 | I liga | 1/12 | Ernest Pol królem strzelców. | ||||
1960 | I liga | 3/12 | |||||
1961 | I liga | 1/12 | Ernest Pol królem strzelców. | 2. miejsce w grupie Pucharu Intertoto. | |||
Puchar Europy | 1/16 finału | ||||||
1962 | I liga | 2/14 | finał | Najwyższe zwycięstwo w I lidze: 12 maja 1962: Górnik Zabrze – Cracovia 9:0[6] | – | ||
1962/1963 | I liga | 1/14 | 1/2 finału | ||||
1963/1964 | I liga | 1/14 | 1/16 finału | Piąty tytuł mistrzowski Górnik na 3. miejscu w klasyfikacji medalowej za Ruchem Chorzów i Cracovią. | Puchar Europy | 1/8 finału | |
1964/1965 | I liga | 1/14 | zwycięstwo | Puchar Europy | 1/16 finału | ||
1965/1966 | I liga | 1/14 | finał | Włodzimierz Lubański królem strzelców. | Puchar Europy | 1/8 finału | |
1966/1967 | I liga | 1/14 | 1/16 finału | Włodzimierz Lubański królem strzelców. | 1. miejsce w grupie Pucharu Intertoto(ang.). | ||
Górnik ustanowił rekord pięciu zdobytych mistrzostw Polski z rzędu. | Puchar Europy | 1/8 finału | |||||
1967/1968 | I liga | 3/14 | zwycięstwo | Włodzimierz Lubański królem strzelców. | Puchar Europy | 1/4 finału | |
1968/1969 | I liga | 2/14 | zwycięstwo | Włodzimierz Lubański królem strzelców. | – | ||
1969/1970 | I liga | 3/14 | zwycięstwo | Puchar Zdobywców Pucharów | finał | ||
1970/1971 | I liga | 1/14 | zwycięstwo | Najwyższe zwycięstwo w rozgrywkach europejskich: 30 września 1970: Górnik Zabrze – Aalborg BK 8:1[7] | Puchar Zdobywców Pucharów | 1/4 finału | |
1971/1972 | I liga | 1/14 | zwycięstwo | Dziesiąty tytuł mistrzowski Górnik na 2. miejscu w klasyfikacji medalowej za Ruchem Chorzów. Górnik ustanowił rekord pięciu zdobytych Pucharów Polski z rzędu. Górnik ustanowił rekord szesnastu sezonów ligowych z rzędu zakończonych na podium. | Puchar Europy | 1/32 finału | |
1972/1973 | I liga | 4/14 | 1/4 finału | Puchar Europy | 1/16 finału | ||
1973/1974 | I liga | 2/16 | 1/2 finału | – | |||
1974/1975 | I liga | 7/16 | 1/2 finału | Tysięczny gol w I lidze: 18 czerwca 1975: Pogoń Szczecin – Górnik Zabrze 4:1[8] | 2. miejsce w grupie Pucharu Intertoto(ang.). | ||
Puchar UEFA | 1/32 finału | ||||||
1975/1976 | I liga | 9/16 | 1/8 finału | – | |||
1976/1977 | I liga | 3/16 | 1/8 finału | faza grupowa Pucharu Ligi | |||
1977/1978 | I liga | 16/16 | 1/8 finału | Puchar Ligi (nieoficjalny) | Puchar UEFA | 1/16 finału | |
1978/1979 | II | II liga (gr. wschodnia) | 1/16 | 1/4 finału[a] | – | ||
1979/1980 | I | I liga | 6/16 | 1/8 finału | |||
1980/1981 | I liga | 12/16 | 1/16 finału | ||||
1981/1982 | I liga | 5/16 | 1/2 finału | ||||
1982/1983 | I liga | 12/16 | 1/4 finału | ||||
1983/1984 | I liga | 4/16 | 1/4 finału | ||||
1984/1985 | I liga | 1/16 | 1/2 finału | 2. miejsce w grupie Pucharu Intertoto(ang.). | |||
1985/1986 | I liga | 1/16 | finał | Andrzej Zgutczyński królem strzelców. | 1. miejsce w grupie Pucharu Intertoto(ang.). | ||
Puchar Europy | 1/32 finału | ||||||
1986/1987 | I liga | 1/16 | 1/4 finału | 3. miejsce w grupie Pucharu Intertoto(ang.). | |||
Puchar Europy | 1/32 finału | ||||||
1987/1988 | I liga | 1/16 | 1/2 finału | finał Superpucharu Polski | Puchar Europy | 1/16 finału | |
Górnik na 1. miejscu w klasyfikacji medalowej przed Ruchem Chorzów i Wisłą Kraków. | |||||||
1988/1989 | I liga | 3/16 | 1/4 finału | Superpuchar Polski | Puchar Europy | 1/16 finału | |
1989/1990 | I liga | 6/16 | 1/16 finału | Puchar UEFA | 1/32 finału | ||
1990/1991 | I liga | 2/16 | 1/4 finału | – | |||
1991/1992 | I liga | 4/18 | finał | Puchar UEFA | 1/32 finału | ||
1992/1993 | I liga | 9/18 | 1/8 finału | Tysięczny mecz w Ekstraklasie: 28 marca 1993: Olimpia Poznań – Górnik Zabrze 0:0[9] | – | ||
1993/1994 | I liga | 3/18 | 1/2 finału | ||||
1994/1995 | I liga | 5/18 | 1/16 finału | Puchar UEFA | 1/32 finału | ||
1995/1996 | I liga | 12/18 | 1/4 finału | Puchar Intertoto | faza grupowa | ||
1996/1997 | I liga | 13/18 | 1/8 finału | – | |||
1997/1998 | I liga | 8/18 | 1/2 finału | ||||
1998/1999 | I liga | 7/16 | 1/16 finału | ||||
1999/2000 | I liga | 14/16 | 1/8 finału | Adam Kompała królem strzelców. ćwierćfinał Pucharu Ligi | |||
2000/2001 | I liga | 13/16 | finał | 1/8 finału Pucharu Ligi | |||
2001/2002 | I liga | 9/16 | 1/8 finału | 1/8 finału Pucharu Ligi | |||
2002/2003 | I liga | 7/16 | 1/16 finału | Najwyższe zwycięstwo w Ekstraklasie: 9 kwietnia 2003: Górnik Zabrze – Pogoń Szczecin 9:0[10] | |||
2003/2004 | I liga | 7/14 | 1/8 finału | ||||
2004/2005 | I liga | 11/14 | 1/8 finału | ||||
2005/2006 | I liga | 13/16[b] | 1/16 finału | ||||
2006/2007 | I liga | 14/16 | 1/8 finału | faza grupowa Pucharu Ekstraklasy | |||
2007/2008 | I liga | 8/16 | 1/16 finału | półfinał Pucharu Ekstraklasy | |||
2008/2009 | Ekstraklasa | 15/16[c] | 1/8 finału | faza grupowa Pucharu Ekstraklasy | |||
2009/2010 | II | I liga | 2/18 | 1/16 finału | |||
2010/2011 | I | Ekstraklasa | 6/16 | 1/16 finału | |||
2011/2012 | Ekstraklasa | 8/16 | 1/8 finału | ||||
2012/2013 | Ekstraklasa | 5/16 | 1/16 finału | ||||
2013/2014 | Ekstraklasa | 6/16 | 1/4 finału | ||||
2014/2015 | Ekstraklasa | 7/16 | 1/8 finału | ||||
2015/2016 | Ekstraklasa | 15/16 | 1/16 finału | Ostatnie wielkie derby Śląska pomiędzy Górnikiem i Ruchem Chorzów. | |||
2016/2017 | II | I liga | 2/18 | 1/8 finału | Igor Angulo królem strzelców. | ||
2017/2018 | I | Ekstraklasa | 4/16 | 1/2 finału | Górnik po 23 latach wraca do europejskich pucharów |
Osiągnięcia |
Sukcesy krajowe |
Mistrzostwa Polski:
1. miejsce: 1957, 1959, 1961, 1963, 1964, 1965, 1966, 1967, 1971,1972, 1985, 1986, 1987, 1988
2. miejsce: 1962, 1969, 1974, 1991
3. miejsce: 1958, 1960, 1968, 1970, 1977, 1989, 1994
Puchar Polski:
Zdobywca: 1965, 1968, 1969, 1970, 1971, 1972
Finalista: 1956, 1957, 1962, 1966, 1986, 1992, 2001
Puchar Ligi:
Zdobywca 1978 (nieoficjalny)
Superpuchar Polski:
Zdobywca: 1988
Finalista: 1987
Sukcesy międzynarodowe |
Liga Mistrzów/Puchar Mistrzów:
Ćwierćfinalista: 1968
Puchar Zdobywców Pucharów:
Finalista: 1970
Ćwierćfinalista: 1971
Puchar Ameryki (Interliga):
Półfinalista: 1963
Puchar Karla Rappana (Intertoto):
Ćwierćfinalista: 1967
Sukcesy w rozgrywkach juniorów |
Mistrzostwa Polski juniorów U-19:
1. miejsce: 1967, 1989
2. miejsce: 1985, 2001, 2011
Mistrzostwa Polski juniorów U-17:
1. miejsce: 1992, 1996
2. miejsce: 2014, 2015
Górnik w europejskich pucharach |
Górnik w Pucharze Polski |
Obecny skład |
Stan na 6 listopada 2018[11][12][13]
|
|
Piłkarze |
Królowie strzelców Ekstraklasy (oraz dawnej I ligi) w barwach Górnika |
Sezon | Imię i nazwisko | Liczba bramek |
---|---|---|
1959 | Ernest Pohl | 21 |
1961 | Ernest Pohl | 24 |
1965/1966 | Włodzimierz Lubański | 23 |
1966/1967 | Włodzimierz Lubański | 18 |
1967/1968 | Włodzimierz Lubański | 24 |
1968/1969 | Włodzimierz Lubański | 22 |
1985/1986 | Andrzej Zgutczyński | 20 |
1999/2000 | Adam Kompała | 19 |
Piłkarze Górnika w reprezentacji Polski |
| |
|
Trenerzy |
Sztab szkoleniowy |
- Stan na 6 listopada 2018.[14]
Trener – Marcin Brosz
Asystent trenera - Marek Kasprzyk
Trener bramkarzy – Marek Matuszek
Trener przygotowania fizycznego – Wojciech Mroszczyk
Kierownik drużyny – Krzysztof Skutnik
Fizjoterapeuta – Bartłomiej Spałek
Masażysta – Sebastian Jagiełło
Lekarz – Zbigniew Kwiatkowski
Prezesi |
Sponsorzy |
STS – Sponsor Główny
Łomża – Sponsor Główny
Kraksport – Sponsor Techniczny
Adidas – Partner Techniczny
Stadion |
Obiekt oddany do eksploatacji w 1934 roku – nadano mu wtedy imię Adolfa Hitlera. Wbrew obiegowej opinii nazwa ta przestała obowiązywać po 1945 roku na mocy Dekretu Rady Państwa znoszącego na całym zajętym terytorium tego typu nazewnictwo ze wszystkich obiektów publicznych, a dopiero 9 czerwca 2005 roku stadion oficjalnie otrzymał imię zmarłego 10 lat wcześniej Ernesta Pohla[15] (który nieoficjalnie patronował obiektowi od 5 kwietnia 2004[16]), mimo że słynny piłkarz grał w Górniku jako Ernest Pol. Aktualna pojemność stadionu to 24 563 miejsc, wszystkie siedzące (w rozbudowie).
Niektóre mecze w europejskich pucharach Górnik rozgrywał na Stadionie Śląskim.
Uwagi |
↑ drużyna rezerw, pierwsza drużyna odpadła w III rundzie
↑ Górnik zakończył rozgrywki na 14. miejscu, jednak, w związku z posezonową fuzją z Amiką Wronki, Lech Poznań nie wystąpił o licencję na przyszły sezon i został przesunięty w tabeli na ostatnią pozycję.
↑ Górnik zakończył rozgrywki na 16. miejscu, jednak z powodu nieprzyznania licencji ŁKS-owi na grę w Ekstraklasie w kolejnym sezonie, zespół z Łodzi został przesunięty w tabeli na ostatnią pozycję.
Przypisy |
↑ Mistrzostwa Polski 1920 – 2013 (pol.). [dostęp 4 sierpnia 2013].
↑ Stadion w Zabrzu, stadion-zabrze.pl [dostęp 2016-09-19] .
↑ Koszmar po zabrzańsku. Piłkarze bez cojones [dostęp 2016-09-19] .
↑ I liga. Sandecja Nowy Sącz i Górnik Zabrze awansowały do ekstraklasy, „Sport.pl”, 4 czerwca 2017 [dostęp 2017-06-07] (pol.).
↑ ab Górnik Zabrze - sezon po sezonie - lata 1940 - 1949 - Historia Polskiej Piłki Nożnej - HPPN.PL, www.hppn.pl [dostęp 2017-11-23] .
↑ 12.05.1962 - Górnik Zabrze - Cracovia 9:0 – WikiGórnik, wikigornik.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
↑ Najwyższe zwycięstwa – WikiGórnik, wikigornik.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
↑ 18.06.1975 - Pogoń Szczecin - Górnik Zabrze 4:1 – WikiGórnik, wikigornik.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
↑ 28.03.1993 - Olimpia Poznań - Górnik Zabrze 0:0 – WikiGórnik, wikigornik.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
↑ 09.04.2003 - Górnik Zabrze - Pogoń Szczecin 9:0 – WikiGórnik, wikigornik.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
↑ Zaria Balti - Górnik Zabrze Line-ups (ang.). uefa.com. [dostęp 2018-07-18].
↑ Górnik Zabrze Squad (ang.). uefa.com. [dostęp 2018-07-18].
↑ Górnik Zabrze. Pierwsza drużyna (pol.). gornikzabrze.pl. [dostęp 2018-07-18].
↑ Sztab szkoleniowy (pol.). gornikzabrze.pl. [dostęp 2015-02-24].
↑ PZPN.PL : Ernest Pohl będzie patronem stadionu w Zabrzu
↑ Skarb – Górnik Zabrze
Linki zewnętrzne |
Oficjalna strona internetowa Klubu Sportowego Górnik Zabrze (pol.)
Profil Klubu Sportowego Górnik Zabrze na 90minut.pl (pol.)
Profil Klubu Sportowego Górnik Zabrze na Soccerway (ang.)
Profil Klubu Sportowego Górnik Zabrze na Transfermarkt (ang.)
|
|
|
|
|
|
Kontrola autorytatywna (klub piłki nożnej):
VIAF: 167344660
GND: 1025107187
- WorldCat