I liga polska w piłce nożnej
| ||
2018/2019 | ||
Państwo | Polska | |
Dyscyplina | piłka nożna | |
Organizator rozgrywek | PZPN | |
Data założenia | 30 maja 1948 Warszawa | |
Założyciel | zobacz | |
Poprzednia nazwa | (do sezonu 2007/2008 oficjalnie II liga polska) | |
Prezes | Martyna Pajączek | |
Partner TV | Polsat Sport | |
Sponsor tytularny | Fortuna Online Zakłady Bukmacherskie Sp. z o.o. | |
Rozgrywki | ||
Liczba drużyn | 18 | |
Wyższy poziom ligowy | Ekstraklasa | |
Niższy poziom ligowy | II liga | |
Zwycięzcy | ||
Pierwszy zwycięzca | Górnik Radlin | |
Obecny zwycięzca | Miedź Legnica | |
Strona internetowa |
I liga polska w piłce nożnej – drugi poziom rozgrywek mężczyzn w Polsce. Do sezonu 2007/2008 nazywana II ligą. Zmagania w jej ramach toczą się cyklicznie (co sezon) w systemie mecz i rewanż. Przeznaczone są dla 18 polskich klubów piłkarskich. Dwie pierwsze drużyny I ligi polskiej uzyskują awans do Ekstraklasy, zaś najsłabsze trzy zespoły relegowane są do II ligi. Od początku zarządzana przez Polski Związek Piłki Nożnej. Kluby zrzeszone są w stowarzyszeniu Pierwsza Liga Piłkarska (PLP). Od lutego 2017 do czerwca 2018 liga nosiła nazwę Nice 1 Liga[1][2]. Od sezonu 2018/2019 nazwa brzmi Fortuna 1 Liga i będzie obowiązywać przez kolejne trzy sezony[3]. 17 lipca 2018 roku sponsorem tytularnym rozgrywek została Fortuna Online Zakłady Bukmacherskie Sp. z o.o.
Spis treści
1 Historia
1.1 Krajowa klasa B
1.2 Turnieje barażowe (okres międzywojenny)
1.3 Powstanie rozgrywek
1.4 Różne formuły rozgrywek
1.5 I liga obecnie
1.6 Pierwsza Liga Piłkarska
1.7 1 liga w telewizji
1.8 Sponsorzy w 1 lidze
1.8.1 Nice 1 Liga
1.8.2 Fortuna 1 Liga
1.9 Władze Pierwszej Ligi Piłkarskiej
1.10 Pro Junior System
1.11 System VAR
1.12 Rozgrywki od 1949
2 Wymogi licencyjne
2.1 Wymagania dot. stadionu
2.2 Wymagania dot. obiektów treningowych
3 Fortuna 1 Liga w sezonie 2018/2019
4 Królowie strzelców I ligi polskiej
5 Mistrzowie I ligi polskiej oraz inne drużyny awansujące do ekstraklasy
6 Miejscowości reprezentowane w I lidze
7 Pozostałe informacje
8 Zobacz też
9 Uwagi
10 Przypisy
11 Linki zewnętrzne
Historia |
Krajowa klasa B |
W latach 1913 i 1914 przeprowadzono dwie edycje piłkarskich mistrzostw Galicji – określanych mianem mistrzostw klasy A – w których udział wzięły cztery czołowe polskie kluby futbolowe zaboru austriackiego.
Równocześnie – dla pozostałych 20 polskich zespołów działających na terenie Galicji – zorganizowano rozgrywki klasy B. Nie była to co prawda klasyczna liga – w dodatku jej zwycięzca nie wywalczał promocji do klasy A – jednak to właśnie od tego momentu można mówić o hierarchiczności zmagań piłkarskich w Polsce i uznać owe rozgrywki za pierwsze w historii polskiej piłki nożnej zmagania drugiego szczebla.
Także w 1921, podczas nieligowych Mistrzostw Polski, istniał podział na dwie klasy. Zwycięzcy okręgowych klas A walczyli o tytuł mistrza Polski, natomiast dla słabszych zespołów, triumfatorów klas B zorganizowano wspólne rozgrywki finałowe. Wystąpiły w nich 4 zespoły: Cracovia II, Pogoń II Lwów, AZS Warszawa i Union Łódź, z których najlepsze okazały się rezerwy Cracovii. Z przyczyn finansowych w kolejnych latach zrezygnowano z ich przeprowadzania.
Turnieje barażowe (okres międzywojenny) |
Później, w okresie międzywojennym nie było stopni pośrednich pomiędzy Ekstraklasą a mistrzostwami okręgów (czyli rozgrywkami regionalnymi). Problem awansów do I ligi polskiej rozwiązywały turnieje barażowe. Raz na jakiś czas pojawiały się jednak koncepcje jej utworzenia, których w rzeczywistości nigdy nie zrealizowano. 2 listopada 1929 projekt jej powołania zaproponował na swych łamach Przegląd Sportowy. Idea nie została podchwycona przez piłkarską centralę, więc dalsze próby jej forowania porzucono. Do pomysłu wrócono niemal dekadę później. W niedzielę, 26 września 1937 odbyła się w Częstochowie konferencja przedstawicieli ośmiu klubów A-klasowych, podczas której omawiano szczegóły utworzenia ogólnokrajowej II ligi, a uczestniczyli w niej delegaci:
Brygady Częstochowa,
Dębu Katowice,
Gryfa Toruń,
Rewery Stanisławów,
Strzelca Janowa Dolina,
Śmigłego Wilno,
Unii Sosnowiec,
WKS Grodno.
Dodatkowo do udziału w niej zaproszono przedstawicieli czterech kolejnych drużyn, którzy jednakże nie pojawili się na spotkaniu. Były to:
HCP Poznań,
Naprzód Lipiny,
Podgórze Kraków,
Union Touring Łódź.
Podczas konferencji rozmawiano o utworzeniu narodowej B-klasy, którą miało tworzyć wspomnianych 12 klubów, jednak i z tego projektu nic nie wyszło.
Turnieje barażowe o awans do Ekstraklasy były w czasach międzywojennych sprawą dość skomplikowaną. Najpierw należało wygrać właściwą miejscowo regionalną A-klasą. Następnie rozgrywano spotkania między mistrzami A-klas z sąsiednich województw, wyłaniając w ten sposób mistrza makroregionu. Ostatnim etapem były zaś ogólnopolskie baraże, do których przystępowali czterej mistrzowie makroregionów: Polski płd.-zach., Polski płd.-wsch., Polski płn.-zach. oraz Polski płn-wsch. Z tego grona do Ligi awansowały dwa kluby.
Przykładem na opisanie tego procesu są baraże, które miały miejsce jesienią 1937. Zwycięzca warszawskiej A-klasy Polonia Warszawa, spotkała się najpierw z mistrzami sąsiednich okręgów – Gryfem Toruń, HCP Poznań oraz Unionem-Touring Łódź, a zwyciężając w tym turnieju została mistrzem północno-zachodniej Polski.
W barażach ogólnopolskich warszawianie grali ze Śmigłym Wilno (mistrz płn.-wsch. Polski), Unią Lublin (mistrz płd.-wsch. Polski) oraz Brygadą Częstochowa (mistrz płd.-zach. Polski). Z grona tych czterech drużyn awans do Ekstraklasy sezonu 1938 wywalczyły Polonia oraz Śmigły, które zastąpiły spadkowiczów – Garbarnię Kraków oraz Dąb Katowice.
Powstanie rozgrywek |
Pierwsze, realne plany zawiązania właściwej II ligi polskiej pojawiły się w 1947. Już rok później, w trakcie 31. Walnego Zgromadzenia PZPN (zorganizowanego w Warszawie w dniach 14 lutego i 15 lutego 1948) projekt jej utworzenia próbowali przeforsować delegaci z Gdańska. Przeciwni temu byli jednak działacze z najsilniejszych piłkarsko ośrodków (Warszawa, Łódź, Kraków, Śląsk) i koncepcję tę trzeba było odłożyć do następnego spotkania. Tak się też stało i podczas 32. Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia PZPN w Warszawie, uchwałą z dnia 30 maja 1948, formalnie powołano II ligę państwową (jak ją pierwotnie nazywano), mającą liczyć 18 drużyn grających w jednej grupie. Jednak w przeddzień oficjalnego startu – uchwałą PZPN z 19 lutego 1949 – powiększono ją do 20 klubów, dzieląc przy tym na dwie grupy: północną i południową (w każdej po 10 drużyn).
Pierwsze mecze (w sumie 10 spotkań) rozegrano podczas inauguracyjnej kolejki sezonu 1949 w dniu 20 marca 1949. Premierowego gola zdobył Józef Kokot (piłkarz Naprzodu Lipiny) w pojedynku Naprzód Lipiny – Błękitni Kielce. Pierwszymi zwycięzcami zostały: Garbarnia Kraków (w grupie północnej) i Górnik Radlin (w grupie południowej) i to one awansowały do Ekstraklasy. Formalnie tytuł mistrza II ligi polskiej przyznano jednak tylko „Górnikom”, którzy po dramatycznym barażowym trójmeczu ograli krakowian (4:2, 0:2 i 4:3). Tytuły pierwszych drugoligowych królów strzelców wywalczyli: w grupie północnej – Mieczysław Nowak (Garbarnia Kraków) z 24 bramkami (później słusznie uznany za króla strzelców całych rozgrywek), zaś w grupie południowej – Franke (Górnik Radlin), strzelec 19 goli. Niezbyt chlubne miano pierwszych spadkowiczów przypadło natomiast: Ognisku Siedlce i PTC Pabianice (w grupie północnej) oraz Błękitnym Kielce i Pafawagowi Wrocław (w grupie południowej).
Różne formuły rozgrywek |
Później II liga polska wielokrotnie zmieniała swoją formułę – rozgrywana była w jednej, dwóch lub czterech (jedynie w latach 1951-1952) grupach. 4 lutego 1951 podjęto bowiem uchwałę o przekształceniu II ligi polskiej na wzór radziecki tak, by każde z 17 nowo utworzonych województw miało przynajmniej jeden zespół w tej klasie, toteż już w sezonie 1951 wystąpiły w niej aż 32 drużyny (po 8 ekip w każdej z 4 grup). Dodatkowo, przed sezonem 1952 powiększono ją o kolejnych 8 zespołów, do – rekordowej w całej historii tej klasy – liczby 40 drużyn, grających nadal w 4 grupach. Różnice w poziomie były jednak na tyle znaczne, że po roku wycofano się z tego pomysłu i w marcu do rozgrywek sezonu 1953 dopuszczono jedynie 14 ekip. Wycofanie prawie 1/3 wcześniejszego składu stało się zaczątkiem utworzenia III ligi polskiej. Systemem jednogrupowym grano przez cztery kolejne sezony (w edycji 1954 – na skutek wycofania się Lotnika Warszawa i Zawiszy Bydgoszcz – w zaledwie jedenastozespołowym gronie, co do dziś jest najmniejszą liczbą w historii).
Uchwałą z 16 lutego 1957 powiększono II ligę polską – od sezonu 1957 – do 24 drużyn (grających ponownie w dwóch grupach). Kolejna zmiana nastąpiła przed sezonem 1961, gdy to 18 lutego 1961 połączono obydwie grupy w jedną 18-zespołową, by po roku (17 lutego 1962) znów je podzielić na dwie (zaledwie 8-zespołowe). Ta reforma miała jednak logiczne uzasadnienie, bowiem podczas 47. Walnego Zgromadzenia (sprawozdawczego) PZPN, obradującego Warszawie w dniach 17 lutego i 18 lutego 1962, podjęto uchwałę by od sezonu 1963 (a formalnie 1962/1963) – wzorem niższych klas rozgrywkowych – przejść z systemu „wiosna-jesień” na bardziej europejski model „jesień-wiosna” (podobnie miało się stać w przypadku Ekstraklasy). Pierwszą kolejkę nowego systemu (będącą jednocześnie inauguracyjną sezonu 1962/1963) rozegrano 11 sierpnia 1962. Od tego czasu w jednej grupie II ligi polskiej występowało niezmiennie 16 klubów. O tym, że przemyślane koncepcje są dużo trwalsze, niż „genialne” przebłyski niech świadczy fakt, iż przez następnych 11 sezonów... nic już nie zmieniono.
27 czerwca 1973 uchwałą Prezydium PZPN – na fali euforii, spowodowanej wspaniałymi występami narodowej reprezentacji Polski Kazimierza Górskiego – postanowiono od sezonu 1973/1974 dwukrotnie powiększyć II ligę polską (dwie grupy po 16 drużyn). W tenże sposób i z niezmienną liczbą drugoligowców (czyli w sumie 32) grano przez kolejnych 16 sezonów (do sezonu 1988/1989), zmieniały się tylko osie nazw grup (raz „północ-południe”, raz „wschód-zachód”). Dopiero w 1989 – poniekąd na fali przemian ustrojowych kraju – postanowiono przy okazji zreformować rodzimą piłkę. W ten sposób od sezonu 1989/1990 II liga polska liczyła 20 klubów, grających w jednej grupie. Eksperyment ów przetrwał zaledwie dwa lata (do sezonu 1990/1991) i od edycji 1991/1992 grano z powrotem w dwóch grupach (tym razem już 18-zespołowych).
System dwugrupowy utrzymał się do sezonu 1998/1999 (jedynie przed edycją 1998/1999 – pod kątem planowanej reformy – zmniejszono liczbę klubów w każdej z nich do 14). W 1999 połączono obydwie grupy w jedną (aż 24-drużynową), tak więc w sezonie 1999/2000 każda z ekip rozegrała aż 46 ligowych bojów, co jest absolutnym rekordem w długiej historii polskiego futbolu i pewnie przez całe dekady takim pozostanie. Motywem przewodnim reformy PZPN była 20-zespołowa II liga polska i w sezonie 2000/2001 udało się do niego dojść. Po dwóch latach – przed sezonem 2002/2003 – zmniejszono liczbę klubów do 18. Mistrz oraz wicemistrz uzyskiwali bezpośredni awans do I ligi, natomiast drużyna z 3. miejsca rozgrywała dwumeczowy baraż z 14. zespołem I ligi. Cztery ostatnie kluby (z miejsc 15., 16., 17. i 18.) spadały bezpośrednio do starej III ligi polskiej, zaś cztery kolejne (z miejsc 11., 12., 13. i 14.) rozgrywały dwumeczowe baraże z wicemistrzami poszczególnych grup starej III ligi (o układzie poszczególnych par decydowało losowanie). W sezonie 2008/2009 nastąpiła reorganizacja rozgrywek w skutek, której nazwa I ligi przypadła drugiemu poziomowi rozgrywkowemu. Od tego czasu najwyższą klasą rozgrywkową w Polsce jest Ekstraklasa.
I liga obecnie |
Od sezonu 2009/2010 zmieniono po raz kolejny zasady awansów i spadków. Do Ekstraklasy bezpośrednio awansowały dwie najlepsze drużyny, a do II ligi spadały cztery ostatnie kluby. Od sezonu 2014/2015 15. drużyna ligi miała szansę na utrzymanie się w I lidze, jednak w tym celu musiała rozegrać dwa mecze barażowe z 4. drużyną II ligi. Od sezonu 2018/2019 zrezygnowano z rozgrywania barażów, dlatego 15. miejsce w I lidze gwarantowało bezpośrednie utrzymanie.
W I lidze występuje 18 zespołów. Każdy rozgrywa 34 kolejki ligowe. Do grania w lidze upoważnia otrzymanie od PZPN licencji na dany sezon rozgrywkowy. Jednym z wymogów licencyjnych jest posiadanie oświetlenia na stadionie, od 2020 niezbędna będzie również podgrzewana murawa.
Kolejna ważna zmiana zostanie wprowadzona od sezonu 2019/2020. Do Ekstraklasy będą mogły awansować aż 3 kluby. Pierwsze dwa awansują bezpośrednio. Z kolei drużyny z miejsc 3 - 6 rozegrają między sobą mecze barażowe. Z ligi spadać będą nadal trzy drużyny.
Pierwsza Liga Piłkarska |
W 2014 przekształcono stowarzyszenie Piłkarska Liga Polska (działające od 2001) w aktywnie działające stowarzyszenie Pierwsza Liga Piłkarska (PLP) z siedzibą w PZPN. Od 2012 do 2016 prezesem PLP był Michał Listkiewicz, od 2016 roku jest Martyna Pajączek.
Pierwsza Liga Piłkarska (PLP) jest związkiem piłkarskich klubów 1 ligi, mającym na celu rozwój współpracy pomiędzy klubami 1 ligi, w szczególności w zakresie podejmowania decyzji istotnych dla funkcjonowania tych rozgrywek, promocję 1 ligi oraz zwiększenie zainteresowania rozgrywkami 1 ligi wśród obecnych i potencjalnych kibiców piłki nożnej.
Ważną cechą klubów 1 ligi jest ich lokalność: kluby są ważne dla miejscowej społeczności, starają się przyciągać na trybuny rodziny, ale także prowadzić szkolenie piłkarskie dla dzieci i młodzieży, a jednocześnie organizować przy klubach Kluby Biznesu angażujące przedstawicieli lokalnego biznesu. Dużą rolę w życiu klubów odgrywają działania charytatywne i zaangażowanie w życie lokalnej społeczności.
1 liga w telewizji |
Od sezonu 2006/2007 do sezonu 2007/2008 rozgrywki były pokazywane przez Telewizję Polską na antenach TVP Sport, TVP3 oraz TVP Info[4][5]. Umowa - gwarantująca pokazywanie dwóch meczów w kolejce oraz magazynu ligowego - miała obowiązywać przez trzy sezony[6] (do czerwca 2009)[7], jednak 26 września 2008 PZPN podjął uchwałę o wypowiedzeniu umowy ze skutkiem natychmiastowym[8]. W październiku 2008 prawa medialne do "nowej" I ligi nabyła Telekomunikacja Polska S.A., która oprócz transmitowania spotkań na antenie Orange Sport i Orange Sport Info produkowała również magazyn podsumowujący każdą kolejkę. Umowa była przedłużana aż do końca sezonu 2014/2015[9]. Na początku 2015 PZPN podpisał 3-letnią umowę z Telewizją Polsat na pokazywanie dwóch spotkań z każdej kolejki I ligi wraz z magazynem ligowym, począwszy od sezonu 2015/2016 do sezonu 2017/2018.[10][11]. Umowa została przedłużona na kolejne 3 sezony od 2018/2019 do 2020/2021[12].
Magazyn ligowy jest transmitowany w każdy poniedziałek o godzinie 20:30 na sportowych antenach Polsatu. Stałymi prowadzącymi są Marcin Feddek i Szymon Rojek, a ekspertami Janusz Kudyba i Tomasz Łapiński. Co tydzień do studia jest zapraszany gość specjalny z pierwszoligowych klubów.
Sponsorzy w 1 lidze |
Przez kilka miesięcy sezonu 2009/2010 sponsorem tytularnym ligi była firma bukmacherska Unibet, jednakże z powodu uchwalenia przez polski rząd ustawy antyhazardowej współpracę zakończono.
Nice 1 Liga |
W lutym 2017 roku Pierwsza Liga Piłkarska sfinalizowała rozmowy z firmą NICE - producentem automatyki do bram, która była sponsorem tytularnym ligi do końca czerwca 2018 roku. W tym samym czasie udało się również sfinalizować rozmowy ze sponsorem oficjalnym Fortuna Online Zakłady Bukmacherskie Sp. z o.o. oraz z partnerem ligi firmą OSHEE.
Fortuna 1 Liga |
W lipcu 2018 roku podpisano nową umowę z firmą Fortuna Online Zakłady Bukmacherskie Sp. z o.o, na mocy której stała się ona sponsorem tytularnym ligi na trzy kolejne sezony. Przedłużono również na kolejny sezon umowę z firmą OSHEE.
Władze Pierwszej Ligi Piłkarskiej |
Obecnie zarząd Pierwszej Ligi Piłkarskiej liczy dwie osoby. Prezesem jest Martyna Pajączek, która w latach 2011-2018 była prezesem Zarządu MKS Miedź Legnica SA. W latach 2012-2016 była także członkiem komisji rewizyjnej PZPN, a od 2016 jest Członkiem Zarządu PZPN. W latach 2014-2016 pełniła funkcję wiceprezes PLP , a od 2016 roku jest prezesem PLP[13].
Funkcję wiceprezesa pełni Wojciech Cygan, który od 2016 roku jest Członkiem Zarządu PZPN, a od 2018 roku jest Prezesem Zarządu RKS Raków Częstochowa S.A..
W komisji rewizyjnej zasiadają Tomasz Mikołajko, Marcin Janicki, Zbigniew Prejs i Karol Wójcik.
Pro Junior System |
Na zapleczu ekstraklasy ważne jest szkolenie młodzieży w przy klubowych akademiach. Ponadto w 1 lidze w każdym meczu obowiązkowo musi grać jeden młodzieżowiec. Od sezonu 2016/2017 w 1 lidze zaczął obowiązywać program Pro Junior System, który nagradza drużyny grające zawodnikami do 21. roku życia. Klubom przyznawane są punkty za spędzony przez zawodników czas na boisku. W pierwszym sezonie dla 5 drużyn PZPN przewidział w sumie 4,5 mln zł, w kolejnym dla 7 drużyn 6 mln zł. W sezonie 2016/2017 najwięcej punktów uzbierała Olimpia Grudziądz, rok później był to Stomil Olsztyn.
System VAR |
Po raz pierwszy w historii I ligi system VAR został użyty w meczu Chojniczanka Chojnice – Raków Częstochowa (sezon 2017/2018).
Rozgrywki od 1949 |
Sezony | Liczba grup | Liczba drużyn w grupie | Liczba drużyn |
---|---|---|---|
1949-1950 | 2 | 10 | 20 |
1951 | 4 | 8 | 32 |
1952 | 4 | 10 | 40 |
1953-1956 | 1 | 14 | 14 |
1957-1960 | 2 | 12 | 24 |
1961 | 1 | 18 | 18 |
1962 | 2 | 8 | 16 |
1962/63-1972/73 | 1 | 16 | 16 |
1973/74-1988/89 | 2 | 16 | 32 |
1989/1990-1990/1991 | 1 | 20 | 20 |
1991/92-1997/98 | 2 | 18 | 36 |
1998/99 | 2 | 14 | 28 |
1999/2000 | 1 | 24 | 24 |
2000/2001-2001/2002 | 1 | 20 | 20 |
2002/2003- | 1 | 18 | 18 |
Wymogi licencyjne |
Kluby, uczestniczące w tej klasie rozgrywkowej w sezonie 2018/19 muszą spełnić następujące kryteria infrastrukturalne:
Wymagania dot. stadionu |
- min. 2000 miejsc siedzących ( w tym min. 500 miejsc zadaszonych)
- oświetlenie o natężeniu min. 1200 lx
- System monitoringu wizyjnego
- Co najmniej 5% ogólnej liczby miejsc na Stadionie musi być udostępnionych dla Kibiców drużyny gości w oddzielnym sektorze
Wymagania dot. obiektów treningowych |
Minimalna infrastruktura musi obejmować :
- dwa pełnowymiarowe boiska treningowe, o wymiarach odpowiadających wymiarom boiska głównego lub o szerokości min. 60 m i długości min. 100 m;
- jedno pełnowymiarowe boisko ze sztuczną trawą, na użytkowanie którego zgodę wyraził właściwy Wojewódzki ZPN[14]
Fortuna 1 Liga w sezonie 2018/2019 |
71. edycja rozgrywek I ligi, w której rywalizuje 18 drużyn w systemie mecz i rewanż. Zmagania rozpoczęły się 20 lipca 2018, a zakończą się 19 maja 2019. Pierwszą bramkę strzelił w 13. minucie meczu Garbarnia Kraków – Stal Mielec zawodnik gości Martin Dobrotka (spotkanie zakończyło się wynikiem 0:2).
Uczestnicy poprzedniej edycji | |||
---|---|---|---|
CCH | Chojniczanka Chojnice | 3 | |
TYC | GKS Tychy | 4 | |
KAT | GKS Katowice | 5 | |
WIG | Wigry Suwałki | 6 | |
RAK | Raków Częstochowa | 7 | |
SMI | Stal Mielec | 8 | |
POD | Podbeskidzie Bielsko-Biała | 9 | |
CHG | Chrobry Głogów | 10 | |
ODO | Odra Opole | 11 | |
PNI | Puszcza Niepołomice | 12 | |
BYT | Bytovia Bytów | 13 | |
STO | Stomil Olsztyn | 14 | |
Spadek z Ekstraklasy 2017/2018 | |||
BBT | Bruk-Bet Termalica Nieciecza | 15 | |
SNS | Sandecja Nowy Sącz | 16 | |
Awans z II ligi 2017/2018 | |||
JAS | GKS 1962 Jastrzębie | 1 | |
ŁKS | ŁKS Łódź | 2 | |
WAR | Warta Poznań | 3 | |
po barażach o I ligę | |||
GAR | Garbarnia Kraków | 4 | |
Oznaczenia:
|
Królowie strzelców I ligi polskiej |
Sezon | Zawodnik | Bramki | Klub |
---|---|---|---|
2017/2018 | Mateusz Machaj | 17 | Chrobry Głogów |
2016/2017 | Igor Angulo | 17 | Górnik Zabrze |
2015/2016 | Szymon Lewicki | 16 | Zawisza Bydgoszcz |
2014/2015 | Grzegorz Goncerz | 21 | GKS Katowice |
2013/2014 | Dariusz Zjawiński | 21 | Dolcan Ząbki |
2012/2013 | Maciej Kowalczyk | 22 | Kolejarz Stróże |
2011/2012 | Wojciech Kędziora | 18 | Piast Gliwice |
2010/2011 | Charles Nwaogu | 20 | Flota Świnoujście |
2009/2010 | Marcin Robak | 18 | Widzew Łódź |
2008/2009 | Ilijan Micanski | 26 | Zagłębie Lubin |
2007/2008 | Robert Lewandowski | 21 | Znicz Pruszków |
2006/2007 | Jacek Kosmalski | 19 | Polonia Warszawa |
2005/2006 | Bartłomiej Grzelak | 20 | Widzew Łódź |
2004/2005 | Grzegorz Piechna | 17 | Korona Kielce |
2003/2004 | Piotr Bania | 18 | Cracovia |
2002/2003 | Tomasz Moskal | 18 | Górnik Polkowice |
2001/2002 | Jacek Ziarkowski | 22 | Hetman Zamość |
Mistrzowie I ligi polskiej oraz inne drużyny awansujące do ekstraklasy |
Sezon | Mistrzowie dwóch grup | Pozostali awansujący | |
---|---|---|---|
1949 | Górnik Radlin (mistrz ligi)[a] | Garbarnia Kraków | — |
1950 | Gwardia Szczecin (mistrz ligi)[a] | Ogniwo Bytom | — |
Sezon | Zwycięzcy baraży | Pozostali awansujący | |
1951 | Budowlani Gdańsk (mistrz ligi), OWKS Kraków | — | |
1952 | Gwardia Warszawa, Budowlani Opole | — | |
Sezon | Mistrz | Pozostali awansujący | |
1953 | Gwardia Bydgoszcz | ŁKS-Włókniarz Łódź | |
1954 | Stal Sosnowiec | Budowlani Gdańsk, Włókniarz Kraków | |
1955 | Budowlani Opole | Górnik Zabrze | |
1956 | Polonia Bytom | Górnik Radlin | |
Sezon | Mistrzowie dwóch grup | Pozostali awansujący | |
1957 | Polonia Bydgoszcz | Cracovia | — |
1958 | Pogoń Szczecin | Górnik Radlin | — |
1959 | Odra Opole | Stal Sosnowiec | — |
1960 | Lech Poznań | Stal Mielec | Zawisza Bydgoszcz, Cracovia |
Sezon | Mistrz | Pozostali awansujący | |
1961 | Gwardia Warszawa | Arkonia Szczecin | |
Sezon | Mistrzowie dwóch grup | Pozostali awansujący | |
1962 | Stal Rzeszów | Pogoń Szczecin | — |
Sezon | Mistrz | Pozostali awansujący | |
1962/1963 | Szombierki Bytom | Unia Racibórz | |
1963/1964 | Śląsk Wrocław | Zawisza Bydgoszcz | |
1964/1965 | Wisła Kraków | GKS Katowice | |
1965/1966 | Cracovia | Pogoń Szczecin | |
1966/1967 | Gwardia Warszawa | Odra Opole | |
1967/1968 | Zagłębie Wałbrzych | ROW Rybnik | |
1968/1969 | Gwardia Warszawa | Cracovia | |
1969/1970 | ROW Rybnik | Stal Mielec | |
1970/1971 | Odra Opole | ŁKS Łódź | |
1971/1972 | ROW Rybnik | Lech Poznań | |
1972/1973 | Szombierki Bytom | Śląsk Wrocław | |
Sezon | Mistrzowie dwóch grup | Pozostali awansujący | |
1973/1974 | Arka Gdynia | GKS Tychy | — |
1974/1975 | Widzew Łódź | Stal Rzeszów | — |
1975/1976 | Arka Gdynia | Odra Opole | — |
1976/1977 | Zawisza Bydgoszcz | Polonia Bytom | — |
1977/1978 | Gwardia Warszawa | GKS Katowice | — |
1978/1979 | Zawisza Bydgoszcz | Górnik Zabrze | — |
1979/1980 | Bałtyk Gdynia | Motor Lublin | — |
1980/1981 | Pogoń Szczecin | Gwardia Warszawa | — |
1981/1982 | GKS Katowice | Cracovia | — |
1982/1983 | Górnik Wałbrzych | Motor Lublin | — |
1983/1984 | Lechia Gdańsk | Radomiak Radom | — |
1984/1985 | Zagłębie Lubin | Stal Mielec | — |
1985/1986 | Olimpia Poznań | Polonia Bytom | — |
1986/1987 | Szombierki Bytom | Jagiellonia Białystok | Bałtyk Gdynia (baraże), Stal Stalowa Wola (baraże) |
1987/1988 | Ruch Chorzów | Stal Mielec | GKS Jastrzębie (baraże), Wisła Kraków (baraże) |
1988/1989 | Zagłębie Lubin | Zagłębie Sosnowiec | Zawisza Bydgoszcz (baraże), Motor Lublin (baraże) |
Sezon | Mistrz | Pozostali awansujący | |
1989/1990 | Hutnik Kraków | Igloopol Dębica | |
1990/1991 | Stal Stalowa Wola | Widzew Łódź | |
Sezon | Mistrzowie dwóch grup | Pozostali awansujący | |
1991/1992 | Pogoń Szczecin | Siarka Tarnobrzeg | Szombierki Bytom, Jagiellonia Białystok |
1992/1993 | Warta Poznań | Polonia Warszawa | Sokół Pniewy, Stal Stalowa Wola |
1993/1994 | Raków Częstochowa | Stomil Olsztyn | Olimpia Poznań, Petrochemia Płock |
1994/1995 | Śląsk Wrocław | Amica Wronki | GKS Bełchatów, Siarka Tarnobrzeg |
1995/1996 | Odra Wodzisław Śląski | Polonia Warszawa | Ruch Chorzów, Wisła Kraków |
1996/1997 | Dyskobolia Grodzisk Wielkopolski | Petrochemia Płock | Pogoń Szczecin, KSZO Ostrowiec Świętokrzyski |
1997/1998 | Ruch Radzionków | GKS Bełchatów | — |
1998/1999 | Dyskobolia Grodzisk Wielkopolski | Petrochemia Płock | — |
Sezon | Mistrz | Pozostali awansujący | |
1999/2000 | Śląsk Wrocław | GKS Katowice | |
2000/2001 | RKS Radomsko | KSZO Ostrowiec Świętokrzyski | |
2001/2002 | Lech Poznań | Orlen Płock, Szczakowianka Jaworzno (baraże) | |
2002/2003 | Górnik Polkowice | Świt Nowy Dwór Mazowiecki (baraże), Górnik Łęczna (baraże) | |
2003/2004 | Pogoń Szczecin | Zagłębie Lubin, Cracovia (baraże) | |
2004/2005 | Korona Kielce | GKS Bełchatów, Arka Gdynia | |
2005/2006 | Widzew Łódź | ŁKS Łódź | |
2006/2007 | Ruch Chorzów | Jagiellonia Białystok, Polonia Bytom, Zagłębie Sosnowiec | |
2007/2008 | Lechia Gdańsk | Śląsk Wrocław, Piast Gliwice, Arka Gdynia | |
2008/2009 | Widzew Łódź (bez awansu)[b] | Zagłębie Lubin, Korona Kielce | |
2009/2010 | Widzew Łódź | Górnik Zabrze | |
2010/2011 | ŁKS Łódź | Podbeskidzie Bielsko-Biała | |
2011/2012 | Piast Gliwice | Pogoń Szczecin | |
2012/2013 | Zawisza Bydgoszcz | Cracovia | |
2013/2014 | GKS Bełchatów | Górnik Łęczna | |
2014/2015 | Zagłębie Lubin | Termalica Bruk-Bet Nieciecza | |
2015/2016 | Arka Gdynia | Wisła Płock | |
2016/2017 | Sandecja Nowy Sącz | Górnik Zabrze | |
2017/2018 | Miedź Legnica | Zagłębie Sosnowiec |
Miejscowości reprezentowane w I lidze |
|
|
Pozostałe informacje |
- Drużyny rezerw nigdy nie grały na drugim poziomie ligowym, niewiele jednak brakowało by do tego doszło. W 1952 awans na ten szczebel wywalczyły bowiem w barażach Cracovia II i Legia II Warszawa. Nie zagrały jednak w tej klasie, ponieważ decyzją władz piłkarskich zostały przesunięte do specjalnie w tym celu utworzonej ligi rezerw.
Widzew Łódź jako jedyny zespół w historii zdołał obronić tytuł mistrza I ligi w kolejnym roku. W sezonie 2008/2009 Widzew wywalczył awans do Ekstraklasy, jednak decyzją PZPNu został karnie zdegradowany za korupcję, więc pozostał w I lidze. W kolejnym sezonie, tj. 2009/2010 Widzew ponownie wywalczył awans do najwyższego szczebla rozgrywek w Polsce i awansował broniąc tytuł mistrzowski wywalczony w poprzednim sezonie.
Zobacz też |
- Tabela wszech czasów polskiej I ligi piłkarskiej
- Ekstraklasa
Uwagi |
↑ ab Zwycięzca barażu o mistrzostwo II ligi.
↑ Widzew nie awansował ze względu na odroczoną karę degradacji na udział w aferze korupcyjnej.
Przypisy |
↑ Nice sponsorem tytularnym rozgrywek 1 ligi (pol.). pzpn.pl, 2017-02-27. [dostęp 2017-02-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-28)].
↑ Nice I liga nową nazwą rozgrywek (pol.). 90minut.pl, 2017-02-27. [dostęp 2017-02-28].
↑ Fortuna sponsorem tytularnym 1 Ligi - Federacja - PZPN - Łączy nas piłka, „PZPN - Łączy nas piłka” [dostęp 2018-10-01] (pol.).
↑ II liga na stałe w TVP3? (pol.). 90minut.pl, 2006-08-02. [dostęp 2017-01-30].
↑ II liga piłkarska w TVP3 i TVP Sport (pol.). wirtualnemedia.pl, 2007-08-02. [dostęp 2017-03-08].
↑ II liga przez trzy lata w TVP (pol.). 90minut.pl, 2006-12-15. [dostęp 2017-03-09].
↑ II liga w TVP (pol.). 90minut.pl, 2006-10-13. [dostęp 2017-03-09].
↑ TVP czy Orange Sport z I ligą piłkarską? (pol.). solarkurier.pl, 2008-09-29. [dostęp 2017-03-08].
↑ Mecze I ligi piłki nożnej nadal będą pokazywane w stacji Orange Sport (pol.). kurierlubelski.pl, 2013-05-22. [dostęp 2017-03-08].
↑ Polsat przejmie po Orange Sport prawa do I ligi piłkarskiej (pol.). wirtualnemedia.pl, 2015-01-19. [dostęp 2017-03-08].
↑ 1. liga żegna się z Orange sport. Od nowego sezonu mecze w Polsacie! (pol.). gol24.pl, 2015-03-27. [dostęp 2017-03-08].
↑ Polsat wiąże się z Nice 1 .Ligą. Polsat daje stablizację klubom, „Przegląd Sportowy”, 30 września 2017 [dostęp 2018-10-01] (pol.).
↑ Strona oficjalna – 1 liga, 1liga.org [dostęp 2018-10-01] (pol.).
↑ Licencje klubowe | Polski Związek Piłki Nożnej, www.pzpn.pl [dostęp 2018-11-19] (pol.).
↑ ab Do 1976 Ursus był odrębnym miastem, w 1977 został włączony do Warszawy.
↑ ab W latach 1975–1997 Radzionków był dzielnicą Bytomia.
↑ W latach 1975–1994 Pszów był dzielnicą Wodzisławia Śląskiego.
↑ ab W latach 1975–1991 Rydułtowy były dzielnicą Wodzisławia Śląskiego.
↑ ab Do 1950 Lipiny były odrębną miejscowością, w 1951 zostały włączone do Świętochłowic.
Linki zewnętrzne |
- Historia polskiej 2. klasy ligowej w statystyce
|
|
|
|