Cfrtjryk

Maryla Rodowicz
Maryla Rodowicz (2017)
Imię i nazwisko	Maria Antonina Rodowicz
Pseudonim	Maryla Rodowicz
Data i miejsce urodzenia	8 grudnia 1945 Zielona Góra
Instrumenty	gitara akustyczna
Gatunki	pop, rock, world music, adult contemporary[1], muzyka folkowa, pop-rock, poezja śpiewana[2]
Zawód	piosenkarka, aktorka
Aktywność	od 1962
Wydawnictwo	Polskie Nagrania „Muza”, PolyGram Polska, Universal Music Polska, Sony Music Entertainment Poland
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Maryla Rodowicz, właściwie Maria Antonina Rodowicz (ur. 8 grudnia 1945 w Zielonej Górze^[3]) – polska piosenkarka^[1][2] i aktorka.

Życiorys |

Wczesne lata |

Jej rodzina pochodzi z Wilna. Ojciec, Wiktor Rodowicz, pracował na Uniwersytecie im. Stefana Batorego, a matka, Janina Rodowicz-Krasucka (1924–2017^[4]), pochodziła z rodziny związanej z teatrem. Dziadkowie prowadzili koło Ostrej Bramy aptekę „Pod Łabędziem”. Przodkowie piosenkarki pochowani są na cmentarzu Bernardyńskim w Wilnie^[5]. Ze strony ojca ma pochodzenie rosyjskie i żmudzińskie^[6].

Ukończyła I Liceum Ogólnokształcące im. Ziemi Kujawskiej we Włocławku, później Akademię Wychowania Fizycznego w Warszawie^[7]. W młodości czynnie uprawiała lekkoatletykę, m.in. w klubie sportowym Kujawiak Włocławek.

Kariera |

Lata 60. |

Debiutowała na profesjonalnej scenie muzycznej w 1962 występem w eliminacjach do I Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie. Chociaż została zakwalifikowana do finału, nie wystąpiła w nim, ponieważ termin finału zbiegł się z Lekkoatletycznymi Mistrzostwami Polski Młodzików, w których zdobyła mistrzowski tytuł w sztafecie 4x100 m. W czasie studiów na AWF w Warszawie od sierpnia 1965 występowała w składzie bigbitowego zespołu Szejtany, działającego w studenckim klubie „Relax”. W 1965 zdobyła z zespołem pierwsze miejsce na warszawskim przeglądzie zespołów bigbeatowych w klubie „Finka”. W 1966 związała się ze studenckim kabaretem Gag, który działał pod przewodnictwem kompozytora Jerzego Andrzeja Marka i poety Adama Kreczmara.

Pierwszym jej poważniejszym sukcesem był występ w 1967 na Przeglądzie Piosenki Studenckiej w Lublinie i na Giełdzie Piosenki w Częstochowie z piosenką „Jak cię miły zatrzymać” z repertuaru Teresy Tutinas, za którą zdobyła główną nagrodę. Pod koniec listopada tego samego roku wystąpiła na VI Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie, gdzie zdobyła pierwszą nagrodę za piosenki „Jak cię miły zatrzymać” i „Pytania”.

Na początku 1968, obok Skaldów, Niebiesko-Czarnych i Alibabek, wzięła udział w filmie telewizyjnym pt. Kulig w reżyserii Stanisława Kokesza. Zaśpiewała w nim piosenki „Jeszcze zima”, „Trzy, może nawet cztery dni” i „Walc na trzy pas”. W tym samym roku zadebiutowała na VI Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w koncercie „Debiutów” z zainspirowanymi amerykańskim folkiem utworami „Zabierz moje sukienki” i „Co ludzie powiedzą”. W tym samym roku dokonała pierwszych nagrań dla Radiowego Studia Piosenki III programu PR.

Na VII KFPP w Opolu w 1969 zdobyła nagrodę Przewodniczącego Towarzystwa Przyjaciół Opola za piosenkę „Mówiły mu”. W tym roku występowała także na: Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie („Mówiły mu”), Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Politycznej w Soczi (III nagroda i nagroda dziennikarzy za piosenki „Żyj mój świecie”, „Za duże buty” i „Ech, drogi”) oraz Festiwalu FAMA w Świnoujściu. Rodowicz została nagrodzona Srebrnym Gwoździem Sezonu Plebiscytu Popularności Czytelników „Kuriera Polskiego”, otrzymała też tytuł „Piosenkarki roku” w plebiscycie rozgłośni radiowych oraz tytuł najpopularniejszej piosenkarki w kraju, przyznany w plebiscytach „Jazzu” i „Musicoramy”. Został też nakręcony film telewizyjny Ballada wagonowa z udziałem wokalistki.

Lata 70. |

W 1970 zdobyła nagrodę TVP za wykonanie piosenki „Jadą wozy kolorowe” na VIII Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W tym samym roku wystąpiła w wielu innych festiwalach: Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu, w Sopocie (trzecia nagroda za „Jadą wozy kolorowe”), w Palermo i kubańskim kurorcie Varadero. Wydała także swój pierwszy album studyjny zatytułowany Żyj mój świecie, który zdobył status złotej płyty, oraz single, które ukazały się na rynku brytyjskim i czechosłowackim. Utwór „Jadą wozy kolorowe” został „Radiową piosenką roku”. Rodowicz w tym czasie zagrała swoje pierwsze koncerty w Czechosłowacji. Została również nagrodzona po raz drugi Srebrnym Gwoździem Sezonu Plebiscytu Popularności Czytelników „Kuriera Polskiego”.

W 1971 na IX Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu zdobyła główną nagrodę za wykonanie piosenki „Z tobą w górach”. W tym roku wystąpiła też w wielu innych festiwalach: Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu, a także wydała swój drugi album studyjny zatytułowany Wyznanie. Po raz trzeci otrzymała też Srebrny Gwóźdź Sezonu Plebiscytu Popularności Czytelników „Kuriera Polskiego”, a także wyjechała w pierwszą trasę koncertową po ZSRR oraz w Czechosłowacji.

Maryla Rodowicz na okładce singla „Sing Sing”, 1976

W 1972 na X Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu zdobyła nagrodę Państwowego Wydawnictwa Muzycznego za „Kochaniem, pragnieniem”, oraz Tytuł Miss Obiektywu (Nagroda Fotoreporterów). Wystąpiła też na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie, wydała kolejny singel na rynek czechosłowacki oraz zaprezentowała nowy album studyjny zatytułowany Maryla Rodovićzova. W 1973 otrzymała wyróżnienie za piosenkę „Diabeł i raj” na XI Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W tym samym roku uczestniczyła także w Międzynarodowym Festiwalu „Bratysławska Lira” w Bratysławie (Grand Prix du Disque), w Festiwalu „Złoty Orfeusz” w Słonecznym Brzegu, Festiwalu Piosenki w Splicie, Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie (Grand Prix du Disque), Nagrodę Publiczności oraz Nagrodę Czytelników „Wieczoru Wybrzeża” za utwory „A gdzie to siódme morze”, „Diabeł i raj” i „Małgośka”. Wzięła też udział w Światowym Festiwalu Młodzieży i Studentów w Berlinie, nagrała album zatytułowany po prostu Maryla Rodowicz oraz wydała pierwsze single na rynek NRD. Otrzymała też Nagrodę Ministra Kultury NRD, uczestniczyła w filmie telewizyjnym Nareszcie razem (wraz z Urszulą Sipińską) oraz koncertowała w NRD oraz Czechosłowacji.

W 1974 XII Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu otrzymała wyróżnienie za „Urodzajny rok” oraz wydała trzeci album studyjny w Polsce pt. Rok. Uczestniczyła w ceremonii otwarcia Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej w Monachium, gdzie wykonała piosenkę „Futbol”. Nawiązała współpracę z kompozytorem Jackiem Mikułą. Otrzymała po raz czwarty nagrodę Srebrnego Gwoździa Sezonu Plebiscytu Popularności Czytelników „Kuriera Polskiego”, a piosenka „Małgośka” zajęła drugie miejsce w plebiscycie „Non Stopu” za 1973 rok.

4 maja 1975 odbyła się premiera oratorium Zagrajcie nam dzisiaj wszystkie srebrne dzwony. Na XIII Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu Rodowicz wystąpiła w koncercie Premiery w duecie z Czesławem Niemenem z piosenką „Pieśń ocalenia”, w Koncercie Przebojów „Do łezki łezka” oraz w koncercie Mikrofon i ekran w duecie z Danielem Olbrychskim, wykonując piosenkę „Wrócą chłopcy z wojny”. Wzięła udział w Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie oraz w spektaklu muzycznym Sentymenty Agnieszki Osieckiej.

W 1976 uczestniczyła w XIV Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu Koncert Przebojów, Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie, Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Stambule. Wydała też czwarty album studyjny na polskim rynku zatytułowany Sing-Sing. Została nagrodzona Gwoździem Sezonu 76, Złotym Medalem Estrady, Star of Year (tytuł przyznawany przez brytyjski „Music Week”), Nagrodą „Kukułki” przyznawana przez „Radiokurier”, tytułem „Wokalistki roku” w plebiscycie miesięcznika „Non Stop”. Koncertowała w NRD i wzięła udział w dwudziestu programach telewizyjnych, w tym m.in. Maryla 2000 w Sali Kongresowej.

W 1977 na XV Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu wzięła udział w koncercie „Nastroje, nas troje”, a dwie jej piosenki „Krąży, krąży złoty pieniądz” i „Bossanova do poduszki” znalazły się w dziesiątce najlepszych piosenek festiwalu. W Sopocie wzięła udział w Festiwalu Interwizji z piosenkami „Nie ma jak pompa” i „Kolorowe jarmarki”, gdzie otrzymała Nagrodę Główną Publiczności Interwizji i Nagrodę Publiczności. Maryla Rodowicz wzięła również udział w filmie muzycznym „Hak” oraz w spektaklu Teatru STU w Krakowie „Szalona lokomotywa” (rola Hildy, występowała razem z Markiem Grechutą, spektakl reżyserował Krzysztof Jasiński). Otrzymała nagrodę „Złota Ręka” „Przekroju” za najwybitniejsze osiągnięcia roku w dziedzinie mody i kostiumologii.

W 1978 wzięła udział w XVI Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie zdobyła pierwszą nagrodę za „Remedium”. Uczestniczyła w telewizyjnym filmie muzycznym Dziewczyna z zapałkami. Koncertowała w Bułgarii, USA i Kanadzie oraz wzięła udział w Festiwalu Młodzieży i Studentów w Hawanie (Kuba), gdzie poznała Fidela Castro. Na Sopockim Festiwalu Interwizji zaśpiewała w duecie z Heleną Vondráčkovą piosenkę „Laska nebeska”. Wydała album pt. Wsiąść do pociągu. W 1979 odbyła trasę koncertową na Węgrzech. W Zielonej Górze uczestniczyła w Festiwalu Piosenki Radzieckiej z piosenką „Konie”. Brała też udział w XVII Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Została również uhonorowana Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Zdobyła również tytuł „Wokalistki roku” oraz wydała album studyjny zatytułowany Cyrk nocą.

Lata 80. |

Na początku lat 80. wystąpiła na Festiwalu Muzyki Country „Tulsa International Mayfest” w Tulsa w Oklahomie, gdzie zdobyła III nagrodę. Nawiązała współpracę z trio wokalnym „Gang Marcela”. Wydała kolejny longplay zatytułowany „Cyrk nocą”, który uzyskał status złotej płyty. Uczestniczyła w cyklu programów TV z piosenkami dla dzieci pt. „Spotkanie Dobrych Znajomych”. Wzięła także udział w kolejnym Festiwalu Muzyki Country w Independent w stanie Kansas, gdzie zdobyła III nagrodę, oraz w XVIII Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w koncercie Premier (III nagroda). Koncertowała w ZSRR oraz klubach Chicago i Nowego Jorku.

W 1981 wystąpiła na koncercie Premier XIX Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Wydała kolejny longplay pt. „Święty spokój”. Wzięła udział w cyklu programów telewizyjnych pt. „Maryli Rodowicz podróże po podwórzach” (5 części). Odbywała koncerty w ZSRR oraz klubach Chicago i Nowego Jorku. W 1982 założyła zespół Różowe Czuby, który był żartobliwą próbą nawiązania do stylu punk. Po wprowadzeniu stanu wojennego zakazano emisji piosenki „Dentysta-Sadysta” z repertuaru zespołu.

W 1983 koncertowała po ZSRR oraz brała udział, po roku przerwy, w XX Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w koncercie „Dwadzieścia lat minęło”. W tym samym roku wydała też album zatytułowany po prostu Maryla Rodowicz. W 1984 na terenie ZSRR ukazał się longplay również zatytułowany Maryla Rodowicz, który uzyskał nakład bliski około 10 milionów egzemplarzy. Piosenkarka uczestniczyła w Festiwalu Młodzieży i Studentów w Moskwie i Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie. Odbywała koncerty w ZSRR oraz klubach Chicago i Nowego Jorku.

W 1985 wzięła udział w koncercie Przebojów na XXII Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Otrzymała również nagrodę dziennikarzy za Niech żyje bal i wydała longplay „Był sobie król” (płyta dla dzieci). W 1986 uczestniczyła w XXIII KFPP w Opolu, Festiwalu Muzyki Country Mrągowo’86, XXII Festiwalu Piosenki Radzieckiej Zielona Góra – koncert Przyjaźni. Została uhonorowana Dyplomem Ministra Spraw Zagranicznych za wybitne zasługi w upowszechnianiu kultury polskiej za granicą. Wydała longplay zatytułowany Gejsza nocy oraz odbyła trasę koncertową po ZSRR.

W 1987 wystąpiła na XXIV KFPP w Opolu, na którym za piosenkę „Polska Madonna” otrzymała Nagrodę Dziennikarzy. Odebrała również „Karolinkę”, czyli nagrodę za 20-lecie profesjonalnej pracy estradowej. Wystąpiła w filmie Pan Kleks w Kosmosie (rola Linelli de Bazar „Kołysanka w stylu mango”) oraz w filmie dla telewizji radzieckiej Czerwcowa fotografia (Wilno). W tym roku otrzymała także Nagrodę I stopnia Ministra Kultury i Sztuki za całokształt działalności. Wydała kolejny longplay zatytułowany „Polska Madonna”. Koncertowała w Australii.

W latach 1988–1990 wzięła udział w kolejnych dwóch festiwalach w Opolu (XXV KFPP i XXVII KFPP). Uczestniczyła też w Międzynarodowym festiwalu Radiowym (1989), w San Remo w Jubileuszowym 40. Festiwalu Piosenki Włoskiej oraz w 1988 w pierwszym Festiwalu Piosenki Polskiej w Witebsku. Koncertowała w Izraelu i Chinach. W 1990 wydała longplay pt. „Absolutnie nic”, który był jej jedenastym albumem na polskim rynku. Na tej płycie wziął udział gościnnie w piosence „To już było” jako gitarzysta Wojciech Waglewski, w piosence „Gonią wilki za owcami” na trąbce zagrał Tomasz Stańko.

Lata 90. |

W 1991 wydała pierwszą w swojej dyskografii płytę kompaktową „Full”, która zawierała zupełnie nowe wersje jej największych przebojów. Na tej płycie też wystąpił Wojciech Waglewski. W 1992 koncertowała w Kanadzie i Szwajcarii. W tym samym roku ukazała się również autobiograficzna książka piosenkarki pt. „Niech żyje bal”, w której opisała nie tylko przebieg swojej kariery, ale też życie uczuciowe, ujawniając ponadto wiele opowieści zza kulis ówczesnego show-biznesu. Rodowicz uczestniczyła również w międzynarodowym Pikniku Muzyki Country Sopot ’92, XXX Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie otrzymała nagrodę Grand Prix za całokształt twórczości, w Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie, gdzie zostaje nagrodzona Bursztynowym Słowikiem za twórczość estradową.

Maryla Rodowicz i Krzysztof Kolberger (po prawej) podczas występu w więzieniu przy ul. Kleczkowskiej we Wrocławiu, 1991

W 1993 wzięła udział w XXXI KFPP w Opolu oraz w nagraniach telewizyjnych: „Kabaretowa Lista Przebojów”, „Piosenki z butiku” i „Szansa na sukces”. W 1994 wzięła udział w XXXII KFPP w Opolu. Nagrała album „Marysia biesiadna” z piosenkami biesiadnymi, który okazał się jej największym komercyjnym sukcesem w Polsce. Płyta uzyskała status podwójnie „Platynowej Płyty” i rozeszła się w ćwierćmilionowym nakładzie. Artystka promowała bestsellerowy album grając koncert pt. „Marysia biesiadna” dla TV Kraków oraz cykl koncertów pod hasłem „Gala Piosenki Biesiadnej”. W tym samym roku otrzymała Nagrodę Artystyczną Polskiej Estrady „Prometeusz ’94”. W 1995 zagrała epizod w filmie „Dzieje Mistrza Twardowskiego” obok Daniela Olbrychskiego, gdzie wcieliła się w rolę Pani Twardowskiej. Nagrała też album „Złota Maryla”, promowany przebojem „Dworzec”, który rozszedł się w nakładzie ponad 60 tysięcy sztuk. Uczestniczyła ponadto w programie TV niemieckiej oraz otrzymała muzyczną nagrodę programu „Teleexpress”.

W 1996 Rodowicz postanowiła podsumować swoją karierę trzypłytowym wydawnictwem „Antologia”, zawierającym jej największe przeboje – poszczególne części były dostępne także osobno. Wszystkie części łącznie osiągnęły status „Złotej Płyty”, przekraczając nakład 50 tysięcy sztuk. Wokalistka uczestniczyła w XXXIII KFPP w Opolu w koncercie „Kwiaty we włosach” poświęconym twórczości Krzysztofa Klenczona. Na XXXV Jubileuszowym Festiwalu w Sopocie otrzymała Nagrodę Specjalną Prezesa TVP S.A. za całokształt twórczości. W 1997 otrzymała nagrodę „Mateusz” dla Wybitnej Osobowości Rozrywkowej przyznaną przez Program 3 Polskiego Radia. Wydała dwupłytową kompilację „Tribute to Agnieszka Osiecka: Łatwopalni” zawierającą mniej znane piosenki Osieckiej nagrane przez Rodowicz w ciągu jej całej kariery oraz premierową piosenkę Łatwopalni napisaną ku pamięci zmarłej poetki przez Jacka Cygana i skomponowaną przez najpopularniejszego wówczas kompozytora, Roberta Jansona. Utwór ten okazał się tak wielkim przebojem, że po raz pierwszy doprowadził artystkę na sam szczyt prestiżowej radiowej „Listy Przebojów Programu Trzeciego”. W 1997 Rodowicz uczestniczyła także w XXXIV KFPP w Opolu w koncercie „Zielono mi” poświęconym Agnieszce Osieckiej. Otrzymała też „Super Wiktora” za całokształt twórczości telewizyjnej.

W 1998 wzięła udział w XXXV KFPP w Opolu w Koncercie Jubileuszowym „Pamiętajcie o ogrodach”. Na XXXVII Sopot Festival w plebiscycie „O!Polskie piosenki” – „Małgośka” została przebojem 35-lecia. Maryla Rodowicz otrzymała także Nagrodę Prezydenta Miasta Sopotu za całokształt twórczości. Wydała także album „Przed Zakrętem”, który uzyskał status „Złotej Płyty”, rozchodząc się w nakładzie ponad 80 tysięcy egzemplarzy. Płytę promował przebój „Bar przed zakrętem”, skomponowany ponownie przez Jansona. W tym samym roku Rodowicz rozpoczęła współpracę z telewizją Polsat gdzie w serialu pt. „Rodzina zastępcza” gra rolę zwariowanej cioci Uli. Rodowicz została też wyróżniona Statuetką przyznaną przez widzów programu „Jaka to melodia”. W 1999 wzięła udział w trasie koncertowej w cyrkach obejmującej 10 miast. Uczestniczyła także w koncercie na Placu Czerwonym w Moskwie z okazji 750-lecia miasta. Zdobyła I miejsce wśród wokalistek w plebiscycie „Polityki” – „Piosenkarze, piosenkarki i zespoły XX wieku”, otrzymała nagrodę „Grubej Ryby” od Radia Kolor „za najbardziej zmysłowy głos”, tytuł Najpopularniejszej Piosenkarki rankingu OBOP-u, „Telekamerę ’99” przyznaną przez czytelników „TeleTygodnia” dla najpopularniejszej osobowości telewizyjnej w kategorii „Najpopularniejsza Wokalistka”. W tym roku został także wydany album „Karnawał 2000” z polskojęzycznymi wersjami największych latynoskich standardów, promowany singlem „Czadu Maryla” z melodią hitu „Maria” Ricky’ego Martina.

Lata 2000–2010 |

Maryla Rodowicz podczas koncertu w Warszawie, 2007

W marcu 2000 koncertowała w Stanach Zjednoczonych (m.in. Nowy Jork, Chicago) oraz miała nagrania z chórem gospel w Los Angeles. W tym samym roku brała udział w koncercie „Tyle słońca” pamięci Anny Jantar. Uczestniczyła w koncercie w Wadowicach z okazji 80. urodzin Jana Pawła II. Brała udział w koncercie z okazji „75-lecie Polskiego Radia”. Artystka odbyła ponadto wielką trasę koncertową „Niebieskie Lato z Marylą”, zorganizowaną przez Radio Zet. Tournée udokumentowano na pierwszej w jej karierze koncertowym albumie „Niebieska Maryla”, który zyskał status „Złotej Płyty”. Wydała też w tym roku album „Karnawał 2000”.

W 2001 prowadziła telewizyjny program rozrywkowy pt. Tour de Maryla – Viva Italia! (piosenki włoskie) i Tour de Maryla – Ole! (piosenki hiszpańskie). Wydała płytę pt. 12 najpiękniejszych kolęd. W 2002 koncertowała w Chicago i Nowym Jorku. Brała udział w 40-leciu Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie. Na koncercie galowym pt. „50 lat TVP” otrzymała nagrodę „Gwiazda Telewizji”. Śpiewała także na koncercie z okazji „80 lat Polskiego Radia”. Nagrała CD pt. „Życie ładna rzecz”. Wystąpiła również z koncertem dla polskich żołnierzy w Bazie Wojskowej ONZ w Libanie.

3 kwietnia 2003 wystąpiła w Moskwie na Kremlu. Wyruszyła w trasę koncertową promującą płytę pt. „Życie ładna rzecz”. Brała udział w XXXX KFPP w Opolu w koncertach „Premiery” i „40/40”. W Krakowie na XXXXI Studenckim Festiwalu Piosenki otrzymała Grand Prix za całokształt działalności artystycznej. 15 grudnia odbyła się premiera płyty Maryla Rodowicz – Největší hity, wydanej przez czeski Universal Music. W styczniu 2004 ukazała się limitowana płyta pt. Maryla Rodowicz i Przyjaciele, wydana z okazji 85-lecia PKO BP. W marcu wyruszyła w trasę po Ameryce Północnej – łącznie 7 koncertów – jeden w Kanadzie (Toronto) i sześć w Stanach Zjednoczonych (Detroit, Chicago, Trenton, Lodi i Nowy Jork). 30 kwietnia wzięła udział w koncercie „Anioły Europy” na wrocławskim rynku z okazji wejścia Polski do Unii Europejskiej. Rodowicz wykonała początek Carminy Burany Carla Orffa i Va’Pensiero z opery „Nabucco” Giuseppe Verdiego. 1 i 2 maja śpiewała w koncercie 25. Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu poświęconym twórczości Seweryna Krajewskiego.

W czerwcu 2004 wystąpiła na dwóch specjalnych koncertach na cele charytatywne Fundacji Ewy Błaszczyk oraz Anny Dymnej. 15 lipca wystąpiła na Festiwalu Kultury Romów w Ciechocinku. 27 września zaśpiewała na koncercie galowym VII edycji konkursu „Pamiętajmy o Osieckiej”. 14 października zdobyła nagrodę „Złoty Wołek” na koncercie z okazji 50. urodzin Jana Wołka. 30 października śpiewa w Sankt Petersburgu. 7 grudnia odebrała nagrodę „Busola”, przyznaną przez redakcję „Przeglądu Tygodniowego” za „osobowość, która nigdy nie daje wygrać sile przyzwyczajenia”. 12 grudnia wzięła udział w koncercie transmitowanym na żywo przez Program III Polskiego Radia, który odbył się w radiowym Studio M im. Agnieszki Osieckiej. 16 grudnia odebrała w Moskwie nagrodę Ministra Spraw Zagranicznych Rosji za działalność artystyczną i zasługi w zbliżeniu kultury polskiej i rosyjskiej.

Maryla Rodowicz, 2007

9 stycznia 2005 brała udział w finale Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy w Kutnie. 24 stycznia uczestniczyła w gali rozdania „Telekamery 2005”. 6 lutego wystąpiła na koncercie plenerowym na rzecz ofiar tsunami „Pokonamy fale”. 7 lutego poleciała do Iraku, gdzie wystąpiła w bazie wojskowej w Diwanii. Generał dywizji Andrzej Ekiert przyjął ją w poczet żołnierzy pełniących służbę w składzie Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku. W maju zakończył się trwający rok plebiscyt Programu I Polskiego Radia „80/80” (80 przebojów na 80-lecie Polskiego Radia) – cztery piosenki Maryli Rodowicz z czterech zaproponowanych przez organizatorów zdobyły cztery pierwsze miejsca: „Niech żyje bal”, „Sing-Sing”, „Mówiły mu” i „Małgośka”. Na XXXXII KFPP w Opolu podczas koncertu „Wielkie, większe, największe” z okazji 80-lecia Polskiego Radia zaśpiewała dwie spośród czterech piosenek uznanych za największe przeboje radiowe 80-lecia. Artystka otrzymała także od prezesa PR wyróżnienie – Honorowy Złoty Mikrofon Polskiego Radia^[8]. Między 25 czerwca a 25 sierpnia koncertowała w ramach trasy „Magiczne Lato z Radiem 2005” (19 koncertów). Brała udział w Sopot Festival 2005.

10 września 2005 została odznaczona przez ministra kultury Waldemara Dąbrowskiego Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[9]. 26 września ukazała się płyta pt. Kochać, zawierająca piosenki z tekstami autorstwa Katarzyny Nosowskiej.

W 2006 z okazji Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2006 Rodowicz nagrała piosenkę „Za Janasa” z tekstem Nosowskiej. 2 czerwca 2006 otrzymała na festiwalu w Opolu pierwszą w swojej karierze Superjedynkę w kategorii wykonawca roku, pokonując Beatę Kozidrak i zespół Goya. Otrzymała także tytuł Artystki Bez Granic, nagrodę TV Polonia oraz „Złotą Płytę” za album „Kochać”. 4 czerwca 2006 w koncercie dla Marka Grechuty zaśpiewała piosenki Hop szklankę piwa oraz Nad zrębem planety. We wrześniu zaśpiewała podczas koncertu wspomnień Sopot Festival 2006 i dostała platynową płytę za album pt. Kochać (za sprzedaż 50 tysięcy egzemplarzy płyty). Pod koniec roku 2006 nagrała utwór „Dwie strony medalu” (muz. Romuald Lipko, sł. St. Krzesiński), który znalazł się w serialu telewizyjnym TVP pod tym samym tytułem. W latach 2003–2006 zasiadała w Radzie Nadzorczej Fundacji Okularnicy^[10][11].

W styczniu 2007 została nagrana w duecie z Rafałem Olbrychskim piosenka „Przyjaciel” (sł. Wojciech Młynarski). 19 maja wystąpiła gościnnie w programie Jak oni śpiewają?, gdzie zaśpiewała piosenkę „Dziś prawdziwych Cyganów już nie ma” wraz z Agnieszką Włodarczyk. 8 czerwca wystąpiła na V Festiwalu TOPtrendy. 17 czerwca wystąpiła na XLIV Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w koncercie dla Seweryna Krajewskiego „Niebo z moich stron”. W lipcu w sondażu TNS OBOP Maryla Rodowicz zajęła pierwsze miejsce dla artystki, która prezentuje najwyższy poziom artystyczny w Polsce^[12].

Od marca do kwietnia 2008 Rodowicz zasiadała w jury pierwszej edycji programu Gwiezdny Cyrk w telewizji Polsat. W maju wydała album pt. Jest cudnie, który zawierał akustyczne i folkowe brzmienia nawiązujące do początków jej kariery. Za produkcję płyty odpowiadał Andrzej Smolik. Album już po trzech tygodniach sprzedaży osiągnął status platynowej płyty za ponad 30 tysięcy sprzedanych egzemplarzy. W grudniu płyta nieoficjalnie osiągnęła diamentowy nakład 150 tysięcy egzemplarzy[1], choć ponad 100 tysięcy sztuk dołączono w listopadzie po kilkakrotnie niższej cenie do dziennika „Gazeta Wyborcza”, czego nie liczy się w certyfikacji płyt. W ramach promocji albumu Maryla Rodowicz wystąpiła w czerwcu na XLV Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu z recitalem Maryla Show, w którym zaśpiewała swoje największe przeboje. Koncert ten trafił w grudniu na pierwszą w karierze artystki płytę DVD, którą dołączono do reedycji albumu Jest cudnie, zawierającą ponadto dwa premierowe nagrania. Wokalistka promowała album śpiewając ponadto w lipcu na festiwalu TOPtrendy, a w listopadzie w programach Taniec z gwiazdami oraz Jak oni śpiewają – w tym ostatnim wystąpiła także gościnnie jako juror.

Maryla Rodowicz, 2011

Polska Akademia Muzyczna w Londynie w ramach plebiscytu „PAM Awards 2008” nominowała Rodowicz w trzech kategoriach: Solistka Roku 2008, Piosenka Roku („Jest cudnie”) oraz Album roku Pop/Dance 2008 (Jest cudnie). W lutym ukazała się płyta pt. Pro-Fanacja (Swa-Wola 6), która została wydana dla fanów w nakładzie 120 egzemplarzy i zawierała piosenki artystki z lat 70. i 80. XX wieku. W kwietniu Rodowicz została nominowana w trzech kategoriach (artysta roku, płyta roku i przebój roku) w plebiscycie TVP – Superjedynki. W maju zwyciężyła w plebiscycie radiowej „Jedynki” Maj Polskiej Piosenki, z piosenką „Ech mała” (utwór zdobył ponad 40% głosów)^[13]. W czerwcu zajęła pierwsze miejsce w raporcie Celebrity Monitor, na osobę, która najbardziej z polskich „celebrytów” zasługuje na miano gwiazdy (artystka zdobyła 68,6% głosów)^[14]. 26 czerwca wystąpiła na festiwalu TOPtrendy, w koncercie „Top” (płyta Jest cudnie zajęła 4 miejsce w rankingu najlepiej sprzedających się polskich albumów w 2008 roku). Na sylwestrze 2009/2010 w Łodzi (TVP2) zaśpiewała recital w duecie z Dodą.

4 września 2010 Rodowicz, a także Lech Wałęsa, Robert Korzeniowski i Józef Młynarczyk, została oficjalną przyjaciółką Euro 2012^[15]. 31 grudnia 2010 wystąpiła podczas sylwestrowego koncertu TVP „Sylwester z Dwójką – Imperium gwiazd” we Wrocławiu. Jedną z atrakcji było wspólne wykonanie Rodowicz wraz z Edytą Górniak i Beatą Kozidrak, przeboju Creedence Clearwater Revival „Proud Mary”, w aranżacji znanej z wykonania Tiny Turner.

Od 2011 |

W 2011 na Festiwalu TOPtrendy w Sopocie zajęła piąte miejsce w konkursie TOP za sprzedaż płyty „50”, natomiast na 48. KFPP w Opolu otrzymała Superjedynkę w kategorii Superpłyta (za płytę pt. 50) oraz Superjedynkę Superjedynek za najlepszy festiwalowy występ. 25 listopada ukazał się album Buty 2, na którym znalazły się utwory z premierowymi, odnalezionymi po latach przez Rodowicz tekstami autorstwa Agnieszki Osieckiej.

Maryla Rodowicz, 2012

Jak przyznaje w wywiadach, wielokrotnie otrzymywała propozycje bycia jurorem w programach typu talent show: Bitwa na głosy i The Voice of Poland, ale ich nie przyjęła^[16]. Podczas finału drugiej edycji The Voice of Poland wręczyła nagrodę zwyciężczyni programu Natalii Sikorze. W 2013 jej piosenka „Futbol” znalazła się na piątym miejscu listy „10 największych przebojów nagranych z myślą o piłkarskich Mistrzostwach Świata” według amerykańskiego magazynu Billboard^[17]. W ostatni dzień 2013 zaskoczyła wszystkich na koncercie sylwestrowym Polsatu, na którym zaprezentowała się w kreacji ze sztucznym biustem^[18][19].

9 kwietnia 2014 zaprezentowała utwór „I warto czekać”, który nagrała z dedykacją dla Ukraińców w związku z napiętą sytuacją w kraju. Jesienią tego samego roku wystąpiła w dwóch programach: jako specjalny juror w finale programu SuperSTARcie oraz w finale piątej edycji programu The Voice of Poland, gdzie wraz z Aleksandrą Nizio (późniejszą zwyciężczynią) wykonała utwór „Wielka woda”.

W lutym 2015 zajęła jedenaste miejsce w plebiscycie radia RMF FM na artystę 25-lecia^[20]. 13 czerwca wzięła udział w koncercie „SuperPremier” podczas 51. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, z piosenką „Pełnia”, którą nagrała w duecie z producentem muzycznym Donatanem. Jesienią 2015 była gościem odcinka finałowego czwartej edycji programu Twoja twarz brzmi znajomo, emitowanego w telewizji Polsat. Wokalistka pochwaliła tam występ Michała Grobelnego, który wystąpił w pierwszym odcinku, w jej roli i wykonał utwór „Kolorowe jarmarki”^[21].

15 września 2017 wydała nowy album, zatytułowany Ach świecie.... Pierwszym singlem promującym płytę został utwór „W sumie nie jest źle”, do którego zrealizowano teledysk^[22]. 3 marca 2018 była jedną z pięciu jurorów w wyborze reprezentanta Polski w 63. Konkursie Piosenki Eurowizji w Lizbonie.

Dorobek |

W swoim dorobku ma około dwa tysiące piosenek, ponad dwadzieścia płyt polskich, a także po jednej angielskiej, czeskiej, niemieckiej, rosyjskiej.

Maryla Rodowicz przy czerwonym Porsche 914 na finisażu wystawy „Wszystkie Małgośki świata” w Bibliotece Narodowej, kwiecień 2018

Koncertowała na całym świecie: w Europie, Ameryce, Australii, Azji. Jest laureatką wielu nagród i uczestniczką wielu polskich i światowych festiwali muzycznych.

Wystąpiła między innymi w oratorium Katarzyny Gärtner i Ernesta Brylla „Zagrajcie nam dzisiaj wszystkie srebrne dzwony” (1975), śpiewogrze „Na szkle malowane” (K. Gaertner, E. Bryll), spektaklu Teatru STU w Krakowie „Szalona lokomotywa” według tekstów St. I. Witkiewicza (1977, rola Hildy; na scenie razem z Markiem Grechutą; reż. Krzysztof Jasiński). Zajmuje się też aktorstwem, zagrała w kilku filmach i widowiskach muzycznych.

Regularnie do 2009 występowała w serialu Telewizji Polsat Rodzina zastępcza.

W 1992 ukazała się autobiograficzna książka piosenkarki „Niech żyje bal”. W 2013 wydana została jej kolejna książka autobiograficzna pt. „Wariatka tańczy”, będąca wywiadem-rzeką przeprowadzonym przez dziennikarza muzycznego, Jarosława Szubrychta. 23 marca 2013 odebrała w Kijowie tytuł Człowieka Roku 2012 w Ukrainie^[23].

Życie prywatne |

Od ósmego roku życia nie ma bliskich związków z Kościołem^[24].

Przez siedem lat była partnerką Krzysztofa Jasińskiego. W 1986 wyszła za mąż za Andrzeja Dużyńskiego. Świadkami ich ślubu byli Agnieszka Osiecka i Seweryn Krajewski.

Ma troje dzieci: Jana Jasińskiego (ur. 1979) i Katarzynę Jasińską (ur. 1982) z Krzysztofem Jasińskim, oraz Jędrzeja Dużyńskiego (ur. 1987)^[25], z Andrzejem Dużyńskim.

Jest pasjonatką samochodów marki Porsche. Jej pierwszy samochód tej marki można oglądać w muzeum motoryzacji w Otrębusach. Jeździ^{[od kiedy?]} czerwonym porsche 911 Carrera.

Dyskografia |

 Osobny artykuł: Dyskografia Maryli Rodowicz.

Filmografia |

• 1968: Kulig – jako ona sama


• 1970: Mały – jako ona sama


• 1977: Hak – jako ona sama


• 1980: Pozłacany warkocz (widowisko telewizyjne)


• 1988: Pan Kleks w kosmosie – jako Linella, żona gubernatora Karmello


• 1995: Dzieje mistrza Twardowskiego – jako Agnieszka, żona Twardowskiego


• 1996: Maryla – jako ona sama


• 1999–2009: Rodzina zastępcza – jako ciocia Ula


• 1999: Klan odc. 291 – jako ona sama


• 2008: Niania odc. 94 Pierwsza randka – jako ona sama

Dubbing

• 2009: Prawdziwa historia Kota w Butach – jako królowa


• 2011: Spongebob Kanciastoporty jako Madame Wiedźma

Odznaczenia |

• 
  Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2000)^[26]
  


• 
  Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1979)^[27]
  


• 
  Złoty Krzyż Zasługi (1974)^[28]
  


• 
  Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005)


• Perła Honorowa w kategorii kultura (2012)^[29]
  

Przypisy |

Linki zewnętrzne |

• Oficjalna strona internetowa Maryli Rodowicz


• Marylapress.pl - serwis prasowy Maryli Rodowicz


• Strona twórczości Maryli Rodowicz


• Archiwum radiowo-telewizyjne Maryli Rodowicz


• 
  Maryla Rodowicz w bazie filmpolski.pl
  


• 
  Maryla Rodowicz w bazie Filmweb
  


• Maryla Rodowicz w Wilnie (Litwa)


• 
  Maryla Rodowicz w bazie IMDb (ang.)
  


• Maryla Rodowicz w rodzinnym Wilnie


• 
  Występ Maryli Rodowicz w Opolu w kronice PKF w bazie Repozytorium Cyfrowe Filmoteki Narodowej