Maszyna parowa






Schemat działania rozrządu maszyny parowej




Maszyna parowa dla SS Olza


Maszyna parowa − parowy silnik tłokowy. Czasem do maszyn parowych zalicza się pompy parowe powstałe przed silnikiem tłokowym. Za wynalazcę maszyny parowej uważa się Jamesa Watta, który w 1763 roku udoskonalił atmosferyczny silnik parowy zbudowany wcześniej przez Thomasa Newcomena.




Spis treści






  • 1 Działanie


  • 2 Sprawność


  • 3 Zmierzch silnika


  • 4 Budowa


  • 5 Działanie


  • 6 Zachowane (działające)


  • 7 Zobacz też


  • 8 Przypisy


  • 9 Linki zewnętrzne





Działanie |




Parowa maszyna wyciągowa kopalni "Królowa Luiza"




Książka Józefa Bema "O machinach parowych" Lwów 1829.


Spalając pod napełnionym kotłem drewno bądź węgiel, doprowadzano wodę do wrzenia. Wytworzona w ten sposób para była doprowadzana przez układ rozrządu[1] do cylindra. Tłok wprawiany był w ruch poprzez naprzemienne wpuszczanie będącej pod wysokim ciśnieniem pary do przedniej i tylnej części cylindra (rozdzielonych tłokiem). Następnie za pośrednictwem korbowodu przenoszono wytworzoną energię na wał korbowy i koło zamachowe. W celu stabilizacji obrotów w maszynach parowych używany był regulator odśrodkowy.



Sprawność |


Pierwsze silniki były zasilane parą nasyconą, która częściowo skraplała się na chłodniejszych ściankach cylindra – co powodowało znaczne straty cieplne i obniżało sprawność. Dopiero wprowadzenie przegrzewaczy i w ich konsekwencji użycie pary nienasyconej doprowadziło do poprawy sprawności termodynamicznej silnika parowego.


Dalszy wzrost sprawności był możliwy poprzez zastosowanie silnika o podwójnym rozprężaniu. Para, pod dużym ciśnieniem, dopływała do cylindra wysokociśnieniowego, a następnie była źródłem zasilania znacznie większego cylindra niskociśnieniowego. W wyniku podwójnego rozprężania energia pary odlotowej była znacznie mniejsza niż przy jednokrotnym rozprężaniu, co zwiększało sprawność.



Zmierzch silnika |


Maszyny parowe w klasycznym ujęciu są od dawna nieprodukowane. Wiąże się to z szeregiem ich nieusuwalnych wad, takich jak:



  • niska sprawność konwersji energii cieplnej w pracę mechaniczną,

  • duża masa własna,

  • niskie obroty pracy,

  • konieczność użycia dodatkowego urządzenia (kocioł parowy) do wytwarzania pary.



Budowa |






Przekrój przez maszynę parową


  1. tłok

  2. tłoczysko

  3. krzyżulec

  4. korbowód


  5. wykorbienie wału korbowego

  6. wał korbowy

  7. koło zamachowe

  8. suwak (mechanika)

  9. regulator odśrodkowy




Działanie |


Animowany schemat działania maszyny parowej



Zachowane (działające) |




  • Skansen Górniczy Królowa Luiza w Zabrzu – maszyna wyciągowa z 1915 r., zawsze uruchamiana dla zwiedzających[2],


  • Muzeum Narodowe Rolnictwa i Przemysłu Rolno-Spożywczego w Szreniawie koło Poznania – lokomobila uruchamiana podczas pokazów[3]


  • Muzeum − Kaszubski Park Etnograficzny im. Teodory i Izydora Gulgowskich we Wdzydzach – lokomobila uruchamiana przeważnie raz do roku w lipcu w czasie Jarmarku Wdzydzkiego napędza tartak[4]



Zobacz też |



  • silnik sprzężony

  • silnik bliźniaczy

  • turbina parowa



Przypisy |




  1. Zob. animację silnik parowozu


  2. Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu. luiza.zabrze.pl. [dostęp 2016-02-15].


  3. Muzeum Narodowe Rolnictwa i Przemysłu Rolno-Spożywczego w Szreniawie. muzeum-szreniawa.pl. [dostęp 2015-01-29].


  4. Muzeum − Kaszubski Park Etnograficzny we Wdzydzach Kiszewskich. muzeum-wdzydze.gda.pl. [dostęp 2015-01-29].



Linki zewnętrzne |








  • Steam Locomotive Engine (ang.) – animacja zasady działania


  • Animated Engines – Watt Bean Engine (ang.) – animacja zasady działania




Popular posts from this blog

Morgemoulin

Scott Moir

Souastre