Kolegiata Bożego Ciała w Jarosławiu
| |||||||||
 A-23 z dnia 13.12.1948[1] | |||||||||
kościół parafialny | |||||||||
 Kolegiata Bożego Ciała, widok od pd-zach | |||||||||
Państwo |  Polska | ||||||||
| Miejscowość | Jarosław | ||||||||
Wyznanie | katolickie | ||||||||
Kościół | rzymskokatolicki | ||||||||
Wezwanie | Bożego Ciała | ||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie Jarosławia   Kolegiata Bożego Ciała w Jarosławiu | |||||||||
Położenie na mapie powiatu jarosławskiego  Kolegiata Bożego Ciała w Jarosławiu | |||||||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  Kolegiata Bożego Ciała w Jarosławiu | |||||||||
Położenie na mapie Polski  Kolegiata Bożego Ciała w Jarosławiu | |||||||||
 50°01′14,4″N 22°40′55,2″E/50,020667 22,682000 | |||||||||
Nawa główna
Organy
Kopuła
Wnętrza
Główne wejście, drzwi ze scenami z historii Polski
Kolegiata Bożego Ciała w Jarosławiu – dawny kościół św. Jana.
przy placu Piotra Skargi w Jarosławiu
Fundacja Zofii Odrowąż Tarnowskiej w 1571 roku, zrealizowana przy organizacyjnej pomocy Piotra Skargi. Kolegiata – kościół św. Jana został zbudowany w latach 1591-1594 prawdopodobnie według planów Józefa Bricciusa (Giuseppe Brizio), przy budowie czynny był Stefan Murator z Jarosławia.
W swojej architekturze świątynia nawiązuje do kościoła Il Gesù w Rzymie.
Renesansowy, pierwotnie jednonawowy z transeptem, przebudowany został po pożarach 1600 i 1625 roku. Dobudowano kaplice w latach 1616-1624, kruchtę z lat 1625-1628. W 1722 roku przed kościołem ustawione były rzeźby Tomasza Huttera (obecnie kopie). Niezwykle bogate wyposażenie kościoła uległo konfiskacie po kasacji zakonu jezuitów. Od 1804 roku jest kościołem parafialnym (po zamknięciu kolegiaty). Przeniesiono z kolegiaty zabytkowe wyposażenie, które zostało zniszczone pożarem w 1862 roku.
Jest to obecnie najstarszy pojezuicki kościół w Polsce[2] (za czasów I i II Rzeczypospolitej był nim kościół katolicki w Nieświeżu).
Proboszczowie Kolegiaty Bożego Ciała w Jarosławiu |
Proboszczowie Kolegiaty Bożego Ciała w Jarosławiu | ||
|---|---|---|
| Lata | Proboszcz | Uwagi |
| 1803-1826 | Franciszek Siarczyński | |
| 1826-1830 | Rafał Krajewski | Administrator parafii |
| 1830-1850 | Jakub Waydowicz | |
| 1851-1866 | Antoni Żelazny | |
| 1866-1907 | Tomasz Olexiński | |
| 1908-1923 | Stefan Fus | (1865-1923). Urodził się w Żołyni. Święcenia przyjął z rąk bpa Łukasza Soleckiego. |
| Stanisław Szarek | adjutor parafii | |
| 1923-1935 | Zygmunt Męski | (1872-1949). Proboszcz dębowiecki do 1923. W 1925 za zgodą biskupa Anatola Nowaka założył bractwo straży honorowej Najświętszego Serca Jezusa. Od 1935 do 1949 proboszcz archikatedralny przemyski. |
| 1935-1939 | Władysław Opaliński | |
| 1939–1940 | Jakub Makara | administrator parafii |
| 1940–1944 | Wojciech Lewkowicz | administrator parafii |
| 1944-1966 | Władysław Opaliński | ponownie |
| 1966-1985 | Bronisław Fila | kustosz |
| 1986-2006 | Aleksander Kustra | kustosz |
| od 26 sierpnia 2006 | Marian Bocho | kustosz |
Przypisy |
↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie. 2018-09-30. [dostęp 2010-10-18].
↑ Jarosław, Roksana, Krosno 2006, ISBN 83-7343-209-4.
