I liga polska w piłce nożnej




































































Fortuna 1 Liga
1 Liga



Sports current event.svg 2018/2019


Państwo

 Polska
Dyscyplina

piłka nożna
Organizator rozgrywek

PZPN
Data założenia
30 maja 1948
Warszawa
Założyciel

zobacz
Poprzednia nazwa
(do sezonu 2007/2008 oficjalnie II liga polska)
Prezes

Martyna Pajączek
Partner TV

Polsat Sport
Sponsor tytularny
Fortuna Online Zakłady Bukmacherskie Sp. z o.o.

Rozgrywki
Liczba drużyn
18
Wyższy poziom ligowy

Ekstraklasa
Niższy poziom ligowy

II liga

Zwycięzcy
Pierwszy zwycięzca

Górnik Radlin
Obecny zwycięzca

Miedź Legnica

Strona internetowa

I liga polska w piłce nożnej – drugi poziom rozgrywek mężczyzn w Polsce. Do sezonu 2007/2008 nazywana II ligą. Zmagania w jej ramach toczą się cyklicznie (co sezon) w systemie mecz i rewanż. Przeznaczone są dla 18 polskich klubów piłkarskich. Dwie pierwsze drużyny I ligi polskiej uzyskują awans do Ekstraklasy, zaś najsłabsze trzy zespoły relegowane są do II ligi. Od początku zarządzana przez Polski Związek Piłki Nożnej. Kluby zrzeszone są w stowarzyszeniu Pierwsza Liga Piłkarska (PLP). Od lutego 2017 do czerwca 2018 liga nosiła nazwę Nice 1 Liga[1][2]. Od sezonu 2018/2019 nazwa brzmi Fortuna 1 Liga i będzie obowiązywać przez kolejne trzy sezony[3]. 17 lipca 2018 roku sponsorem tytularnym rozgrywek została Fortuna Online Zakłady Bukmacherskie Sp. z o.o.




Spis treści






  • 1 Historia


    • 1.1 Krajowa klasa B


    • 1.2 Turnieje barażowe (okres międzywojenny)


    • 1.3 Powstanie rozgrywek


    • 1.4 Różne formuły rozgrywek


    • 1.5 I liga obecnie


    • 1.6 Pierwsza Liga Piłkarska


    • 1.7 1 liga w telewizji


    • 1.8 Sponsorzy w 1 lidze


      • 1.8.1 Nice 1 Liga


      • 1.8.2 Fortuna 1 Liga




    • 1.9 Władze Pierwszej Ligi Piłkarskiej


    • 1.10 Pro Junior System


    • 1.11 System VAR


    • 1.12 Rozgrywki od 1949




  • 2 Wymogi licencyjne


    • 2.1 Wymagania dot. stadionu


    • 2.2 Wymagania dot. obiektów treningowych




  • 3 Fortuna 1 Liga w sezonie 2018/2019


  • 4 Królowie strzelców I ligi polskiej


  • 5 Mistrzowie I ligi polskiej oraz inne drużyny awansujące do ekstraklasy


  • 6 Miejscowości reprezentowane w I lidze


  • 7 Pozostałe informacje


  • 8 Zobacz też


  • 9 Uwagi


  • 10 Przypisy


  • 11 Linki zewnętrzne





Historia |



Krajowa klasa B |


W latach 1913 i 1914 przeprowadzono dwie edycje piłkarskich mistrzostw Galicji – określanych mianem mistrzostw klasy A – w których udział wzięły cztery czołowe polskie kluby futbolowe zaboru austriackiego.

Równocześnie – dla pozostałych 20 polskich zespołów działających na terenie Galicji – zorganizowano rozgrywki klasy B. Nie była to co prawda klasyczna liga – w dodatku jej zwycięzca nie wywalczał promocji do klasy A – jednak to właśnie od tego momentu można mówić o hierarchiczności zmagań piłkarskich w Polsce i uznać owe rozgrywki za pierwsze w historii polskiej piłki nożnej zmagania drugiego szczebla.


Także w 1921, podczas nieligowych Mistrzostw Polski, istniał podział na dwie klasy. Zwycięzcy okręgowych klas A walczyli o tytuł mistrza Polski, natomiast dla słabszych zespołów, triumfatorów klas B zorganizowano wspólne rozgrywki finałowe. Wystąpiły w nich 4 zespoły: Cracovia II, Pogoń II Lwów, AZS Warszawa i Union Łódź, z których najlepsze okazały się rezerwy Cracovii. Z przyczyn finansowych w kolejnych latach zrezygnowano z ich przeprowadzania.



Turnieje barażowe (okres międzywojenny) |



 Osobny artykuł: Okręgowe rozgrywki w piłce nożnej w okresie międzywojennym.

Później, w okresie międzywojennym nie było stopni pośrednich pomiędzy Ekstraklasą a mistrzostwami okręgów (czyli rozgrywkami regionalnymi). Problem awansów do I ligi polskiej rozwiązywały turnieje barażowe. Raz na jakiś czas pojawiały się jednak koncepcje jej utworzenia, których w rzeczywistości nigdy nie zrealizowano. 2 listopada 1929 projekt jej powołania zaproponował na swych łamach Przegląd Sportowy. Idea nie została podchwycona przez piłkarską centralę, więc dalsze próby jej forowania porzucono. Do pomysłu wrócono niemal dekadę później. W niedzielę, 26 września 1937 odbyła się w Częstochowie konferencja przedstawicieli ośmiu klubów A-klasowych, podczas której omawiano szczegóły utworzenia ogólnokrajowej II ligi, a uczestniczyli w niej delegaci:




  • Brygady Częstochowa,


  • Dębu Katowice,


  • Gryfa Toruń,


  • Rewery Stanisławów,


  • Strzelca Janowa Dolina,


  • Śmigłego Wilno,


  • Unii Sosnowiec,


  • WKS Grodno.


Dodatkowo do udziału w niej zaproszono przedstawicieli czterech kolejnych drużyn, którzy jednakże nie pojawili się na spotkaniu. Były to:




  • HCP Poznań,


  • Naprzód Lipiny,


  • Podgórze Kraków,


  • Union Touring Łódź.


Podczas konferencji rozmawiano o utworzeniu narodowej B-klasy, którą miało tworzyć wspomnianych 12 klubów, jednak i z tego projektu nic nie wyszło.


Turnieje barażowe o awans do Ekstraklasy były w czasach międzywojennych sprawą dość skomplikowaną. Najpierw należało wygrać właściwą miejscowo regionalną A-klasą. Następnie rozgrywano spotkania między mistrzami A-klas z sąsiednich województw, wyłaniając w ten sposób mistrza makroregionu. Ostatnim etapem były zaś ogólnopolskie baraże, do których przystępowali czterej mistrzowie makroregionów: Polski płd.-zach., Polski płd.-wsch., Polski płn.-zach. oraz Polski płn-wsch. Z tego grona do Ligi awansowały dwa kluby.


Przykładem na opisanie tego procesu są baraże, które miały miejsce jesienią 1937. Zwycięzca warszawskiej A-klasy Polonia Warszawa, spotkała się najpierw z mistrzami sąsiednich okręgów – Gryfem Toruń, HCP Poznań oraz Unionem-Touring Łódź, a zwyciężając w tym turnieju została mistrzem północno-zachodniej Polski.


W barażach ogólnopolskich warszawianie grali ze Śmigłym Wilno (mistrz płn.-wsch. Polski), Unią Lublin (mistrz płd.-wsch. Polski) oraz Brygadą Częstochowa (mistrz płd.-zach. Polski). Z grona tych czterech drużyn awans do Ekstraklasy sezonu 1938 wywalczyły Polonia oraz Śmigły, które zastąpiły spadkowiczów – Garbarnię Kraków oraz Dąb Katowice.



Powstanie rozgrywek |


Pierwsze, realne plany zawiązania właściwej II ligi polskiej pojawiły się w 1947. Już rok później, w trakcie 31. Walnego Zgromadzenia PZPN (zorganizowanego w Warszawie w dniach 14 lutego i 15 lutego 1948) projekt jej utworzenia próbowali przeforsować delegaci z Gdańska. Przeciwni temu byli jednak działacze z najsilniejszych piłkarsko ośrodków (Warszawa, Łódź, Kraków, Śląsk) i koncepcję tę trzeba było odłożyć do następnego spotkania. Tak się też stało i podczas 32. Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia PZPN w Warszawie, uchwałą z dnia 30 maja 1948, formalnie powołano II ligę państwową (jak ją pierwotnie nazywano), mającą liczyć 18 drużyn grających w jednej grupie. Jednak w przeddzień oficjalnego startu – uchwałą PZPN z 19 lutego 1949 – powiększono ją do 20 klubów, dzieląc przy tym na dwie grupy: północną i południową (w każdej po 10 drużyn).

Pierwsze mecze (w sumie 10 spotkań) rozegrano podczas inauguracyjnej kolejki sezonu 1949 w dniu 20 marca 1949. Premierowego gola zdobył Józef Kokot (piłkarz Naprzodu Lipiny) w pojedynku Naprzód Lipiny – Błękitni Kielce. Pierwszymi zwycięzcami zostały: Garbarnia Kraków (w grupie północnej) i Górnik Radlin (w grupie południowej) i to one awansowały do Ekstraklasy. Formalnie tytuł mistrza II ligi polskiej przyznano jednak tylko „Górnikom”, którzy po dramatycznym barażowym trójmeczu ograli krakowian (4:2, 0:2 i 4:3). Tytuły pierwszych drugoligowych królów strzelców wywalczyli: w grupie północnej – Mieczysław Nowak (Garbarnia Kraków) z 24 bramkami (później słusznie uznany za króla strzelców całych rozgrywek), zaś w grupie południowej – Franke (Górnik Radlin), strzelec 19 goli. Niezbyt chlubne miano pierwszych spadkowiczów przypadło natomiast: Ognisku Siedlce i PTC Pabianice (w grupie północnej) oraz Błękitnym Kielce i Pafawagowi Wrocław (w grupie południowej).



Różne formuły rozgrywek |


Później II liga polska wielokrotnie zmieniała swoją formułę – rozgrywana była w jednej, dwóch lub czterech (jedynie w latach 1951-1952) grupach. 4 lutego 1951 podjęto bowiem uchwałę o przekształceniu II ligi polskiej na wzór radziecki tak, by każde z 17 nowo utworzonych województw miało przynajmniej jeden zespół w tej klasie, toteż już w sezonie 1951 wystąpiły w niej aż 32 drużyny (po 8 ekip w każdej z 4 grup). Dodatkowo, przed sezonem 1952 powiększono ją o kolejnych 8 zespołów, do – rekordowej w całej historii tej klasy – liczby 40 drużyn, grających nadal w 4 grupach. Różnice w poziomie były jednak na tyle znaczne, że po roku wycofano się z tego pomysłu i w marcu do rozgrywek sezonu 1953 dopuszczono jedynie 14 ekip. Wycofanie prawie 1/3 wcześniejszego składu stało się zaczątkiem utworzenia III ligi polskiej. Systemem jednogrupowym grano przez cztery kolejne sezony (w edycji 1954 – na skutek wycofania się Lotnika Warszawa i Zawiszy Bydgoszcz – w zaledwie jedenastozespołowym gronie, co do dziś jest najmniejszą liczbą w historii).


Uchwałą z 16 lutego 1957 powiększono II ligę polską – od sezonu 1957 – do 24 drużyn (grających ponownie w dwóch grupach). Kolejna zmiana nastąpiła przed sezonem 1961, gdy to 18 lutego 1961 połączono obydwie grupy w jedną 18-zespołową, by po roku (17 lutego 1962) znów je podzielić na dwie (zaledwie 8-zespołowe). Ta reforma miała jednak logiczne uzasadnienie, bowiem podczas 47. Walnego Zgromadzenia (sprawozdawczego) PZPN, obradującego Warszawie w dniach 17 lutego i 18 lutego 1962, podjęto uchwałę by od sezonu 1963 (a formalnie 1962/1963) – wzorem niższych klas rozgrywkowych – przejść z systemu „wiosna-jesień” na bardziej europejski model „jesień-wiosna” (podobnie miało się stać w przypadku Ekstraklasy). Pierwszą kolejkę nowego systemu (będącą jednocześnie inauguracyjną sezonu 1962/1963) rozegrano 11 sierpnia 1962. Od tego czasu w jednej grupie II ligi polskiej występowało niezmiennie 16 klubów. O tym, że przemyślane koncepcje są dużo trwalsze, niż „genialne” przebłyski niech świadczy fakt, iż przez następnych 11 sezonów... nic już nie zmieniono.


27 czerwca 1973 uchwałą Prezydium PZPN – na fali euforii, spowodowanej wspaniałymi występami narodowej reprezentacji Polski Kazimierza Górskiego – postanowiono od sezonu 1973/1974 dwukrotnie powiększyć II ligę polską (dwie grupy po 16 drużyn). W tenże sposób i z niezmienną liczbą drugoligowców (czyli w sumie 32) grano przez kolejnych 16 sezonów (do sezonu 1988/1989), zmieniały się tylko osie nazw grup (raz „północ-południe”, raz „wschód-zachód”). Dopiero w 1989 – poniekąd na fali przemian ustrojowych kraju – postanowiono przy okazji zreformować rodzimą piłkę. W ten sposób od sezonu 1989/1990 II liga polska liczyła 20 klubów, grających w jednej grupie. Eksperyment ów przetrwał zaledwie dwa lata (do sezonu 1990/1991) i od edycji 1991/1992 grano z powrotem w dwóch grupach (tym razem już 18-zespołowych).


System dwugrupowy utrzymał się do sezonu 1998/1999 (jedynie przed edycją 1998/1999 – pod kątem planowanej reformy – zmniejszono liczbę klubów w każdej z nich do 14). W 1999 połączono obydwie grupy w jedną (aż 24-drużynową), tak więc w sezonie 1999/2000 każda z ekip rozegrała aż 46 ligowych bojów, co jest absolutnym rekordem w długiej historii polskiego futbolu i pewnie przez całe dekady takim pozostanie. Motywem przewodnim reformy PZPN była 20-zespołowa II liga polska i w sezonie 2000/2001 udało się do niego dojść. Po dwóch latach – przed sezonem 2002/2003 – zmniejszono liczbę klubów do 18. Mistrz oraz wicemistrz uzyskiwali bezpośredni awans do I ligi, natomiast drużyna z 3. miejsca rozgrywała dwumeczowy baraż z 14. zespołem I ligi. Cztery ostatnie kluby (z miejsc 15., 16., 17. i 18.) spadały bezpośrednio do starej III ligi polskiej, zaś cztery kolejne (z miejsc 11., 12., 13. i 14.) rozgrywały dwumeczowe baraże z wicemistrzami poszczególnych grup starej III ligi (o układzie poszczególnych par decydowało losowanie). W sezonie 2008/2009 nastąpiła reorganizacja rozgrywek w skutek, której nazwa I ligi przypadła drugiemu poziomowi rozgrywkowemu. Od tego czasu najwyższą klasą rozgrywkową w Polsce jest Ekstraklasa.



I liga obecnie |


Od sezonu 2009/2010 zmieniono po raz kolejny zasady awansów i spadków. Do Ekstraklasy bezpośrednio awansowały dwie najlepsze drużyny, a do II ligi spadały cztery ostatnie kluby. Od sezonu 2014/2015 15. drużyna ligi miała szansę na utrzymanie się w I lidze, jednak w tym celu musiała rozegrać dwa mecze barażowe z 4. drużyną II ligi. Od sezonu 2018/2019 zrezygnowano z rozgrywania barażów, dlatego 15. miejsce w I lidze gwarantowało bezpośrednie utrzymanie.


W I lidze występuje 18 zespołów. Każdy rozgrywa 34 kolejki ligowe. Do grania w lidze upoważnia otrzymanie od PZPN licencji na dany sezon rozgrywkowy. Jednym z wymogów licencyjnych jest posiadanie oświetlenia na stadionie, od 2020 niezbędna będzie również podgrzewana murawa.


Kolejna ważna zmiana zostanie wprowadzona od sezonu 2019/2020. Do Ekstraklasy będą mogły awansować aż 3 kluby. Pierwsze dwa awansują bezpośrednio. Z kolei drużyny z miejsc 3 - 6 rozegrają między sobą mecze barażowe. Z ligi spadać będą nadal trzy drużyny.



Pierwsza Liga Piłkarska |


W 2014 przekształcono stowarzyszenie Piłkarska Liga Polska (działające od 2001) w aktywnie działające stowarzyszenie Pierwsza Liga Piłkarska (PLP) z siedzibą w PZPN. Od 2012 do 2016 prezesem PLP był Michał Listkiewicz, od 2016 roku jest Martyna Pajączek.


Pierwsza Liga Piłkarska (PLP) jest związkiem piłkarskich klubów 1 ligi, mającym na celu rozwój współpracy pomiędzy klubami 1 ligi, w szczególności w zakresie podejmowania decyzji istotnych dla funkcjonowania tych rozgrywek, promocję 1 ligi oraz zwiększenie zainteresowania rozgrywkami 1 ligi wśród obecnych i potencjalnych kibiców piłki nożnej.


Ważną cechą klubów 1 ligi jest ich lokalność: kluby są ważne dla miejscowej społeczności, starają się przyciągać na trybuny rodziny, ale także prowadzić szkolenie piłkarskie dla dzieci i młodzieży, a jednocześnie organizować przy klubach Kluby Biznesu angażujące przedstawicieli lokalnego biznesu. Dużą rolę w życiu klubów odgrywają działania charytatywne i zaangażowanie w życie lokalnej społeczności.



1 liga w telewizji |


Od sezonu 2006/2007 do sezonu 2007/2008 rozgrywki były pokazywane przez Telewizję Polską na antenach TVP Sport, TVP3 oraz TVP Info[4][5]. Umowa - gwarantująca pokazywanie dwóch meczów w kolejce oraz magazynu ligowego - miała obowiązywać przez trzy sezony[6] (do czerwca 2009)[7], jednak 26 września 2008 PZPN podjął uchwałę o wypowiedzeniu umowy ze skutkiem natychmiastowym[8]. W październiku 2008 prawa medialne do "nowej" I ligi nabyła Telekomunikacja Polska S.A., która oprócz transmitowania spotkań na antenie Orange Sport i Orange Sport Info produkowała również magazyn podsumowujący każdą kolejkę. Umowa była przedłużana aż do końca sezonu 2014/2015[9]. Na początku 2015 PZPN podpisał 3-letnią umowę z Telewizją Polsat na pokazywanie dwóch spotkań z każdej kolejki I ligi wraz z magazynem ligowym, począwszy od sezonu 2015/2016 do sezonu 2017/2018.[10][11]. Umowa została przedłużona na kolejne 3 sezony od 2018/2019 do 2020/2021[12].


Magazyn ligowy jest transmitowany w każdy poniedziałek o godzinie 20:30 na sportowych antenach Polsatu. Stałymi prowadzącymi są Marcin Feddek i Szymon Rojek, a ekspertami Janusz Kudyba i Tomasz Łapiński. Co tydzień do studia jest zapraszany gość specjalny z pierwszoligowych klubów.



Sponsorzy w 1 lidze |


Przez kilka miesięcy sezonu 2009/2010 sponsorem tytularnym ligi była firma bukmacherska Unibet, jednakże z powodu uchwalenia przez polski rząd ustawy antyhazardowej współpracę zakończono.



Nice 1 Liga |


W lutym 2017 roku Pierwsza Liga Piłkarska sfinalizowała rozmowy z firmą NICE - producentem automatyki do bram, która była sponsorem tytularnym ligi do końca czerwca 2018 roku. W tym samym czasie udało się również sfinalizować rozmowy ze sponsorem oficjalnym Fortuna Online Zakłady Bukmacherskie Sp. z o.o. oraz z partnerem ligi firmą OSHEE.



Fortuna 1 Liga |


W lipcu 2018 roku podpisano nową umowę z firmą Fortuna Online Zakłady Bukmacherskie Sp. z o.o, na mocy której stała się ona sponsorem tytularnym ligi na trzy kolejne sezony. Przedłużono również na kolejny sezon umowę z firmą OSHEE.



Władze Pierwszej Ligi Piłkarskiej |


Obecnie zarząd Pierwszej Ligi Piłkarskiej liczy dwie osoby. Prezesem jest Martyna Pajączek, która w latach 2011-2018 była prezesem Zarządu MKS Miedź Legnica SA. W latach 2012-2016 była także członkiem komisji rewizyjnej PZPN, a od 2016 jest Członkiem Zarządu PZPN. W latach 2014-2016 pełniła funkcję wiceprezes PLP , a od 2016 roku jest prezesem PLP[13].


Funkcję wiceprezesa pełni Wojciech Cygan, który od 2016 roku jest Członkiem Zarządu PZPN, a od 2018 roku jest Prezesem Zarządu RKS Raków Częstochowa S.A..


W komisji rewizyjnej zasiadają Tomasz Mikołajko, Marcin Janicki, Zbigniew Prejs i Karol Wójcik.



Pro Junior System |


Na zapleczu ekstraklasy ważne jest szkolenie młodzieży w przy klubowych akademiach. Ponadto w 1 lidze w każdym meczu obowiązkowo musi grać jeden młodzieżowiec. Od sezonu 2016/2017 w 1 lidze zaczął obowiązywać program Pro Junior System, który nagradza drużyny grające zawodnikami do 21. roku życia. Klubom przyznawane są punkty za spędzony przez zawodników czas na boisku. W pierwszym sezonie dla 5 drużyn PZPN przewidział w sumie 4,5 mln zł, w kolejnym dla 7 drużyn 6 mln zł. W sezonie 2016/2017 najwięcej punktów uzbierała Olimpia Grudziądz, rok później był to Stomil Olsztyn.



System VAR |


Po raz pierwszy w historii I ligi system VAR został użyty w meczu Chojniczanka Chojnice – Raków Częstochowa (sezon 2017/2018).



Rozgrywki od 1949 |



































































































Sezony
Liczba grup
Liczba drużyn w grupie
Liczba drużyn
1949-1950
2
10
20
1951
4
8
32
1952
4
10
40
1953-1956
1
14
14
1957-1960
2
12
24
1961
1
18
18
1962
2
8
16
1962/63-1972/73
1
16
16
1973/74-1988/89
2
16
32
1989/1990-1990/1991
1
20
20
1991/92-1997/98
2
18
36
1998/99
2
14
28
1999/2000
1
24
24
2000/2001-2001/2002
1
20
20
2002/2003-
1
18
18


Wymogi licencyjne |


Kluby, uczestniczące w tej klasie rozgrywkowej w sezonie 2018/19 muszą spełnić następujące kryteria infrastrukturalne:



Wymagania dot. stadionu |



  • min. 2000 miejsc siedzących ( w tym min. 500 miejsc zadaszonych)

  • oświetlenie o natężeniu min. 1200 lx

  • System monitoringu wizyjnego

  • Co najmniej 5% ogólnej liczby miejsc na Stadionie musi być udostępnionych dla Kibiców drużyny gości w oddzielnym sektorze



Wymagania dot. obiektów treningowych |


Minimalna infrastruktura musi obejmować :



  • dwa pełnowymiarowe boiska treningowe, o wymiarach odpowiadających wymiarom boiska głównego lub o szerokości min. 60 m i długości min. 100 m;

  • jedno pełnowymiarowe boisko ze sztuczną trawą, na użytkowanie którego zgodę wyraził właściwy Wojewódzki ZPN[14]



Fortuna 1 Liga w sezonie 2018/2019 |


71. edycja rozgrywek I ligi, w której rywalizuje 18 drużyn w systemie mecz i rewanż. Zmagania rozpoczęły się 20 lipca 2018, a zakończą się 19 maja 2019. Pierwszą bramkę strzelił w 13. minucie meczu Garbarnia Kraków – Stal Mielec zawodnik gości Martin Dobrotka (spotkanie zakończyło się wynikiem 0:2).


































































































Uczestnicy poprzedniej edycji

CCH

Chojniczanka Chojnice
3

TYC

GKS Tychy
4

KAT

GKS Katowice
5

WIG

Wigry Suwałki
6

RAK

Raków Częstochowa
7

SMI

Stal Mielec
8

POD

Podbeskidzie Bielsko-Biała
9

CHG

Chrobry Głogów
10

ODO

Odra Opole
11

PNI

Puszcza Niepołomice
12

BYT

Bytovia Bytów
13

STO

Stomil Olsztyn
14

Aiga downarrow inv.svg  Spadek z Ekstraklasy 2017/2018

BBT

Bruk-Bet Termalica Nieciecza
15

SNS

Sandecja Nowy Sącz
16

Aiga uparrow inv.svg Awans z II ligi 2017/2018

JAS

GKS 1962 Jastrzębie
1

ŁKS

ŁKS Łódź
2

WAR

Warta Poznań
3
po barażach o I ligę

GAR

Garbarnia Kraków
4

Oznaczenia:



  • kolumna pierwsza – skróty nazw drużyn,

  • kolumna trzecia – miejsce zajęte w poprzednim sezonie.




Królowie strzelców I ligi polskiej |



















































































































Sezon
Zawodnik
Bramki
Klub
2017/2018

Mateusz Machaj
17

Chrobry Głogów
2016/2017

Igor Angulo
17

Górnik Zabrze
2015/2016

Szymon Lewicki
16

Zawisza Bydgoszcz
2014/2015

Grzegorz Goncerz
21
GKS Katowice
2013/2014

Dariusz Zjawiński
21

Dolcan Ząbki
2012/2013

Maciej Kowalczyk
22

Kolejarz Stróże
2011/2012

Wojciech Kędziora
18

Piast Gliwice
2010/2011

Charles Nwaogu
20

Flota Świnoujście
2009/2010

Marcin Robak
18

Widzew Łódź
2008/2009

Ilijan Micanski
26

Zagłębie Lubin
2007/2008

Robert Lewandowski
21

Znicz Pruszków
2006/2007

Jacek Kosmalski
19

Polonia Warszawa
2005/2006

Bartłomiej Grzelak
20

Widzew Łódź
2004/2005

Grzegorz Piechna
17

Korona Kielce
2003/2004

Piotr Bania
18

Cracovia
2002/2003

Tomasz Moskal
18

Górnik Polkowice
2001/2002

Jacek Ziarkowski
22

Hetman Zamość


Mistrzowie I ligi polskiej oraz inne drużyny awansujące do ekstraklasy |























































































































































































































































































































































































































































Sezon
Mistrzowie dwóch grup
Pozostali awansujący
1949
Górnik Radlin (mistrz ligi)[a]
Garbarnia Kraków
1950
Gwardia Szczecin (mistrz ligi)[a]
Ogniwo Bytom
Sezon
Zwycięzcy baraży
Pozostali awansujący
1951
Budowlani Gdańsk (mistrz ligi), OWKS Kraków

1952
Gwardia Warszawa, Budowlani Opole

Sezon
Mistrz
Pozostali awansujący
1953 Gwardia Bydgoszcz
ŁKS-Włókniarz Łódź
1954 Stal Sosnowiec
Budowlani Gdańsk, Włókniarz Kraków
1955 Budowlani Opole
Górnik Zabrze
1956 Polonia Bytom
Górnik Radlin
Sezon
Mistrzowie dwóch grup
Pozostali awansujący
1957 Polonia Bydgoszcz Cracovia
1958 Pogoń Szczecin Górnik Radlin
1959 Odra Opole Stal Sosnowiec
1960 Lech Poznań Stal Mielec
Zawisza Bydgoszcz, Cracovia
Sezon
Mistrz
Pozostali awansujący
1961 Gwardia Warszawa
Arkonia Szczecin
Sezon
Mistrzowie dwóch grup
Pozostali awansujący
1962 Stal Rzeszów Pogoń Szczecin
Sezon
Mistrz
Pozostali awansujący
1962/1963 Szombierki Bytom
Unia Racibórz
1963/1964 Śląsk Wrocław
Zawisza Bydgoszcz
1964/1965 Wisła Kraków
GKS Katowice
1965/1966 Cracovia
Pogoń Szczecin
1966/1967 Gwardia Warszawa
Odra Opole
1967/1968 Zagłębie Wałbrzych
ROW Rybnik
1968/1969 Gwardia Warszawa
Cracovia
1969/1970 ROW Rybnik
Stal Mielec
1970/1971 Odra Opole
ŁKS Łódź
1971/1972 ROW Rybnik
Lech Poznań
1972/1973 Szombierki Bytom
Śląsk Wrocław
Sezon
Mistrzowie dwóch grup
Pozostali awansujący
1973/1974 Arka Gdynia GKS Tychy
1974/1975 Widzew Łódź Stal Rzeszów
1975/1976 Arka Gdynia Odra Opole
1976/1977 Zawisza Bydgoszcz Polonia Bytom
1977/1978 Gwardia Warszawa GKS Katowice
1978/1979 Zawisza Bydgoszcz Górnik Zabrze
1979/1980 Bałtyk Gdynia Motor Lublin
1980/1981 Pogoń Szczecin Gwardia Warszawa
1981/1982 GKS Katowice Cracovia
1982/1983 Górnik Wałbrzych Motor Lublin
1983/1984 Lechia Gdańsk Radomiak Radom
1984/1985 Zagłębie Lubin Stal Mielec
1985/1986 Olimpia Poznań Polonia Bytom
1986/1987 Szombierki Bytom Jagiellonia Białystok
Bałtyk Gdynia (baraże), Stal Stalowa Wola (baraże)
1987/1988 Ruch Chorzów Stal Mielec
GKS Jastrzębie (baraże), Wisła Kraków (baraże)
1988/1989 Zagłębie Lubin Zagłębie Sosnowiec
Zawisza Bydgoszcz (baraże), Motor Lublin (baraże)
Sezon
Mistrz
Pozostali awansujący
1989/1990 Hutnik Kraków
Igloopol Dębica
1990/1991 Stal Stalowa Wola
Widzew Łódź
Sezon
Mistrzowie dwóch grup
Pozostali awansujący
1991/1992 Pogoń Szczecin Siarka Tarnobrzeg
Szombierki Bytom, Jagiellonia Białystok
1992/1993 Warta Poznań Polonia Warszawa
Sokół Pniewy, Stal Stalowa Wola
1993/1994 Raków Częstochowa Stomil Olsztyn
Olimpia Poznań, Petrochemia Płock
1994/1995 Śląsk Wrocław Amica Wronki
GKS Bełchatów, Siarka Tarnobrzeg
1995/1996 Odra Wodzisław Śląski Polonia Warszawa
Ruch Chorzów, Wisła Kraków
1996/1997 Dyskobolia Grodzisk Wielkopolski Petrochemia Płock
Pogoń Szczecin, KSZO Ostrowiec Świętokrzyski
1997/1998 Ruch Radzionków GKS Bełchatów
1998/1999 Dyskobolia Grodzisk Wielkopolski Petrochemia Płock
Sezon
Mistrz
Pozostali awansujący
1999/2000 Śląsk Wrocław
GKS Katowice
2000/2001 RKS Radomsko
KSZO Ostrowiec Świętokrzyski
2001/2002 Lech Poznań
Orlen Płock, Szczakowianka Jaworzno (baraże)
2002/2003 Górnik Polkowice
Świt Nowy Dwór Mazowiecki (baraże), Górnik Łęczna (baraże)
2003/2004 Pogoń Szczecin
Zagłębie Lubin, Cracovia (baraże)
2004/2005 Korona Kielce
GKS Bełchatów, Arka Gdynia
2005/2006 Widzew Łódź
ŁKS Łódź
2006/2007 Ruch Chorzów
Jagiellonia Białystok, Polonia Bytom, Zagłębie Sosnowiec
2007/2008 Lechia Gdańsk
Śląsk Wrocław, Piast Gliwice, Arka Gdynia
2008/2009
Widzew Łódź (bez awansu)[b]

Zagłębie Lubin, Korona Kielce
2009/2010 Widzew Łódź
Górnik Zabrze
2010/2011 ŁKS Łódź
Podbeskidzie Bielsko-Biała
2011/2012 Piast Gliwice
Pogoń Szczecin
2012/2013 Zawisza Bydgoszcz
Cracovia
2013/2014 GKS Bełchatów
Górnik Łęczna
2014/2015 Zagłębie Lubin
Termalica Bruk-Bet Nieciecza
2015/2016 Arka Gdynia
Wisła Płock
2016/2017 Sandecja Nowy Sącz
Górnik Zabrze
2017/2018 Miedź Legnica
Zagłębie Sosnowiec


Miejscowości reprezentowane w I lidze |






















































































































































































































































































7 klubów

Warszawa

Gwardia, Hutnik, Lotnik, Marymont, Polonia, Polonez, RKS Ursus[15]
6 klubów

Wrocław

Lotnik, Odra, Polar, Stal, Śląsk, Ślęza
5 klubów

Kraków

Cracovia, Garbarnia, Hutnik, Wawel, Wisła

Bydgoszcz

BKS, Brda, Chemik, Polonia, Zawisza
4 kluby

Katowice

Dąb, GKS, Rozwój, Stal

Łódź

ŁKS, Start, Widzew, Włókniarz

Ruda Śląska

Grunwald, Slavia, Urania, Wawel Wirek
3 kluby

Białystok

Hetman, Jagiellonia, Włókniarz

Bytom

Polonia, Ruch Radzionków[16], Szombierki

Częstochowa

Raków, Skra, Victoria

Gdańsk

Gedania, Lechia, Polonia

Lublin

Gwardia, Lublinianka, Motor

Poznań

Lech, Olimpia, Warta

Rzeszów

Resovia, Stal, Walter

Szczecin

Arkonia, Pogoń, Stal Stocznia

Wodzisław Śląski

Górnik Pszów[17], Naprzód Rydułtowy[18], Odra
2 kluby

Bielsko-Biała

BKS Stal, Podbeskidzie

Chorzów

AKS, Ruch

Dębica

Iglopool, Wisłoka

Gdynia

Arka, Bałtyk

Jaworzno

Szczakowianka, Victoria

Kielce

Błękitni, Korona

Kluczbork

Metal, MKS

Olsztyn

Stomil, Warmia

Pabianice

PTC, Włókniarz

Piotrków Trybunalski

Concordia, Piotrcovia

Przemyśl

Czuwaj, Polonia

Radom

Broń, Radomiak

Sosnowiec

AKS Niwka, Zagłębie

Tarnów

Tarnovia, Unia

Toruń

Elana, Pomorzanin

Tychy

GKS, Sokół

Wałbrzych

Górnik, Zagłębie

Włocławek

Kujawiak, Włocłavia

Zabrze

Górnik, Sparta

Zielona Góra

Lechia, Zastal
1 klub

Bełchatów

GKS

Brzesko

Okocimski KS

Bytów

Bytovia

Chełmek

KS

Chodaków

Bzura

Czermno

HEKO

Dąbrowa Górnicza

Zagłębie

Dębno

Dąb

Dzierżoniów

Lechia

Elbląg

Olimpia

Gliwice

Piast

Głogów

Chrobry

Gorzów Wielkopolski

GKP

Gorzyce

Tłoki

Grodzisk Wielkopolski

Dyskobolia

Grudziądz

Olimpia

Iława

Jeziorak

Inowrocław

Goplania

Janikowo

Unia

Jastrzębie-Zdrój

GKS

Jelenia Góra

Karkonosze

Kalisz

Calisia

Kędzierzyn-Koźle

Chemik

Kietrz

Włókniarz

Knurów

Górnik

Konin

Górnik/Aluminium/KP

Kostrzyn nad Odrą

Celuloza

Koszalin

Gwardia

Krosno

Karpaty

Legnica

Miedź




































































































































































































































































1 klub

Leszno

Polonia

Lipiny

Naprzód[19]

Lubań

Sparta

Lubin

Zagłębie

Łęczna

Górnik

Łomża

ŁKS

Łowicz

Pelikan

Malbork

Pomezania

Mielec

Stal

Mława

MKS

Myszków

KS

Namysłów

Start

Nieciecza

KS

Niepołomice

Puszcza

Nowa Ruda

Piast

Nowa Sól

Dozamet

Nowe Miasto Lubawskie

Drwęca

Nowy Dwór Mazowiecki

Świt

Nowy Sącz

Sandecja

Oleśnica

Pogoń

Oława

Moto Jelcz

Opoczno

Ceramika

Opole

Odra

Ostrowiec Świętokrzyski

KSZO

Ostrów Wielkopolski

Ostrovia

Ozimek

Małapanew

Piaseczno

FC

Płock

Wisła

Pniewy

Sokół

Police

Chemik

Polkowice

Górnik

Pruszków

Znicz

Racibórz

Unia

Radlin

Górnik

Radomsko

RKS

Radzionków

Ruch[16]

Rydułtowy

Naprzód[18]

Rybnik

ROW

Sanok

Stal

Siedlce

Pogoń

Słupsk

Gryf

Stalowa Wola

Stal

Starachowice

Star

Stargard

Błękitni

Stronie Śląskie

Kryształ

Stróże

Kolejarz

Suwałki

Wigry

Szczytno

Gwardia

Świdnica

Polonia

Świdnik

Avia

Świętochłowice

Naprzód Lipiny[19]

Świnoujście

Flota

Tarnobrzeg

Siarka

Tomaszów Mazowiecki

Lechia

Turek

Tur

Tychy

GKS

Ursus

RKS[15]

Wojkowice

Górnik

Wronki

Amica

Wyszków

Bug

Zabierzów

Kmita

Zamość

Hetman

Ząbki

Dolcan

Zgierz

Boruta



Pozostałe informacje |



  • Drużyny rezerw nigdy nie grały na drugim poziomie ligowym, niewiele jednak brakowało by do tego doszło. W 1952 awans na ten szczebel wywalczyły bowiem w barażach Cracovia II i Legia II Warszawa. Nie zagrały jednak w tej klasie, ponieważ decyzją władz piłkarskich zostały przesunięte do specjalnie w tym celu utworzonej ligi rezerw.


  • Widzew Łódź jako jedyny zespół w historii zdołał obronić tytuł mistrza I ligi w kolejnym roku. W sezonie 2008/2009 Widzew wywalczył awans do Ekstraklasy, jednak decyzją PZPNu został karnie zdegradowany za korupcję, więc pozostał w I lidze. W kolejnym sezonie, tj. 2009/2010 Widzew ponownie wywalczył awans do najwyższego szczebla rozgrywek w Polsce i awansował broniąc tytuł mistrzowski wywalczony w poprzednim sezonie.



Zobacz też |



  • Tabela wszech czasów polskiej I ligi piłkarskiej

  • Ekstraklasa



Uwagi |




  1. ab Zwycięzca barażu o mistrzostwo II ligi.


  2. Widzew nie awansował ze względu na odroczoną karę degradacji na udział w aferze korupcyjnej.



Przypisy |




  1. Nice sponsorem tytularnym rozgrywek 1 ligi (pol.). pzpn.pl, 2017-02-27. [dostęp 2017-02-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-28)].


  2. Nice I liga nową nazwą rozgrywek (pol.). 90minut.pl, 2017-02-27. [dostęp 2017-02-28].


  3. Fortuna sponsorem tytularnym 1 Ligi - Federacja - PZPN - Łączy nas piłka, „PZPN - Łączy nas piłka” [dostęp 2018-10-01]  (pol.).


  4. II liga na stałe w TVP3? (pol.). 90minut.pl, 2006-08-02. [dostęp 2017-01-30].


  5. II liga piłkarska w TVP3 i TVP Sport (pol.). wirtualnemedia.pl, 2007-08-02. [dostęp 2017-03-08].


  6. II liga przez trzy lata w TVP (pol.). 90minut.pl, 2006-12-15. [dostęp 2017-03-09].


  7. II liga w TVP (pol.). 90minut.pl, 2006-10-13. [dostęp 2017-03-09].


  8. TVP czy Orange Sport z I ligą piłkarską? (pol.). solarkurier.pl, 2008-09-29. [dostęp 2017-03-08].


  9. Mecze I ligi piłki nożnej nadal będą pokazywane w stacji Orange Sport (pol.). kurierlubelski.pl, 2013-05-22. [dostęp 2017-03-08].


  10. Polsat przejmie po Orange Sport prawa do I ligi piłkarskiej (pol.). wirtualnemedia.pl, 2015-01-19. [dostęp 2017-03-08].


  11. 1. liga żegna się z Orange sport. Od nowego sezonu mecze w Polsacie! (pol.). gol24.pl, 2015-03-27. [dostęp 2017-03-08].


  12. Polsat wiąże się z Nice 1 .Ligą. Polsat daje stablizację klubom, „Przegląd Sportowy”, 30 września 2017 [dostęp 2018-10-01]  (pol.).


  13. Strona oficjalna – 1 liga, 1liga.org [dostęp 2018-10-01]  (pol.).


  14. Licencje klubowe | Polski Związek Piłki Nożnej, www.pzpn.pl [dostęp 2018-11-19]  (pol.).


  15. ab Do 1976 Ursus był odrębnym miastem, w 1977 został włączony do Warszawy.


  16. ab W latach 1975–1997 Radzionków był dzielnicą Bytomia.


  17. W latach 1975–1994 Pszów był dzielnicą Wodzisławia Śląskiego.


  18. ab W latach 1975–1991 Rydułtowy były dzielnicą Wodzisławia Śląskiego.


  19. ab Do 1950 Lipiny były odrębną miejscowością, w 1951 zostały włączone do Świętochłowic.



Linki zewnętrzne |


  • Historia polskiej 2. klasy ligowej w statystyce







Popular posts from this blog

Morgemoulin

Scott Moir

Souastre