Rajdowe Mistrzostwa Świata 1994
| ||
 | ||
| Liczba rajdów | 10 | |
| Pierwsza runda | Rajd Monte Carlo | |
| Ostatnia runda | Rajd Wielkiej Brytanii | |
| Mistrzowie | ||
| Kierowcy | Didier Auriol | |
| Konstruktorzy | Toyota | |
Poprzedni sezon • Następny sezon | ||
Rajdowe Mistrzostwa Świata w roku 1994 były 22 sezonem Rajdowych Mistrzostwach Świata FIA. Sezon składał się z 10 rajdów. Mistrzem świata kierowców rajdowych w roku 1994 został francuski kierowca Didier Auriol startujący samochodem Toyota Celica Turbo 4WD, wyprzedził on Carlosa Sainza i Juhe Kankkunena. Tytuł konstruktorów wygrała Toyota przed Subaru i Fordem.
Spis treści
1 Kalendarz
2 Zespoły i kierowcy
3 Wyniki
3.1 Klasyfikacja kierowców
3.2 Klasyfikacja zespołowa
4 Linki zewnętrzne
Kalendarz |
| Runda | Data | Nazwa rajdu | Zwycięzca |
|---|---|---|---|
| 1 | 22–27 stycznia |  62. Rajd Monte Carlo |  François Delecour |
| 2 | 1-4 marca |  28. Rajd Portugalii |  Juha Kankkunen |
| 3 | 31 marca-3 kwietnia |  42. Rajd Safari | Ian Duncan |
| 4 | 5–7 maja | 38. Rajd Francji | Didier Auriol |
| 5 | 29–31 maja |  41. Rajd Grecji |  Carlos Sainz |
| 6 | 30 czerwca–2 lipca |  14. Rajd Argentyny | Didier Auriol |
| 7 | 29–31 lipca |  24. Rajd Nowej Zelandii |  Colin McRae |
| 8 | 26–28 sierpnia | 44. Rajd Finlandii | Tommi Mäkinen |
| 9 | 9–12 października |  36. Rajd San Remo | Didier Auriol |
| 10 | 20–23 listopada | 50. Rajd Wielkiej Brytanii | Colin McRae |
Zespoły i kierowcy |
| Zespół | Producent | Samochód | Opony | Kierowca | Rundy |
|---|---|---|---|---|---|
 Toyota Castrol Team | Toyota | Celica Turbo 4WD Celica GT-Four ST205 | M | Juha Kankkunen | wszystkie |
| Didier Auriol | wszystkie | ||||
| Andrea Aghini | 2, 4, 9 | ||||
| Ian Duncan | 3 | ||||
| Yoshio Fujimoto | 3, 5, 7, 10 | ||||
| Marcus Grönholm | 8 | ||||
 Tomas Jansson | 8 | ||||
| Gilberto Pianezzola | 9 | ||||
| Piero Longhi | 9 | ||||
| 555 Subaru World Rally Team | Subaru | Impreza 555 | P | Carlos Sainz | 1–2, 4–10 |
| Colin McRae | 1–2, 4–10 | ||||
 Peter Bourne | 7 | ||||
| Richard Burns | 7, 10 | ||||
| Ford Motor Co | Ford | Escort RS Cosworth | M | Miki Biasion | 1–2, 4–7, 9–10 |
| François Delecour | 1–2, 8–10 | ||||
 Bruno Thiry | 1–2, 4, 6, 8–10 | ||||
| Alex Fiorio | 2 | ||||
| Gianfranco Cunico | 4 | ||||
| Malcolm Wilson | 5, 10 | ||||
| Ari Vatanen | 5–8, 10 | ||||
 Raimund Baumschlager | 5, 8 | ||||
| Tommi Mäkinen | 8 | ||||
| Stig Blomqvist | 10 | ||||
| Mitsubishi Ralliart Europe | Mitsubishi | Lancer Evo I Lancer Evo II | M |  Armin Schwarz | 1, 5, 7, 9 |
| Kenneth Eriksson | 1, 5, 7 | ||||
| Kenjiro Shinozuka | 3 | ||||
| Tommi Mäkinen | 9 | ||||
| Société Diac | Renault | Clio Williams | M | Jean Ragnotti | 1, 4 |
| Alain Oreille | 1, 4 | ||||
| Serge Jordan | 1, 4 | ||||
| Philippe Bugalski | 4 | ||||
| Claude Balesi | 4 | ||||
 Škoda Motorsport | Škoda | Favorit 136L | M | Pavel Sibera | 1–2, 5, 8–10 |
| Vladimír Berger | 1 | ||||
| Emil Triner | 2, 5, 8–10 | ||||
| Subaru Rally Team Japan | Subaru | Impreza WRX | P | Patrick Njiru | 3 |
| Richard Burns | 3 | ||||
| Jolly Club | Ford | Escort RS Cosworth | P | Gianfranco Cunico | 9 |
| Malcolm Wilson | 9 |
Wyniki |
Klasyfikacja kierowców |
W klasyfikacji kierowców punkty przyznawane były dla dziesięciu najlepszych kierowców.
| Miejsce | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Punkty | 20 | 15 | 12 | 10 | 8 | 6 | 4 | 3 | 2 | 1 |
|
Klasyfikacja zespołowa |
Punkty przyznawane były dziesięciu najlepszym kierowcą, lecz jeżeli w pierwszej dziesiątce przyjechało dwóch lub więcej zawodników tego samego zespołu, punkty otrzymywał tylko ten najwyżej sklasyfikowany.
| Miejsce | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Punkty | 12 | 10 | 8 | 7 | 6 | 5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
|
Linki zewnętrzne |
Wyniki sezonu na stronie rallybase.nl
Wyniki sezonu na stronie eWRC.com
| |||||
| |||||
